در اینبخش مجموعه اي از عکس پروفایل امام حسین و محرم را میبینیم. ماه محرم فرا رسید و وارد ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان امام حسین «ع» میشویم. امام حسین سومین پیشوای شیعیان جهان هستند کـه در واقعه کربلا بـه همراه هفتاد و دو تن از یاران پاک شان بـه شهادت رسیدند. بیش از 1000 سال اسـت کـه دهه محرم یاد و نام این امام و پیشوای عزیز را زنده میکند.
نام مـن سرباز کوی عترت اسـت
دوره آموزشی ام هیئت اسـت
پادگانم چادری شــد وصله دار
سر درش عکس علی با ذوالفقار
ارتش حیدر محل خدمتم
بهر جانبازی پی هر فرصتم
نقش سردوشی مـن یا فاطمه اسـت
قمقمه ام پر ز آب علقمه اسـت
رنگ پیراهن نه رنگ خاکی اسـت
زینب آنرا دوخته پس مشکی اسـت
اسـم رمز حمله ام یاس علی
افسر مافوقم عباس علی «ع»
بـه محرم كه می رسی، عاشورا رابه یاد میآوری و حسین را… بخود ببال كه عاشق و شیفته حسینی و عشق بـه حسین خیمه همیشه افراشته در جان توست؛ خیمه اي بـه وسعت همه ی هستی، خیمهاي بـه بلندای همه ی آسمانها و كهكشانها، با خوانی گسترده از عطش كه تشنگی بشریت را پایان خواهد داد. هرگز مباد بی این عشق زندگی كنیم و بی این محبت بمیریم.
کاش زمین قصه میگفت
کاش زمین شعر میسرود
اگر زمین قصه میگفت
قصه خون حسین
قصه ي نخلهاي سوخته در امتداد رود…
و دل سودازده مان را بـه دنبال خویش
بـه صحرای خون و جنون میکشانیم،
و در بین چکاوک شمشیرها و
باران نیزهها از میان خیمهها میگذریم.
عکس نوشته ماه محرم 1402
صدای پای قافله سالاری می آید
صدای زنگ شتری
کاروان نزدیک میشود
کاروانی کـه مقصد نهایی اش کربلاست…
محرم ماه عاشورا اسـت و شهید شش ماهه، محرم ماه دلهاي شکسته کودکان حرم اسـت و زینب شکسته بندی کـه خود بیش از همه ی میشکند، محرم ماه داغ برادر اسـت و سرداری کـه مشک بر دندان در راه خیمههاي کودکان تشنه آسمانی گام بر میدارد. نه اشکها در چشم دوام میآورند نه حرفها بر زبان، روایت درد راحت نیست و زبان بسیار ناتوان در گفتن ناگفتنیها اسـت.
محرم شد و دلها شکست
از غم زینب، دل زهرا شکست
باز محرم شد و لب تشنه شد
از عطش خاک، کمرها شکست
آب دراین تشنگی از خود گذشت
چله بـه خون شد دل صحرا شکست
قاسم و لیلا همه ی در خون شدند
این چـه غمی بود کـه دنیا شکست
فرارسیدن ماه محرم تسلیت باد
اشکم ز هجر روی تـو خوناب شد حسین
مویم ز غصه رشته ي مهتاب شد حسین
هر جا کنار آب نشستم ز داغ تـو
از بس کـه سوختم جگرم آب شد حسین
جانسوز تر ز داغ تـو دیگر کسی ندید
خورشید هم ز داغ تـو در تاب شد حسین