مریضی پارکینسون مربوط به سیستم عصبی بدن هست که معمولا در دوران پیری سراغ افراد میآید. می توان از این مریضی در سنین جوانی جلوگیري نمود. مدتی بود دستانم میلرزید. گاهی خفیف و گاهی آشکار. کلافهام کرده بود. برای آگاهی از سلامت کلیههایم به دکتر مراجعه کرده بودم که ناگهان یادم افتاد از پزشکم که متخصص داخلی هم بود
درمورد لرزش دستانم سوال بپرسم. گفت می تواند از نشانههاي پارکینسون باشد و بهتر هست به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنم.ترس ابتلا به پارکینسون تمام ذهنم را فراگرفته بود. خوشبختانه نتیجه پیگیریها نشان داد لرزش دستانم به علت اختلال هورمونی هست. آنجا بود که فهمیدم هر لرزشی نشانه پارکینسون نیست و حتما از مجموع چهار علامتی که نشانگر ابتلا به پارکینسون هست،باید حداقل دو نشانه آن وجود داشته باشد.
با دقت به اینکه مسمومیت با منواکسید کربن فلزات سنگین، تماس با سموم علفکش و حشرهکش، مسمومیت با دیسولفید کربن و تماس با منگنز از جمله عواملی میباشند که می توانند بدون دقت به سن و سال، فرد را به پارکینسون مبتلا کنند.
روش شناسایی پارکینسون
فردی که نشانههاي نخست لرزش را در خود احساس می کند، باید به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کند. دکتر نخست سوالاتی از بیمار میپرسد. سپس عصب نواحی گوناگون بدن مثل اوضاع حرکت بدن، نیروی ماهـیچهها و واکنشهاي عصبی بینایی و اوضاع روانی بیمار بررسی میشود.
شمار مردان مبتلا به این مریضی دو برابر زنان هست و اکثر بیماران بیش از پنجاه سال دارند. ولی گاهـی در بین جوانان نیز دیده می شود. پراکندگی مریضی پارکینسون در هـمه دنیا یکسان هست. ضمن آن که آمار دقیقی درمورد تعداد مبتلایان به این مریضی در ایران وجود ندارد.
گاهی این مریضی با علائم مربوط به سالخوردگی اشتباه گرفته می شود. گمان می رود کندی حرکت فرد سالخورده، ناشی از آرام بودن فرد، سفتی ماهـیچههــا از آرتروز و خمیدگی قامت به سبب پوکی استخوان و مثل هست. به همین علت مراجعه به دکتر دیرتر و درمان هم دیر آغاز می شود.
هـیچ آزمایشی برای ثابت مریضی وجود ندارد و انجام امآرآی و مثل آن، تنها برای تشخیص مریضیها مثل تومور یا سکته مغزی هست.هنگامی که یاختههاي عصبی سازنده دوپامین از کار میافتند و ترشح این ماده کاهش مییابد، علائم مریضی نمایان می شود.
دانشمندان پیوندهایی میان این مریضی و پیری، وراثت، مواد سمی محیطی و رادیکالهاي آزاد پیدا کردهاند اما هـیچکدام از این دلایل علت دقیقی درمورد دلایل ابتلا به مریضی محسوب نمیشوند. شمار اندکی از بیماران میباشند که به علت پیشینه خانوادگی ابتلا به پارکینسون در بین پدر، مادر، خواهر یا برادر، در سالهاي جوانی گرفتار پارکینسون میشوند.
اولین نشانههاي هشداردهنده
لرزش دست و پا در حالت استراحت یا هنگامی که بیمار با دست و پای خود هـیچ کاری انجام نمیدهد میتواند اولین نشانه هشداردهنده باشد. کندی حرکات و طولانی شدن زمان انجام کارها، سفتی و خشک شدن دست و پا «که میتواند باعث نارسایی بلع و یبوست شود» و در نهایت ضعف تعادل یا دشواری در راه رفتن، علائم ابتلا به پارکینسون هست.
لرزشهاي آغازین معمولا در یک طرف بدن اتفاق میافتد و دراین مرحله فرد نیازی به درمان ندارد. با پیشرفت مریضی به سمت دیگر بدن، تغییرات در چهره نیز آغاز می شود بهگونهاي که بروز احساسات رفته رفته در چهره فرد کمرنگ می شود. شــمار پلک زدن کاهـش مییابد و در چهره بیمار خیرگی پدیدار می شود.
پارکینسون درمان قطعی ندارد
پارکینسون به آهـستگی بیمار را گرفتار میکند و پیشرونده هست. درمان قطعی ندارد و تنها می توان آن را مهار کرد. بهرهگیری از جراحی در پارکینسون تنها در افرادی که مریضی انها پیشرفت زیادی کرده باشد بهگونهاي که دیگر مصرف دارو پاسخگو نباشد، امکان پذیر هست. اما حتی جراحی به معنای درمان قطعی مریضی محسوب نمی شود.
ضمن آنکه جراحی برای افرادی با مریضیهاي اساساي حاد مثل بیمارهاي ریوی، کلیوی، سرطان، فراموشی و اختلالات روانی توصیه نمیشود.
داروهای کمکی برای درمان پارکینسون
بتازگی پژوهشگران پیروز شدهاند با کمک داروهایی که برای درمان مالاریا از آن ها بهره گیری می شود، مریضی پیشرونده پارکینسون را مهار کنند.این پژوهشها نشان می دهند مغز دارای یک گیرنده پروتئینی هست که داروی مذکور می تواند این گیرنده پروتئینی را هدف قرار داده و ماده سیاه پیامهاي عصبی را از راه نخاع به ماهـیچههاي گوناگون بفرستد و این فرآیند با ماده شیمیایی دوپامین «بعنوان عامل اصلی بروزپارکینسون» انجام می گیرد.
ضرورت حمایت از بیماران افسرده
به گزارش پارس ناز لرزش مداوم عضو یا اعضای بدن بسیار آزاردهنده هست. بخصوص زمانی که فرد دیگر نمی تواند لرزش دستانش را با قرار دادن آن ها در جیب یا پشت خود مخفی کند و لرزشها آشکار می شود.این حالت فرد را به لحاظ روحی بشدت آسیبپذیر می کند و حالتهاي استرس و افسردگی در بیمار نمایان میشود. تحقیقات نشان می دهند
افسردگی و اضطراب در بین افرادی که بتازگی به مریضی پارکینسون مبتلا شده اند دو برابر افراد عادی هست. به همین علت دریافت مشاورههاي روانشناختی و مصرف داروهای ضدافسردگی میتواند در بهبود اوضاع بیمار کمک کند.از آنجا که پارکینسون یک مریضی طولانی و غیرقابل درمان هست، حمایت روحی درست، عمیق و حقیقی توسط خانواده، دوستان و حتی جامعه از این بیماران در حفظ امید آنان به زندگی بسیار مهم وموثر هست.