درباره اختلال شخصیت اجتنابی بیشتر بدانیم 

مطمئنا داشتن عزت نفس برای انجام دادن کارها در زندگی امری لازم و ضروری هست که بعضی از افراد از آن بی بهره میباشند. همۀ‌ي ما لحظات داریم که احساس ناامنی می کنیم و زمان‌هایي هست که ترجیح میدهیم به جای رویارویی با اوضاعی ناراحت‌کننده خود ما را مخفی کنیم. اما افرادی که دچار اختلال شخصیت اجتنابی میباشند

خجالت افراطی و عزت نفس پایین را به حدی تجربه میکنند که نمی توانند در اکثر تلاش‌هاي فردی و حرفه‌اي مشارکت کنند. همان‌طور که از اسمش پیدا هست، علامت این اختلال اجتناب از آلبوم‌ي گسترده‌اي از اوضاع‌ها هست. علت این اجتناب به عزت نفس بسیار پایین بر میشود، ترسی غیرمنطقی از تحقیر شدن، و باور فرد به این‌که همتایان و همکاران وی را به دلیل بی‌کفایتی طرد خواهندکرد.

بر زمینه گزارش موسسه‌ي ملی سلامت روان، تقریبا ۵ درصد بزرگسالان اختلال شخصیت اجتنابی دارند. مهم هست دقت داشته‌باشید که تعداد زیادی از علائم اختلال شخصیت اجتنابی بسیار شبیه اختلالات دیگر از قبیل اضطراب، و ترس هست – بنابراین اگر شک کردید که دچار اختلال شخصیت اجتنابی هستید، با یک روان‌دکتر ملاقات کنید تا تمام علائم شما را ارزیابی کند و ماهیت دقیق مشکل‌تان را مشخص کند.

این یک مریضی ذهنی نیست که دقت زیادی به آن شود، اما یک مشکل حقیقی هست، مشکلی که با درمان بهبود می‌یابد. بنابراین اگر هر یک از این ۶ علامت برای شما به طرز دردناکی آشنا هست، بدانید که شاید اختلال شخصیت اجتنابی داشته‌باشید – و بدانید که می توانید کمک بگیرید.

۱. اضطراب شما باعث میشود از کار و مدرسه اجتناب کنید

ترس شما از طرد شدن، تحقیر و دوست داشته نشدن باعث می شود از کار و یا مدرسه اجتناب کنید. احتمالا در روزهایی که می دانید شاید از شما خواسته شود در جمع صحبت کنید، با یک مافوق جلسه‌ي دو نفره داشته‌باشید، یا در دور همی اجتماعی محل کار شرکت کنید، یعنی موقعیت‌هایي که معاشرت و گفت‌وگوهای کوتاه اجتناب‌ناپذیر هست، این اجتناب تشدید می شود.

تعداد زیادی از ما از این فعالیت‌ها لذت نمیبریم؛ اما برای افرادی که دچار اختلال شخصیت اجتنابی میباشند واقعا غیر قابل تحمل، یا حتی غیرممکن هست. این ترس مطلقا به این معنی نیست که شما سخت‌کوش نیستید یا به فعالیت‌هاي آکادمیک و حرفه‌اي خود متعهد نیستید – بلکه واقعیت سخت درمورد‌ي مریضی‌هاي روانی این هست که اگر کمک نگیرید شما را تحت نظارت خود در می‌آورند.

۲. روابط نزدیک برایتان یک چالش هست

عزت نفس پایین و ترس از طرد شدن علائم اختلال شخصیت اجتنابی هست – بنابراین احساس امنیت در روابط نزدیک می تواند برای این افراد دشوار باشد. آدم‌هایي که اختلال شخصیت اجتنابی دارند قطعا روابط دوستانه و رمانتیک دارند، اما این اختلال باعث می شود کنار گذاشتن گارد و احساس راحتی کامل با فردی دیگر برایشان بسیار چالش برانگیز باشد.

اگر شما مرتبا از یک دوست نزدیک یا شریک عشقی بدون علت مشخصی گریزان هستید، این میتواند نشانه‌ي اختلال شخصیت اجتنابی باشد. چون افراد دارای این اختلال حس خودارزشی بی‌نهایت پایینی دارند، در این کشمکش میباشند که آیا می توانند در کنار فردی دیگر خودشان باشند و به جای قضاوت یا طرد شدن دوست داشته‌شوند.

۳. مدام می‌ترسید آدم‌ها دوست‌تان نداشته‌باشند

همه ي‌ي ما گاهی نگران میشویم که فردی ما را دوست نداشته‌باشد – و گرچه این هرگز احساس خوبی نیست. اما افرادی که اختلال شخصیت اجتنابی دارند معمولا به‌طور خودکار فرض می کنند هر شخصی که با انها رابطه برقرار میکند دوست‌شان ندارد. از این قبل، ممکن هست از نظرات و اقدامات خنثی تعبیری منفی شود

و بعنوان نشانه‌اي تلقی شود که فرد در حال صحبت شما را دوست ندارد. برای همین این سبب اجتناب شما از هر گونه وضعیتی می شود که در آن می‌ترسید شاید تحقیر یا سرزنش شوید.

۴. ترس از سرخوردگی مانع از آن می شود که کاملا درگیر تجربیات زندگی شوید

به همان اندازه که بخواهید یک شغل یا فعالیت اخیر را امتحان کنید، ترس‌تان از تحقیر مانع‌تان می شود که آن را انجام دهید؛ این اجتناب باعث می شود از هر گونه سرخوردگی یا سرزنش احتمالی احساس امنیت کنید. این علت مهمی هست که اگر اختلال شخصیت اجتنابی دارید به دنبال کمک گرفتن باشید- شما نه تنها سزاوار این هستید که احساس خوبی نسبت به خودتان داشته‌باشید، بلکه سزاوار پیگیری فرصت‌هایي هستید که به نظرتان خوشگل یا مهیج هست.

۵. نفرت از خود و عزت نفس پایین بر افکار شما غلبه دارد

شما خودتان را نسبت به دیگران “پایین‌تر” و از نظر “شخصیتی ناخوشایند” می دانید. افرادی که اختلال شخصیت اجتنابی دارند احساس می کنند انگار فاقد مهارت‌هاي اجتماعی میباشند، به همین علت از اوضاع‌هایي که باید در روابط بین فردی شرکت کنند اجتناب می کنند. این مستقیما با ترس از تحقیر گره خورده هست –شما باور دارید

که نسبت به دیگران پایین‌تر و به طرز ناامیدکننده‌اي بی‌عرضه هستید. چنین باوری منجر به این میشود که فکر کنید اگر خودتان را وادار به شرکت در یک رویداد یا دور همی اجتماعی کنید حتما سرخورده میشوید و همین باعث اضطراب‌تان می‌شودی. این یک چرخه‌ي معیوب هست، چون ترس‌ها به حدی فلج‌کننده میباشند

که اغلب شانسی برای شرکت در این فعالیت‌ها به شما نمی دهند تا مشاهده نمایید آدما‌ها واقعا شما را دوست دارند و از سپری کردن وقت با شما لذت میبرند.

۶. خودتان را منزوی میکنید

ترس شما از سرخوردگی، طرد شدن، دوست داشته نشدن باعث می شود خودتان را منزوی کنید چون ایمن‌ترین گزینش به نظر می رسد. علت منزوی بودن افراد دارای اختلال شخصیت اجتنابی این نیست که دوست ندارند با دیگران تشکیل گروه بدهند، در واقع اکثر کسانی که از این اختلال رنج می برند دوست دارند

فرصتی داشته‌باشند تا در تعاملات اجتماعی شرکت کنند و روابط نزدیک شکل دهند. انزوا مثال دیگری هست که نشان میدهد مریضی روانی چه قدرتی روی یک فرد دارد – ترس و اضطراب به حدی قوی و نافذ هست که نمیگذارد فرد به دنبال چیزی باشد میخواهد و نیاز دارد.

در پایان

اختلال شخصیت اجتنابی اگر درمان نشود میتواند توانایی شما را در بهره گیری از ظرفیت‌هاي اجتماعی، فردی، و حرفه‌اي‌تان به شدت محدود میکند. سخن درمانی «درمان از طریق صحبت کردن، م.» میتواند به آرامی به شما کمک کند اما مطمئنا شما را به سوی یک زندگی سوق میدهد که در سلطه‌ي ترس‌ها و اضطراب‌هایتان نیست.

از آن‌جا که اختلال شخصیت اجتنابی نسبت به اختلالات دیگر، از قبیل اضطراب و افسردگی شیوع کم‌تری دارد، مهم هست درمانگری را پیدا کنید که تجربه‌ي این مریضی خاص را داشته‌باشد. هرچند این اختلال ریشه‌کن نمیشود، اما قطعا قابل درمان هست – بنا براین بدانید که تشخیص اختلال شخصیت اجتنابی برابر با یک زندگی محکوم به انزوا و ترس نیست.