پارس ناز پورتال

بررسی علت های گریه کودکان در سنین مختلف

بررسی علت های گریه کودکان در سنین مختلف

بررسی علت های گریه کودکان در سنین مختلف 

گریه کودکان در دوران گوناگون می تواند معنی هاي مختلفی داشته باشد، کودکان خواسته هاي خود را با گریه به پدر و مادر نشان میدهند. 

 

کودکان باهوش اینگونه به خواسته‌‌هایشان میرسند!
هر چی می بیند میخواهد و اگر به خواسته‌اش دقت نکنم، خودش را پرت میکند و به زمین می‌کوبد و تا حد مرگ گریه میکند. فقط هم با وسایل منزل بازی میکند و همه ي چیز را خراب کرده. اصلا آرامش ندارم. اگر امکانش هست راهنمایی‌ام کنید.

 

گریه‌ کودکان دلیل‌هاي مختلفی دارد
در سنین گوناگون گریه‌ کودکان دلیل‌هاي مختلفی دارد. معمولا گریه‌هاي نوزاد «زیر شش ماهگی»، دلیل‌هاي فیزیولوژیکی دارد مانند کولیک، ریفلاکس، گوش‌درد وکه با مصرف داروی مناسب گریه‌ها کاهش پیدا می کند.از شش ماهگی به بعد، گریه بچه ممکن هست به دلیل دندان درآوردن باشد که با بهره گیری از ژل‌هاي مخصوص یا در موارد شدید، با مصرف مسکن گریه کودک کم میشود. دلیل دیگر گریه بچه‌ها بین ۶ تا ۱۸ ماهگی وابستگی به مادر و اضطراب جدایی هست.

 

بچه دائما دنبال مادر می گردد و اگر وی را نبیند گریه می کند. این یک رفتار طبیعی هست و با بزرگ‌تر شدن کودک برطرف می شود.اما در مورد پسر شما که دو ساله هست، گریه روشی برای رسیدن به خواسته‌هایش هست. او یاد گرفته که با گریه کردن، زمین زدن خودش و پرت کردن وسایل میتواند به چیزی که میخواهد برسد. حتی ممکن هست برخی از بچه‌ها سرشان را به زمین یا دیوار بکوبند.

 

در این موارد تنها روش موثر، «قاطعیت داشتن» و «بی‌توجهی» به رفتارهای کودک هست.از شش ماهگی به بعد، گریه بچه ممکن هست به دلیل دندان درآوردن باشد

 

در برخورد با کودکان قاطعیت داشته باشید
* «قاطعیت» یعنی تا حد امکان از کلمه «نه » کم بهره گیری کنید ولی وقتی هم که به بچه گفتید «نه» یا «نمی‌شه» دیگر از حرف خودتان کوتاه نیایید. او باید یاد بگیرد که نمی تواند با گریه و جیغ و بدرفتاری، کلمه «نه » مامان یا بابا را به «باشه» تبدیل کند.

 

پس لطفا اگر در شرایطی هستید که نمیتوانید سر حرف خودتان بمانید اصلا به فرزندتان «نه» نگویید مثلا در مهمانی‌‌ها. ولی در سایر موارد به هیچ‌وجه از حرف خودتان کوتاه نیایید.

 

* «بی‌توجهی» یعنی این که در مقابل بدرفتاری‌هاي غیرخطرناک بچه مانند گریه و جیغ و نق‌نق عصبانی و ناراحت نشوید. سعی هم نکنید که بچه را آرام کنید.در عوض خودتان را بی‌خیال نشان دهید و با آوردن یک وسیله دیدنی، روشن کردن تلویزیون، آوردن غذایی برای بچه و شوخی و خنده حواس وی را از موضوعی که به خاطرش گریه می کند، پرت کنید.

 

* معمولا وقتی شما رفتارتان را بر زمینه این روش تغییر میدهید، اوایل بچه بدرفتاری‌هایش بدتر و شدیدتر می شود ولی اگر شما بتوانید به روش خودتان ادامه بدهید ظرف یک هفته تغییرات را در رفتار کودکتان می بینید و بعد از چهار هفته «در صورت تداوم روش» مشکلات رفتاری‌اش تا حد بسیار زیادی بازرسی می شود.

 

مورد بعدی که گفتید این هست که به نظر میرسد فرزندتان آرامش ندارد. آرامش بچه تا حد زیادی به میزان آرامش پدر و مادر و محیط منزل بستگی دارد.اگر فکر میکنید خودتان هم آرامش لازم را ندارید، حتما لازم هست با یک مشاور یا روانشناس مشورت کنید تا روش‌هاي کسب آرامش را یاد بگیرید و آن را به فرزندتان هم انتقال دهید و یا با کمک یک مشاور خانواده، مشکلات بین خود و همسرتان را برطرف کنید.

 

اما اگر شما و همسرتان هر دو آدم‌هاي آرامی هستید و محیط منزل هم کاملا آرام هست و تنش و ناراحتی زیادی وجود ندارد، حتما از نزدیک با یک مشاور کودک مشورت کنید تا دلیل عصبی بودن پسرتان را پیدا کنید.