ممنوعیت های جالب که فقط در چین وجود دارند 

تعداد زیادی از کارها بر طبق قوانین کشورها ممنوع میباشند، اما بعضی از انها در کشور چین واقعا برای بقیه مردن جهان تعجب برانگیز میباشند. دولت چین ریش و روبنده را در بعضی مناطق این کشور ممنوع کرده هست. این ممنوعیت هاي عجیب چه سابقه اي دارند؟

استان سین کیانگ در غربی ترین نقطه چین منزل بیش از 10 میلیون مسلمان هست. جمعیتی که اگر در هر کشور دیگری زندگی می‌کردند، احتمالا جزء گروه هاي پرقدرت آن منطقه به حساب می آمدند اما در چین بیش از یک میلیارد و 200 میلیون نفری آنها تنها یک اقلیت کوچک به حساب می‌آیند. با وجود همین تعداد کم اما از سال ها پیش دولت مرکزی دست به سرکوب و محدود کردن مسلمانان سین کیانگ زده

و حالا در جدید ترین اعمال محدودیت ها گذاشتن ریش، پوشاندن سر و آموزش کودکان در منزل ها ممنوع اعلام شده تا به گفته مقامات دولتی با مسلمانان افراطی و کسانی که خیال پیوستن به گروه هاي تروریستی مانند القاعده و گروه تروریستی داعش را دارند، مقابله شود.

این ممنوعیت ها اما برای مردم چین جدید نیست و از وقتی دولت کمونیست سر کار آمده تاکنون، موارد عجیب و غریب زیادی بوده که توسط آنها غیرقانونی و ممنوع اعلام شده و با کسانی که قصد شکستن این خط قرمزها را داشته اند، به شدت برخورد شده هست. مواردی که بعضی هایشان احمقانه به نظر میرسند

و گرچه فقط چین نیست که چنین قوانینی دارد و در باقی نقاط جهان هم چنین خبرهایی هست که اینجا به تعدادی از آنها اشاره خواهیم کرد. قبل از آن اما باید ببینیم داستان سین کیانگ و قوانین جدیدش چیست.آن طور که کارشناسان می‌گویند، ظاهرا محدودیت ها نسبت به اقلیت «اویغور» یعنی همان مسلمانان چین نسبت به قبل

دو برابر شده هست و غیر از ممنوعیت ریش و پوشاندن سر برای خانم ها و آموزش در منزل حالا همۀ مسلمانان این منطقه موظف شده اند گذرنامه هایشان را به دولت تحویل دهند و گرچه در خودروهایشان فرستنده GPS نصب کنند تا هر وقت لازم شد بتوان انها را رهگیری کرد.

همین طور هرگونه انتشار، دانلود یا خواندن متون یا گوش دادن به صوت هایي که توسط دولت حاوی موارد افراط گرایانه باشد، شامل این ممنوعیت میشود و همۀ این‌ها نشان میدهد که دولت کمونیست حسابی نگران وضعیت هست و نمی‌خواهد در کنار مشکلاتی که با جدایی طلبان تبت،

کشورهای هم مرز، تایوان و قدرت هاي جهان دارد، دچار یک مشکل جدید هم بشود؛ سال هاي جدید در منطقه سین کیانگ صدها نفر در عملیات هایي که تروریستی توصیف شده، کشته شده اند و مقامات رسمی ادعا دارند این حملات از سوی گروه هاي افراطی به ویژه اقلیت اویغور بوده هست.

این عملیات ها شامل حمله به ایستگاه راه آهن شهر کانمینگ در جنوب غربی چین و کشته شدن 31 نفر و حمله اي در پکن میشود که یک ماشین به محل ازدحام جمعیت وارد شد و پنج نفر را کشت. چنین مواردی باعث شد «شی جینپینگ» رییس جمهور این کشور اعلام کند میخواهد یک «دیوار بزرگ آهنین»

برای ایجاد امنیت و مبارزه با افراطی گری بنا کند؛ دیواری که گرچه با دیواری که ترامپ می‌خواهد بین کشور آمریکا و کشور مکزیک بکشد، متفاوت هست و معنای استعاری دارد، چرا که جدا کردن سن کیانگ از چین غیرممکن هست و منابع عظیم این منطقه در کنار محل قرار گرفتن این استان در مسیر آسیای میانه باعث شده اهمیت آن برای دولت مرکزی غیرقابل چشم پوشی باشد.

اویغورها کی میباشند؟

اویغورها که اکثرا مسلمان میباشند به طور مشخص در سین کیانگ زندگی می‌کنند و خودشان را از لحاظ فرهنگی، نژادی و حتی زبانی به آسیای مرکزی و کشورهایی مانند تاجیکستان، افغانستان و ازبکستان نزدیک میدانند. هر چند در طول تاریخ اکثر تحت سیطره حاکمان چینی بوده اند.

تنش ها در این منطقه از 60 سال پیش شروع شده که مردم نژاد «هان» یعنی نژاد اکثر مردم چین به سین کیانگ وارد شدند و تبعیضی که دولت میان دو گروه قائل می شد باعث شد تا از آن موقع تا حالا دیگر این استان رنگ آرامش به خود نبیند.

طبق گزارش ها کنگره ایالات امریکا در سال 2011 درمورد چین منتشر کرده کارگران نژاد «هان» نسبت به اویغورها کارهای بیشتری را صاحب میشوند و بیکاری بین اویغورها بالاست. همین طور دولت کمونیست تلاش هاي بسیاری میکند تا زبان، فرهنگ و امور مذهبی اویغورها را از بین ببرد و مشابه اش سختیگری هایي هست

که نسبت به مسلمانان و در ماه رمضان انجام میشود و نمی گذارند انها مانند مسلمانان کشورهای دیگر در این ماه آداب دینی و رسوم خود را انجام دهند.دولت اما همۀ این اتهامات را رد می‌کند. و هفته قبل وزیر خارجه چین گفت: «مردم در سراسر چین از هر نژاد و مذهبی از زندگی خود لذت می‌برند

و آینده روشنی را در پیش روی خود میبینند و ما با تنها چیزی که مخالف هستیم، ایجاد گروه هاي تروریستی در یک نژاد یا یک دین خاص هست و با آن برخورد میکنیم.»

گروه تروریستی داعش در چین

پکن به طور رسمی تنها با یک گروه از اویغورها مشکل دارد و آن هم جنبش اسلامی ترکستان شرقی «ETIM» هست که از سال 2002 یعنی یک سال بعد از حملات 11 سپتامبر در فهرست گروه هاي تروریستی دولت ایالات امریکا هم قرار گرفته و کارشناسان سیاسی میگویند این گروه در حال حاضر در بیعت القاعده یا گروه تروریستی داعش هست.

در فوریه قبل یک ویدئوی 28 دقیقه اي از این گروه پخش شد که سربازان ایوغور را نمایش می داد و در آن گفته می شد که ما به چین بر میگردیم و رود خون راه خواهیم انداخت. ویدئویی که شباهت بسیاری با مشابه هاي داعشی داشت و میتوان گفت این گروه تحت تاثیر گروه تروریستی داعش قرار دارد؛

گروهی که در خوش بینانه ترین حالت تاکنون 100 نفر از اعضایش به گروه تروریستی داعش پیوسته اند و در سوریه و عراق جنگیده اند اما آمار دیگری هم وجود دارد که می‌گوید این تعداد حدود 300 نفر میباشند و شاید دولت چین از این می ترسد که نکند این تعداد روز به روز اکثر شود و منطقه سین کیانگ روزی اعلام جدایی کند.

همین ترس باعث شده دولت دست به کارهایی بزند که از دید دیگران احمقانه به نظر می‌رسد و ممنوعیت هاي زیادی برای مردمش ایجاد کند؛ ممنوعیت هایي که گرچه تنها به مسلمانان سین کیانگ محدود نمی‌شود، موارد بسیار زیادی هست که هیچ کدام از چینی ها جرئت نزدیک شدن به آن را ندارند نزدیک شدن به آن برابر با مجازات هاي سنگین مانند اعدام خواهدبود.

موارد عجیبی که در چین ممنوع میباشند

آواتار فقط سه بعدی

گل یاس: شاید بعضی افراد فکر کنند دولت چین دلش برای اینگونه گیاهی می سوزد که آن را جزء ممنوعیت هایش قرار داده اما واقعیت این هست که بعد از انقلاب سال 2011 در تونس که به انقلاب گل یاس مشهور شد، دولت کمونیست هر چیزی را در ارتباط با این گل ممنوع کرد. مواردی که شامل خرید و فروش، پرورش و حتی صحبت کردن درمورد آن میشود.

فیلمهای خارجی: طبق قانونی که دولت چین وضع کرده هر سال تنها 34 فیلم خارجی اجازه پخش در سینماهای این کشور را دارند که گرچه بعد از پذیرفته شدن باید کلی سانسور شوند و هر چیزی که دولت کمونیست مخالف آرمان هاي خودش تشخیص بدهد حذف خواهدشد. هنوز معلوم نیست این عدد 34 از کجا آمده و چرا مثلا 30 فیلم در سالن نمایش داده نمی‌شود؟

توییتر: دارندگان اکانت توییتر در چین نمیتوانند از آن بهره گیری کنند و در راستای سیاست «فایروال بزرگ چین» تعداد زیادی از سایت ها و شبکه هاي مجازی در این کشور بسته هست و همه ي چیز به شدت سانسور و پیگیری میشود.

هریسون فورد و برد پیت: ستاره ها و آدم هاي مشهور زیادی در جهان میباشند که ورودشان به چین ممنوع هست. برای مثال هریسون فورد و ریچارد گیر به دلیل حمایت آشکارشان از استقلال تبت دچار این محدودیت شدند و برد پیت هم بعد از آن که در فیلم «هفت سال در تبت» بازی کرد، اجازه ورود به خاک چین را از دست داد.

فیلم آواتار نسخه دوبعدی: فیلم آواتار زمان اکرانش در چین بسیار پیروز بود و همین موفقیت بسیار باعث شد دولت کمونیست از ترس محبوبیت چندان چند هفته بعد، پخش آن را ممنوع کند. گرچه نکته دیدنی این هست که تنها نسخه دو بعدی آواتار در چین ممنوع هست و معلوم نیست چرا نسخه سه بعدی آن ممنوع نیست.

کنسول هاي بازی ویدئویی: در سال 2000 دولت چین اعلام کرد که همۀ بازی هاي ویدئویی و کنسول ها و دیگر ملحقاتشان ممنوع هست تا وقت جوانان بیخود تلف نشود و به جایش کار کنند که در ظاهر خیلی هم قانون خوبی هست. ژانویه 2014 اما دولت به طور موقت این قانون را لغو کرد و باید دید تا کی می‌گذارد ملت خودشان بین بازی و کار یکی را گزینش کنند.

سفر در زمان: اینکه واقعا برای سفر در زمان قانون وجود داشته باشد به اندازه خود این ماجرا احمقانه هست چه برسد به اینکه قانون آن را ممنوع هم کرده باشد. درواقع دولت چین به دلایلی نامشخص هرجا سخن از سفر در زمان باشد آن را سانسور می‌کند. انگار که کمونیست ها خیلی دوست ندارند مردم بفهمند قبلا چه بلایی سر اجدادشان آمده هست.

آلیس در سرزمین عجایب: انتشار رمان کلاسیک آلیس در سرزمین عجایب نوشته لوییس کارول در چین ممنوع هست و دلیل آن این هست که دولت کمونیست دوست ندارد حیوانات حرف بزنند. از نظر آنها وقتی حیوانات به زبان انسان ها صحبت کنند یعنی در سطح آدم ها قرار گرفته اند و این یعنی فاجعه.