داشتن نشاط و شادی بدون هزینه و امکانات 

شمار زیادی از ما حدس میکنیم که برای داشتن شادی و نشاط در زندگی به پول و امکانات نیاز هست در حالی‌که شادی کاملا باطنی هست. سالیان زیادی هست که کشورهای گسترش‌یافته برای ترقی به یک نقطه مشترک رسیده‌اند که آن‌ هم ترقی از راه ورزش یا موفقیت در رقابت‌هاي جهانی از طریق ورزش هست.

وقتی گفتگو از فعالیت‌هاي ورزشی میشود, نباید همۀ نگاهمان را معطوف به بعد حرفه‌اي آن کنیم و این موضوع دقیقا همان علت گسترش کشورهای پیشرفته یعنی دقت ویژه به بعد دیگر ورزش یعنی ورزش همگانی هست.ورزش همگانی را درحال‌حاضر مهمترین ابزار برای بالابردن سرانه سلامت در جوامع پیشرفته میدانند؛ چه سلامت جسمی

و چه سلامت روانی. در گسترش ورزش همگانی نهادهای گوناگونی از شهرداری‌ها و وزارتخانه‌ها تا تعلیم و پرورش و فدراسیون‌ها و انجمن‌هاي ورزشی نقش دارند؛ اما سؤال اینجاست که نقش و جایگاه ورزش همگانی در کشور ما چیست؟ آیا توانسته‌ایم از این مهم برای گسترش و ترقی و همین طور حفظ سلامت افراد و ایجاد نشاط در جامعه بهره گیری کنیم؟

آیا توانسته‌ایم فرهنگ این ورزش را در کشورمون جا بیندازیم؟ آیا توانسته‌ایم راهی برای رویارویی با زندگی ماشینی پیدا کنیم و کم‌تحرکی راکه عامل شمار زیادی از مریضی‌ها و مریضی‌هاست, از طریق همین ورزش همگانی کاهش دهیم؟ آیا می شود امیدوار بود که بتوانیم سلامتی در جامعه را ازکم‌خرج‌ترین راه ممکن یعنی ورزش همگانی به دست آوریم؟ آمار نشان میدهد ورزش همگانی در کشور ما با استانداردهای جهانی فاصله دارد.

نشاط بدون خرج و امکانات
به‌علت اهمیت مقوله تربیت‌بدنی در زندگی روزمره مردم, اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلا‌می ایران, دولت را موظف کرده هست به‌منظور نیل به اهداف متعالی انسانی, همه ي امکانات خود را برای تربیت‌بدنی رایگان برای همه ي و در تمام سطوح به کار ببرد. ورزش همگانی در ایران به‌طور رسمی از سال 1358 با عنوان ورزش محلات,

مطرح شد و در سال 1362 به‌صورت تشکل قانونی با اسم جهاد تربیت‌بدنی رسمیت یافت. گسترش و گسترش فرهنگ ورزش همگانی از همان زمان با هدف گذراندن اوقات فراغت, کمک به گسترش سلامت, ایجاد نشاط و شادابی, رویارویی با مریضی‌هاي جسمی و روانی و پیشگیری از گسترش ناهنجاری‌ها و بزهکاری‌هاي اجتماعی, رویارویی با اعتیاد, ایجاد امید و ارتقای بهره‌وری بین مردم به‌ویژه نوجوانان و جوانان در حکم کار قرار گرفت.

در ادامه نیز با تشکیل وزارت ورزش و جوانان, گسترش ورزش همگانی به‌عنوان یکی از برنامه‌هاي اصلی دولت در ورزش مطرح شد و بودجه‌هایي نیز در این اساس به فدراسیون‌هاي ورزشی اختصاص یافت. طبق یکی از بندهای قانونی در وزارت ورزش و جوانان, هر فدراسیون ورزشی موظف هست 10 درصد از بودجه سالانه

خود را صرف گسترش رشته خود در ورزش همگانی کند. ضمن این که طبق سند چشم‌انداز سال 1404 باید 40 درصد مردم به ورزش همگانی مشغول باشند؛ اما حالا با همه آمارها حدود 20 درصد از افراد جامعه ورزش میکنند. درواقع ورزش همگانی که میتواند با کمک شهرداری‌ها و رسانه ملی در جامعه گسترش بیشتری پیدا کند, نیمه گمشده ورزش در کشور هست.

رنگ شادی

اگر اکثر وقت‌تان را می نشینید و میخواهید تندرست باشید, ورزش یک ضرورت هست

انگیزه را بیدار کنید
احتمالاً شما جزء آن‌دسته از افرادی باشید که صبح علی‌الطلوع در پارک محل حاضر میشوید و با دوستانتان ورزش صبحگاهی انجام میدهید و احتمالاً هم دل تان بخواهد ورزش همگانی را یک روز در برنامه‌هاي هرروز زندگی‌تان قرار بدهید.خیلی هم فرقی نمیکند که صبحگاهی باشد یا عصرگاهی, این که کسی بتواند بدنش را به همۀ وقت}‌ورزش‌کردن

عادت دهد و در 24 ساعت شبانه‌روز دست کم نیم‌ساعتی را به ابتدایی‌ترین فعالیت‌هاي بدنی اختصاص دهد, قطعا رخداد خوبی هست که خیلی‌ها دنبالش میباشند. ورزش‌کردن یا به عبارت بهتر انجام ورزش همگانی ازجمله کارهایی هست که امکانات زیادی هم نمی خواهد, کافی هست بندهای کفش را سفت و خودت را برای یک پیاده‌روی کمی پرسرعت حاضر کنی, همین. انگیزه‌ات را بیدار کن!

اول ذهنتان را حرکت دهید
انگیزه چیزی نیست که یکدفعه برای‌تان ایجاد شود, اما می توانید آن را برای خودتان خلق کنید. احتمالا ورزش‌کردن فقط به حرکت‌دادن بدن مربوط باشد, اما اگر ابتدا ذهنتان را حرکت ندهید, به جایی نخواهید رسید. کنارگذاشتن موانع ذهنی قبل, میتواند در را برای ایده‌هاي اخیر و نگاه‌هاي تازه باز کند. نه قرص, نه رژیم و نه جراحی پلاستیک, هیچ‌کدام نمی توانند جای جنبش‌داشتن را بگیرند. پس این حقیقت را بپذیرید که باید ورزش کنید.

اگر اکثر وقت‌تان را مینشینید و می خواهید وزن کم کنید و تندرست باشید, ورزش یک ضرورت هست. رسیدن به این حقیقت معمولاً انجامش را کمی آسان‌تر می کند و خبر خوش این که انتخاب‌هاي زیادی پیشِ‌روی شماست. ورزش حتماً نباید در باشگاه باشد یا ساعت‌ها وقت ببرد و برایش خرج‌هاي گوناگونی کنید. دانستن این که می توانید تجربه ورزشی خودتان را خلق کنید, به شما انگیزه میدهد و شما را به حرکت وامی‌دارد.

هدف‌گذاری و تغییر در سبک زندگی
در قبل ما دلایل زیادی برای حرکت‌کردن داشتیم. مجبور بودیم خود ما چمن‌ها را بزنیم, ظرف‌ها را با دست بشوییم, مسیر سربالایی رفت و برگشت به مدرسه را با وجود برف فراوان با پای پیاده طی کنیم و…؛ نکته اینجاست که امروزه همۀ‌چیز عوض شده و ما نمی توانیم به قبل برگردیم. اکثر ما قادر نیستیم

رایانه, تلویزیون, اتومبیل و تلفن همراه تلفن را کنار بگذاریم. همۀ این چیزها برای ما مهم و خوب میباشند, اما اگر اجازه دهیم بر ما تسلط پیدا کنند, می توانند منجر به مشکلاتی برای سلامتی‌مان شوند. اطلاع‌یافتن از مسئولیت‌مان و هم‌چنین درک نیاز به ایجاد تعادل, ما را یک قدم به ایجاد تغییر در سبک زندگی نزدیک‌تر می کند.

ورزش گروهی بهتر از ورزش انفرادی
ورزش به بهره گیری درست و مثبت از زمان‌هاي آزاد و وقت‌هاي بیکاری کمک می کند و باعث می شود افراد دور هم جمع شوند و از فردگرایی پیشگیری می کند. ورزش همگانی همین طور تا حدی از رفتارهای ضدبشری و ضداخلاقی پیشگیري می کند. ورزش همگانی را میتوان از جنبه‌هاي گوناگون مثل اوضاع همکاری اجتماعی افراد, تنوع فعالیت‌هاي بدنی, جایگاه ورزش همگانی, نقش رسانه‌ها در ورزش همگانی و ده‌ها جنبه دیگر بررسی کرد.

 به گزارش پارس ناز خیلی‌ها وقتی می خواهند برای ورزش‌کردن به‌طور منظم برنامه‌ریزی کنند, دچار دشوار می شوند و به‌سختی طبق برنامه عمل می کنند؛ اما وقتی ورزش را به‌صورت شرکت در گروه‌هاي ورزشی انجام می دهند, نتایج بهتری می گیرند. فرصت آشنا‌شدن با آدم‌هاي اخیر که در شرایط عادی با انها رابطه پیدا نمی کردید, یکی از مزایای شرکت در ورزش گروهی هست.

وقتی در گروه کار می کنید احتمالش خیلی اکثر هست که سخت‌تر تمرین کنید و به اهدافی که برای خود دارید نزدیک‌تر شوید. ضمن این که ورزش در گروه سرگرم‌کننده هست و ذهن شما را از روزمرگی و سختی کار دور میکند. همین طور گروه‌هایي که همراه با موسیقی کار می کنند, پرانرژی‌تر ورزش می کنند و درضمن در کنار‌هم‌بودن انها را شاداب‌تر می کند.