لطفا در زندگی سپاسگزار باشید

پول پیدا كردن كار آسانى نیست،هزاران زحمت و دردسر دارد،انسان مال را براى رفاه و آسایش خویش میخواهد و ذاتا بدان علاقه‏منداست،اگر به كسى احسان كرد و مالى را كه به ریشه جانش بسته است دراختیار او قرار داد انتظار دارد قدردانى كند،اگر مورد سپاسگزارى قرارگرفت تشویق میشود،به احسان و نیكوكارى راغب میگردد،نه تنها نسبت‏باین شخص احسان بیشترى خواهد كرد بلكه به مطلق نیكى علاقه‏مندمیگردد،به حدیكه ممكن است كم كم به صورت یك عادت ثانوى و یك خوى طبیعى تبدیل شود و مشتاق احسان و كار خیر گردد،اما اگر قدرش رانشناختند

و احسانش را نادیده گرفتند به كار خیر بى‏رغبت میشود، پیش‏خود میگوید:حیف نیست كه به این مردم نمك نشناس احسان كنم و اموالم‏را در اختیارشان بگذارم؟حق شناسى و شكرگزارى یكى از اخلاق‏پسندیده است،و بزرگترین رمز جلب احسان میباشد،حتى خداوند بزرگ‏هم كه نیازى به دیگران ندارد سپاسگزارى از نعمتهایش را شرط ادامه‏نعمت‏شمرده میفرماید:«اگر سپاسگزارى كنید نعمتهایم را افزون میكنم (1) ».

خانم محترم،شوهر شما نیز یك بشر عادى است،از قدردانى‏خوشش میآید،هزینه زندگى را تامین میكند،حاصل دسترنج‏خویش را درطبق اخلاص نهاده رایگان تقدیم شما میكند،این عمل را یك وظیفه‏اخلاقى و شرعى محسوب میدارد،و از انجام دادن آن لذت مى‏برد،لیكن ازشما انتظار دارد كه وجودش را مغتنم شمرده از كارهایش قدردانى كنید،هر گاه اسباب و لوازم زندگى را خریدارى نموده به منزل آورد اظهار سرورو خوشحالى نمایید،و سپاسگزارى كنید،هر گاه براى تو یا فرزندانت‏كفش و لباس یا چیز دیگرى آورد فورا از دستش بگیر و اظهار خورسندى‏كن،چه مانع دارد بگویى:متشكرم؟اگر میوه و شیرینى یا چیز دیگرى به‏خانه آورد زود از دستش بگیر و در جاى خود بگذار،اگر بیمار شدى وبراى معالجه‏ات كوشش كرد تا شفا یافتى تشكر كن،اگر ترا به تفریح ومسافرت برد سپاسگزارى كن.

اگر پول توجیبى گرفتى قدردانى كن،مواظب باش كارهایش را كوچك مشمارى،بى‏اعتنائى و مذمت نكنى،نادیده نگیرى،اگر كارهایش را مورد توجه قرار داده تشكر كردى احساس غرور و شخصیت میكند،به زندگى و خرج كردن تشویق میشود،باز هم‏سعى میكند توجه شما را بسوى خویش جلب كند و به وسیله احسان دلتان‏را بدست آورد،اما اگر كارهایش را كوچك شمردى و به نظر بى‏اعتنائى‏نگاه كردى دلسرد میشود،پیش خود میگوید:حیف نیست زحمت‏بكشم وحاصل دسترنجم را خرج افراد نمك نشناسى كنم كه قدرم را نمیدانند واحسانهایم را كوچك میشمارند،رفته رفته به خانه و زندگى بى‏علاقه‏میگردد،تا بتواند از زیر بار خرج كردن شانه خالى میكند،به كسب و كاربى‏رغبت میشود،ممكن است‏به فكر خوشگذرانى بیفتد،اموالش را خرج‏دیگران كند،مرد بیچاره بیك تعریف خالى و تشكر مفت و مجانى دلخوش‏است از این هم دریغ دارید؟!

اگر یكى از خویشان یا دوستان یك جفت جوراب بى‏ارزش یادسته گل بى‏قابلیت‏بشما تقدیم نمود صدها مرسى متشكرم را نثارش میكنیدلیكن احسانهاى دائمى شوهرتان را به روى مبارك نیاورده از یك اظهارتشكر بى‏مایه هم دریغ میكنید؟!
راه و رسم شوهردارى چنین نیست.اصلا منافع شخصى خودتان‏را تشخیص نمیدهید،تكبر و خودخواهى بلاى بزرگى است،گمان میكنیداگر تشكر كنید كوچك میشوید در صورتى كه بر محبوبیت‏شما افزوده‏میشود،حق شناس و با ادب شناخته میشود.
امام صادق علیه السلام فرمود:«بهترین زنهاى شما زنى است كه‏وقتى شوهرش چیزى آورد سپاسگزارى كند و اگر نیاورد راضى باشد (2) ».
حضرت صادق علیه السلام فرمود:«هر زنى كه به شوهرش بگوید:
از تو خیرى ندیدم تمام اعمالش باطل و از درجه اعتبار ساقط میگردد. (3) »
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:«كسى كه از احسان مردم‏قدردانى نكند شكر خداى را نیز بجاى نمیآورد (4) ».