سفر به روستایی که در دامنهی کوه و در کنار دریاچهای حاصل از ساخت سد قرار دارد، میتواند تجربهای جذاب و هیجان انگیز باشد.
روستایی که راه زمینی ندارد
در اولین فرصتی که برای سفر و تفریح و تفرج در تعطیلات تیرماه به دست
میآورید، روستای منحصر به فرد “واریان” واقع در حاشیهی سدکرج و در
دامنهی کوه، در مسیر جادهی کرج به چالوس رافراموش نکنید.
اگر در لغتنامهی دهخدا به دنبال مطلبی دربارهی این روستا باشید،
میخوانید: “واریان” نام دهی است از دهستان “ارنگه” کرج از شهرستان
تهران واقع در ۲۵ هزارگزی شمال شرقی کرج و کنار جادهی کرج به چالوس
در درهی رود کرج. ناحیهای سردسیر و دارای ۱۰۶۸ تن سکنه است. آب آن
از رود کرج و چشمه سار تامین میشود و محصول آن غلات و میوه و لبنیات
و عسل و دارای باغهای میوه است. شغل اهالی، زراعت و گلهداری
و کرباسبافی و گیوهسازی است. دارای دبستان و راه ماشین رو است.
اما در حال حاضر نسبت به زمان دهخدا، قضیه کاملا متفاوت است.
روستایی که راه زمینی ندارد
پیش از پیریزی سد کرج، ۵۰ خانوار در این روستا زندگی میکردند. اما
در حال حاضر این روستا خالی از سکنه بوده و به یکی از قطبهای
گردشگری استان البرز تبدیل شده است.
جادهی کرج – چالوس یکی از زیباترین جادههای دنیا است و روستای
“واریان” مانند جزیره ی کوچکی در آن سوی آبهای سد کرج، زیباییهای
این جاده را چند برابر کرده است.
“واریان” در بین شش روستای گردشگری منطقه، تنها روستایی است
که راه دسترسی زمینی ندارد و فقط با قایق میتوان به آن سفر کرد.
در سالهای گذشته هم بعد از پیریزی سد کرج، ساکنان این روستا
با قایق به شهر رفت و آمد میکردند.
روستایی که راه زمینی ندارد
بعد از ساخت و سازهای مربوط به سد کرج، ساکنان روستای واریان
به منطقهی دیگری انتقال داده شدند. آنچه روستای واریان را از سایر
مناطق مستثنی میکند، زیبایی منحصر به فرد این روستا است که
بخش اعظم آن مدیون زیبایی دریاچهی حاصل از ساخت سد کرج یا
سد امیر کبیر است.
در این سفر می توانید با یک تیر سه نشان را هدف بگیرید. سفر
در امتداد جادهی چالوس، بازدید از روستای واریان و دیدار با اولین
سد چند منظورهی کشور. فرزندان اهالی واریان به دلیل زندگی در جوار
دریاچه به شنا، اسکی و قایقرانی میپردازند. جالب است بدانید درست
به همین دلیل تعدادی از آنها به درجههای قهرمانی ملی در این سه رشته ورزشی رسیدهاند.
روستایی که راه زمینی ندارد
در حال حاضر همهی اهالی روستای واریان در کرج زندگی میکنند. واریانیها سنتهای زیبایی دارند. آنها در اولین روز سال به عیادت از خانوادههای داغدار میروند و به این دید و بازدید «نوعید» میگویند.