هرچند من شرح حال دقیقی از زندگی ایشان ندارم اما حدس میزنم ایشان دچار یکی از مشکلات نه چندان شایع اما جالب و در عین حال بسیار غم انگیز جامعه یعنی اختلال هویت جنسی شده اند.
متاسفانه با وجود افزایش دانش پزشکی در این زمینه هنوز عامه مردم آشنایی چندانی با این موضوع ندارند. مبتلایان (هرچند مشکل است که اسم این مشکل را یک بیماری گذاشت) به دو دسته تقسیم میشوند. پسرانی که از بچگی حرکات و رفتارهای دخترانه را تقلید میکنند و با وجودیکه از نظر داشتن آلت و کروموزوم های طبیعی جنسی یک پسر بدنیا آمده اند با گذشت زمان اعتقاد راسخ تری در مورد اینکه میخواهند دختر باشند پیدا میکنند.
اینها عمدتا در جامعه به “پسران اوا خواهر” معروفند. دسته دوم مشابه همین خانمی که با من تماس گرفته اند دخترانی هستند که مایل هستند پسر باشند. مشکل بسیار بزرگ این افراد نوع برخورد نزدیکان و صاحبان مشاغلی است که به هر ترتیب با آن تماس پیدا کرده اند.
آنچه که اکنون در علم پزشکی با توجه به بررسی های انجام شده پذیرفته شده است این است که باید به خواست این افراد احترام گذاشت و حداکثر تلاش برای تغییر ظاهر آنها به جنس مورد رخواستشان را نمود. بطور کلی این کار طی سه عمل تغییر شکل آلت تناسلی- برداشت و یا کاشت سینه مصنوعی و تغییر ظاهر چهره به جنس مورد درخواست انجام میشود.
در ایران روال بر این است که برای این افراد در مراکز خاصی بصورت ابتدایی تشکیل پرونده داده شود و سپس پس از حضور در جلسات هفتگی گروه درمانی به مدت 6 ماه و اطمینان از اصرار فرد بر تغییر نوع جنسیت همراه با آزمایش کروموزومی به پزشکی قانونی ارجاع میشوند تا بخصوص درصورت تایید و همراهی خانواده بیمار مجوز انجام تغییرات جسمی و عمل جراحی و همینطور تغییر شناسنامه برای وی انجام شود.