در کنار تمام این ها، هر هفته با دوستانش به کوه می رود و یک باشگاه دوستانه کوهنوردی تاسیس کرده که از نوجوانان مستعد محله عضو می پذیرد. اما مهم تر از آن مجبور است هر هفته به سوال ثابت و تکراری مادرش پاسخ بدهد که پس تو کی زن می گیری؟  آقای ایکس، وقتی قرار باشد برنامه های 10 سال آینده اش را اولویت بندی کند، اینطور می نویسد:

1- کنکور 2- آزمون کانون وکلا 3- ارتقای شغلی 4- تاسیس دفتر وکالت شخصی 5- ازدواج 6- راه اندازی و رونق باشگاه  و…

ازدواجى موفق مى شود که در آن کلیات اولویت بندى زن و مرد شبیه به هم باشد. در غیر این صورت، اولویت بندی زن و مرد با هم تداخل پیدا می کند و این تداخل و عدم تطابق یک جا دامن زندگی شان را خواهد گرفت

اولویت های زندگی

در زندگی آقای ایکس، مهم ترین برنامه، ارتقای تحصیلی و شغلی است و ازدواج در مرحله بعدی قرار دارد. بنابراین، اگر آقای ایکس یک فرصت خوب تحصیلی پیدا کند، هیچ بعید نیست که قید ازدواج را برای مدتی بزند و برنامه های این چنینی را به مدتی بعد موکول کند که وقت آزاد بیشتری دارد. همین طور در روزهایی که برای کنکور آماده می شود، نمی توان از او انتظار داشت برنامه خواستگاری را قطعی کند و بگوید که از میان پیشنهادهای مادرش کدام یک را بیشتر می پسندد.
کلوب

در چنین موردی، اگر آقای ایکس پیش از آنکه از نظر درسی و کاری به جایگاهی که دوست دارد برسد، ازدواج کند، قطعا یک ازدواج نا به جا داشته و ممکن است برنامه ریزی های زندگی اش طوری بالا و پایین شود که به یک نارضایتی درونی، احساس عدم پیشرفت و سرخوردگی برسد. حتی ممکن است احساس کند از ازدواج خود راضی نیست و دلیل پیشرفت نکردن او، ازدواج و زن و زندگی است. خصوصا اگر در اولویت بندی های همسرش، ردپای ارتقای تحصیلی، پیشرفت کاری و … به چشم نخورد.

حقیقت این است که ازدواجى موفق مى شود که در آن کلیات اولویت بندى زن و مرد شبیه به هم باشد. در غیر این صورت، اولویت بندی زن و مرد با هم تداخل پیدا می کند و این تداخل و عدم تطابق یک جا دامن زندگی شان را خواهد گرفت. مثلا زنی که اولویت اول او خانواده است به همسرش که اولویت اول او کار است مدام گله می کند که تو برای من ارزش قائل نیستی، مثل روزهای اول دوستم نداری، از من دلسرد شده ای و… در مقابل مرد احساس می کند زن هویت فردی او را ندید گرفته، برای پیشرفت او ارزش قائل نیست و سعی دارد او را از موفقیت های شغلی اش دور کند.

اما این تنها آفت تفاوت اولویت ها نیست. وقتی اولویت های کسی به اجبار جا به جا شود، نتیجه ای جز نارضایتی و افسردگی نخواهد داشت. کسی اولویت اول زندگی اش خانواده باشد اما در عمل مجبور به کار زیاد شود به طوری که اولویت اول زندگی او کار به نظر برسد، بعد از مدتی حس می کند  شاد نیست و حس قربانی شدن پیدا می کند.

برنامه ریزی شخصی

حالا یک ورق کاغذ جلویتان بگذارید و به اولویت هاى زندگى خود در 10 سال آینده فکر کنید. یادتان باشد که هر سنى اولویت بندى خودش را دارد. اگر مجبورید برای این اولویت بندی وقت زیادی صرف کنید بدانید که تا به حال خیلی از زندگی عقب افتاده اید که قدم های بعدی تان را نمی دانید. بنابراین هر چه سریعتر چهارچوب های زندگی تان را مشخص کنید تا هم تکلیفتان با خودتان روشن باشد هم بدانید که در مواجهه با موقعیت های ازدواجتان چطور باید برخورد کنید یا با چه کسی پیمان زناشویی ببندید.
کلوب

اگر هم تا الان نامزد/عقد کرده اید و حس می کنید طرف مقابل مدام شما را از دستیابی به اولویت هایتان دور می کند، باید وقت مناسبی جور کنید و با او از دغدغه هاى خود صحبت کنید. صاف و بی پروا، اما نه طوری که او را برنجانید، از نگرانى خود بگویید و سعی کنید جوری حرف نزنید که او احساس کند در زندگی شما یک موجود ناکارآمد و نخواستنی است. تنها به او بفهمانید که باید در ادامه مسیر زندگیتان حامی شما باشد و کمک کند تا به آرزوهایتان برسید. در مقابل شما هم چنین کمکی به او خواهید کرد و او را تنها نمی گذارید.

شما که ازدواج کرده اید…

اگر هنوز تردید دارید که درباره اولویت هایتان می توانید با نامزد/ همسر خود صحبت کنید، بدانید که تا چند وقت دیگر، نارضایتی، افسردگی، احساس پوچی و شکست در زندگی به سراغتان می آید و احتمالا زندگی را به کام شما و همسرتان تلخ خواهد کرد. بنابراین:

1- مراقب زمان بندى و اولویت بندى درست باشید.

2- هرگزاولویت بالاترتان را قربانى اولویت پایین تر نکنید.

3-به اولویت بندى همسرتان احترام بگذارید و به او کمک کنید که رشد مناسبش را پیگیر باشد زیرا این کار باعث مى شود که او رضایت درونى بیشترى را به زندگى شما برگرداند.

4-در اختلافات شدید اولویت بندى با همسرتان، با او گفت وگو کنید یا از یک مشاور با تجربه کمک بگیرید.