این عجایب هفتگانه در آب غرق خواهند شد 

عجایب هفت گانه ای در دنیا وجو دارند که به زودی زیر آب خواهند رفت و ما دیگر قادر به دیدن آنها نخواهیم بود. این امر به دلیل گرمای زمین رخ خواهد داد. دانشمندان و محققان به صورت گروهی به این اصل اعتقاد دارند که به زودی گرم شدن زمین باعث ذوب کردن لایه های عظیمی از یخچال های قطبی خواهد شد و آب دریاها و دریاچه ها تا حد زیادی بالاتر خواهد آمد.

یکی از بدترین پیامدهای این اتفاق, غرق شدن آثار باستانی در زیر دریاها خواهد بود. براساس پیش بینی ها به زودی هفت آثار تاریخی و باستانی در نقاط مختلف زمین به زیر آب خواهند رفت که در این گزارش به آنها می پردازیم.

موآی

موآی‌ها مهم‌ترین مظهر فرهنگی جزیره ایستر هستند که ۲۸۸ تای آنها روی سکوهای عظیمی به نام آهو ایستاده ‌اند.فاصله این سکوها از هم حدود ۲۴۰۰ متر است و یک نوار تقریباً سراسری به دور جزیره به ‌وجود آورده‌اند. ۶۰۰ موآیِ دیگر که در مراحل مختلفِ تکامل هستند، در سرتاسر جزیره ـ ازجمله در معادن و کنارِ جاده‌های قدیمی و کنار ساحل پراکنده‌اند.

تالار اپرای سیدنی

اپرا هاوس سیدنی به معنای تالار اپرای سیدنی یکی از متمایزترین بناهای قرن بیستم از لحاظ هنر معماری بشمار می ‌رود که در شهر ساحلی سیدنی و در ایالت نیو سات ولز کشور استرالیا قرار دارد. تالار اپرای شهر سیدنی در حال حاضر یکی از مهم ‌ترین اماکن توریستی در کشور استرالیا به شمار می‌رود.

غارهای الفنتا

غارهای الفنتا شبکه ‌ای از غارها حجاری شده واقع در جزیره الفنتا در بندرگاه بمبئی در ۱۰ کیلومتری ایالت مهاراشترا است که شامل مجسمه ‌های سنگی، متعلق به فرقه هندو و به شیوا خدای هند اختصاص داده شده ‌است.

مون سن میشل

مون سَن-میشِل جزیره ‌ای از نورماندی در کشور فرانسه است که تقریباً یک کیلومتر با سواحل شمال غربی این کشور فاصله دارد و بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۹، تنها ۴۴ نفر در آن ساکنند.

لپتیس مگنا

این عمارت یکی از بزرگترین امپراتوری های رم باستان را در خود داشت. این اثر باستانی در کشور لیبی بنا شده و بیش از هزار سال قدمت دارد.

پرستشگاه خورشید کونارک

پرستشگاه خورشید کونارک متعلق به سده ۱۳ در اوریسا هند قرار دارد که جزء عجایب هفتگانه هندوستان به شمار می‌آید و از مشهورترین پرستشگاه‌های هند است. این بنا در سال ۱۹۸۴ در میراث جهانی یونسکو ثبت گردید.

مجسمه آزادی

این مجسمه در جزیره آزادی در بندر نیویورک نصب شده و به صورت نمادی برای خوش‌ آمدگویی به مسافرانی که از راه دریا به نیویورک می ‌آیند درآمده ‌است. این مجسمه که با رویه ‌ای از مس پوشش یافته، در سال ۱۸۸۶ به مناسبت یکصدمین سال استقلال آمریکا از بریتانیا و به عنوان نمادی از دوستی فرانسه و آمریکا به این کشور اهدا شده ‌است.