دوران عقد طولانی و مشکلات آن 

دوران نامزدی و عقد برای آشنایی هرچه بیشتر دختر و پسر برای زندگی مشترک است.تا همدیگر را به خوبی شناخته و بتوانند به تفاهم نسبی دست پیدا کنند. 

دوران عقد برای شناخت بیشتر زوج‌ها ست تا با روحیات و خانواده‌های یکدیگر بیشتر آشنا شوند. توصیه می‌شود قبل از این که افراد به عقد شناسنامه‌ای یکدیگر دربیایند دوران آشنایی (نامزدی) را نیز طی کنند تا پیش از این که شرعی و قانونی به عقد یکدیگر دربیایند نسبت به هم شناخت پیدا کنند.

دوران نامزدی و آشنایی زیر نظر خانواده‌ها صورت می‌گیرد و خانواده‌ها از مراوده و معاشرت فرزندشان مطلع هستند و در دوران عقد این مساله به رسمیت می‌رسد و خانواده‌ها نیز بیشتر با یکدیگر رفت و آمد می‌کنند.

در این دوران اگر فرد مشکلات و بیماری‌های جسمی یا روانی داشته باشد، آشکار شده و سبک‌های ابراز خشم و کنترل هیجانات در روابط حضوری و مراوداتی که با یکدیگر دارند، مشخص می‌شود. ازجمله مشکلات دوران عقد محدودیت‌های رفت و آمد زوجین است که با توجه به فرهنگ خانواده‌ها متفاوت است.

وقتی دوران عقد طولانی می‌شود:

انتظارات زوجین از یکدیگر افزایش می‌یابد.

حس دلتنگی در زوج‌ها بیشتر می‌شود که برآورده نشدن آن باعث ایجاد رنجش می‌شود.

آستانه تحمل زوجین کاهش و رفتارهای پرخاشگرانه افزایش می‌یابد.

دلخوری‌ها میان زوج و خانواده‌ها به دلیل محدودیت‌های رفت و آمد افزایش می‌یابد.

مدیریت مالی و هزینه‌های همسر نامشخص می‌ماند.

در رفت و آمد با خانواده‌های یکدیگر ممکن است عدم تعادل ایجاد شود.

سوءبرداشت از رفتارهای یکدیگر به دلیل دور بودن از هم افزایش می‌یابد.

انتظارات متفاوتی درخصوص رابطه جنسی ایجاد می‌شود.

اعمال نظر خانواده‌ها و بعضا جهتگیری آنها افزایش می‌یابد.

زوجین بیش از حد تحت فشار نظر بستگان و اطرافیان قرار می‌گیرند و دچار سردرگمی می‌شوند.

خطای ذهن خوانی بیشتر دیده می‌شود و زوج‌ها انتظار دارند بدون بیان کردن، همسرشان از نیازها و خواسته‌های او مطلع باشد.

مهارت‌های توصیه شده در این دوران که از تنش و درگیری زوجین جلوگیری می‌کند عبارتند از:

تقویت مهارت بیان خواسته‌ها به صورت شفاف

تقویت مهارت ابراز عاطفه

تقویت صمیمیت زوجین

بیان انتظارات جسمی از یکدیگر و توافق بر سر آن

تعیین مدت زمان دوران عقد و متعهد بودن به تعهدات

احترام به ارزش‌ها و نظرات خانواده هر دوطرف

استفاده از شیوه‌های حل مساله

تقویت مهارت گفت‌وگو و تعامل سازنده با یکدیگر

پرهیز از بیش از حد با هم بودن و تعادل در رفت و آمد

استفاده از نظر سوم شخص بیطرف (درمانگر و روان شناس) برای حل مشکلات

یادگیری مهارت‌های کنترل خشم و هیجان

افزایش فعالیت‌های لذتبخش و تفریحات دونفره و خانوادگی

تمرین رازداری و احترام به یکدیگر