نمی بینم به غیر از دوست اینجا / خدابا این منم یا اوست اینجا . . . ؟

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

باغبانی پیرم ، که به غیر از گلها از همه دلگیرم

کوله ام غرق غم است ، آدم خوب کم است

 عده ای بی خبرند ، عده ای کور و کرند

اندکی هم پکرند و میان رفقا ، عده ای همچو شما تاج سرند!

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

از خدا خواهم نبخشاید تو را / این چه رسم دوستی باید تو را

تو که می دانی در قلب منی / این همه دوری و بی مهری چرا ؟

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

رفاقت بار سنگینی ست !
کسی بر دوش میگیرد که یک دنیا “وفا” دارد …

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

خیلی حس قشنگیه وقتی یه دوست فاب داشته باشی که همیشه حواسش بهت باشه ، به یادت باشه ، نگرانت بشه و دوست داشته باشه …

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

زندگی با همه تلخیاش یه درس خوب بهم داد اونم اینه که رفیق اونی نیست که باهاش خوشی ، رفیق اونیه که بدون اون داغونی !

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

به سلامتی اون رفیقی که یه روز میاد سر خاکم اما نمی تونم جلو پاش پاشم …
اما خیالم راحته که خاک زیر پاشم !

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

خاک دل را حکم کردم تا بدانی ای رفیق
در قمار با تو بودن هستی أم را میدهم

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

دوست واقعی مثل صبح میمونه، نمیشه تموم روز داشتش ولی مطمئن هستی که فردا، روز بعد، هفته بعد، سال بعد و تا ابد هست !

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

قحطی رفیق می آید نه هفت سال بلکه هفتصد سال !
در سیلوی قلبم ذخیره و پنهانت می کنم ، بگو کنعانیان منتظر نباشند !
تقسیم شدنی نیستی حتی اگر یعقوب بیاید !

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

رفاقت غروبی بی پایان است که خورشید در حسرت آن تا ابد می سوزد…

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

فدای رفیقی که روز قیامت ، زمین از سنگینی معرفتش شکایت داره …

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

گلی دارم به دور از دیدگانم
ولی مخفی میان قلب و جانم
که گهگاهی کند یادی ز خاکش
فدای آن رفیق و قلب پاکش

*  * * * * * * * * * * * * * * * *

ارزش دوست برایم به قدری است که پلی برای عبورش شوم ، حتی اگر لحظه ای به زیر پایش نگاه نکند؛………