پارس ناز پورتال

ضرب المثل های زیبا و آموزنده از قرآن کریم

ضرب المثل های زیبا و آموزنده از قرآن کریم

ضرب المثل های زیبا و آموزنده از قرآن کریم 

برترین و زیباترین ضرب المثل هاي قرآنی را برای شما آورده ایم. قرآن کریم گنج بزرگی از درس و معرفت برای مسلمانان هست که باید در کسی در طول زندگی اش دستورات آن را راهنمای خود قرار دهد. 

 

1. «لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ»؛
چرا سخنی میگویید که به آن عمل نمی‌کنید.» «سوره ي صف، آیه ي 2»
به عمل کار برآید، به سخن دانی نیست.

 

2. «وَما عَلَي الرَّسُولِ إلاّ الْبلاغُ؛
پیامبر وظیفه اي جز رسانیدن پیام «الهی» ندارد.» «سوره ي مائده، آیه ي 99»
گر نیاید به گوش رغبت کس

 

بر رسـولان پیام بـاشد و بس
از ما گفتن بود.

 

3. «لِکُلِّ نَبأٍ مُسْتَقَر».
هر خبری را وقت معینی هست.» «سوره ي انعام، آیه ي 67»
هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.

 

4. «ما عَلَي الْمُحْسِنین مِنْ سَبِیل؛
بر نیکوکاران باکی نیست.» «سوره ي توبه، آیه ي 91»
آن راکه حساب پاک هست از محاسبه چـه باک هست

 

5. «قُلْ کُلّ یعْمَلُ عَلي شاکِلَتِهِ؛
بگو هر کس بر حَسَب شکل گیری شخصیتش، عمل می‌کند.» «سوره ي اسراء، آیه ي 84»
از کوزه همان برون تراود که در اوست.

 

6. «ألَیسَ الصُّبْحُ بِقَریبٍ؛
مگر نه این هست که صبح امید «پیروزی» نزدیک هست؟» «سوره ي هود، آیه ي 81»
در نا امیدی بسی امید هست پـایان شب سیه سپید هست «نظامی»

 

7. «عَسی أنْ تَکْرَهُوا شَیئاً وهُوَ خَیر لَکُمْ؛
و شاید چیزی را خوش ندارید و حال آن که خیر شما در آن هست.» «سوره ي بقره، آیه ي 261»
دردا که طبیب صـبر* می فـرماید وین نفس حریص را شکر می باید
* صبر: نوعی گیاهی دارویی و بسیار تلخ.

 

8 ـ «فإنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْرا؛
پس به یقین بعد از هر سختی، آسانی هست.» «سوره ي انشراح، آیه ي 5»
از پَسِ هرگریه آخر خنده اي هست.

 

9. «اللّهُ یرزُقُها وإیاکُمْ؛
خداوند، او و شما را روزی می‌دهد.» «سوره ي عنکبوت، آیه ي 60»
هر آن کس که دندان دهد، نان دهد.

 

10. «وَلا تَجْعَلْ یدَکَ مَغْلُولَةً إلی عُنُقِکَ وَلا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ؛

 

وهرگز دستت را برگردنت زنجیر مکن «و ترک انفاق و بخشش مکن» و بیش از حدّ «نیز» دست خود را مگشا.» «سوره ي اسراء، آیه ي 29»
اندازه نگه دار که اندازه نکوست.

 

11. «وَلا یحِیقُ الْمَکْرُ السَّیءُ إلاّ بِأهْلِهِ؛
و اندیشه ي بد، جز اهلش را فرا نگیرد.» «سوره ي فاطر، آیه ي 43»
هر آن کس که اندیشه ي بد کند بـه فرجام بـد تـا تـن خـود کند«فردوسی»

 

12. «وَمَنْ أساءَ فَعَلَیها؛
وهر کس بد کند «به زیان» خود اوست.» «سوره ي جاثیه، آیه ي 15»
هر که بدی کـرد و به بد یارش هم به بد خـویش گـرفتار شد

 

13. «وَجَزاءُ سَیئَة سَیئة مِثْلُها؛
و جزای بدی، بدی هست مثل آن.» «سوره ي شوری، آیه ي 40»
کلوخ انداز را پاداش سنگ هست. «سعدی»

 

14. «وَلِکُلِّ أمّةٍ أجَل…؛
و برای هر اُمّتی اجلی هست…» «سوره ي اعراف، آیه ي 34»
که کار خدای نه کاری هست خرد قـضـای نبشتـه نشـایــد سـِتُـرد«فردوسی»
قضـا کشتی آن جا که خـواهد بَرد و گـر نا خـدا جـامعه بـر تن دَرَد«سعدی»

 

15. «وأنَّ لَیسَ للإنْسانِ إلاّ ما سَعی؛
و انسان را نیست جز آن چه کوشش کند.» «سوره ي نجم، آیه ي 39»
به جز از کشته خویش نَدرَوی.
نا بـرده رنـج گنج میسّر نـمـی شـود مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد «سعدی»

 

16. «یعرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسیماهُمْ…؛
گناهکاران به چهره و سیمایشان شناخته شوند.» «سوره ي الرحمن، آیه ي 41»
رنگ رخسار خبر می‌دهد از سرّ ضمیر «سعدی»

 

17. «أولئِکَ الّذینَ اشْتَروا الضَّلالَةَ بِالْهُدی فَمَا رَبِحَتْ تِجارتُهُمْ وَما کانُوا مُهْتَدِین؛
آنانند که گمراهی را به بهای هدایت خریدند، پس تجارتشان سودی نکرد و از هدایت یافتگان نبودند.» «سوره ي بقره، آیه ي 16»
دین به جهان فـروشان خـرند یوسف فروشند تا چه خرند

 

18. «واعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جِمیعاً ولا تَفَرّقوا؛

وهمگی به ریسمان الهی دست زنید و پراکنده نشوید.» «سوره ي آل عمران، آیه ي 103»
یک دست صدا ندارد.

 

19. «إنّي أری ما لا تَروْنَ؛
همانا من آن می‌بینم که شما نمیبینید.» «سوره ي انفال، آیه ي 48»
تو مو می بیني و من پیچش مو.

 

20. «واجْعَلْ لِي وَزِیراً مِنْ أهْلِي، هارونُ أخِي اُشْدُدْ بِهِ أزْرِي؛
و از اهل من برایم وزیری قرار بده. هارون برادرم را، پشت من بدو استوار کن.» «سوره ي طه، آیه ي 29»
اگر دو برادر دهد پشت به پشت تـن کـوه را بـاد مـانـد بـه مشت «فردوسی»
برادر پشت برادر هست.

 

21. «قالَ یا نُوحُ إنَّهُ لَیسَ مِنْ أهْلِکَ إنَّهُ عَمل غَیرُ صالِح؛
اي نوح بی گمان او از اهل تو نیست او [صاحب] کرداری نا شایست هست.» «سوره ي هود، آیه ي 46»
پسر نوح با بدان بنشست آثـار نـبـوتـش گـم شـد «سعدی»

 

22. «لَوْ کانَ فِیهما آلِهَة إلاّ اللّه لَفَسَدَتا؛
اگر در آن دو «آسمان و زمین» معبودانی جز خدای بودند، گرچه [هر دو] تباه می شدند.» «سوره ي انبیاء، آیه ي 22»
دو پادشاه در اقلیمی نگجند.

 

23. «وإذا مَرّوا بِاللّغْوِ مَرّوا کِراماً؛
و چون به بیهوده اي بگذرند، کریم وار در می گذرند.» «سوره ي فرقان، آیه ي72»
شتر دیدی، ندیدی.

 

24. «خَسِرَ الدُّنْیا وَالآخِرَة…؛
در جهان و آخرت زیان کار شد.» «سوره ي حج، آیه ي 11»
از آن جا رانده، از اینجا مانده.

 

25. «کُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَیهِمْ فَرْحُونَ؛
هر گروهی بدان چه نزد آنهاست، شادمانند.» «سوره ي مؤمنون، آیه ي53»
هر شخصی را به کار خویش خوش هست کس نگـوید کـه دوغ مـن تُـرش هست

 

26. «واتَّقُوا فِتْنَةً لاتُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خاصّةً واعْلَمُوا إنَّ اللّهَ شَدیدُ الْعِقابِ؛

 

و بپرهیزید از فتنه اي که تنها به کسانی از شما که ستم کردند، نمی‌رسد و بدانید که خداوند سخت عقوبت می‌کند.» «سوره ي انفال، آیه ي 35»
آتش که گرفت خشک و تر می سوزد.

 

27. «إنّ الإنْسانَ لَیطْغی أنْ رآهُ اسْتَغْنی؛
انسان چون خود را بی نیاز بیند، سرکشی کند.» «سوره ي علق، آیه ي6 و7»
گر به دولت برسی مست نگردی، مردی

 

28. «کانَ الإنْسانُ کفوراً؛
انسان ناسپاس هست.» «سوره ي اسرا، آیه ي6 و7»
نمک خوردن و نمکدان شکستن.

 

29. «والّذی جاءَ بِالصّدْقِ وصَدَّقَ بِهِ اولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ؛

 

و آن کسی که راستی آورد و آن را راست شمرد، آن گروهی میباشند که ایشان پرهیزگارانند.» «سوره ي زمر، آیه ي33»
راستی کـن که راستان رستند در جهان راستان قوی دستند

 

30. «فإذا عَزَمْتَ فَتَوکَّلْ عَلي اللّهِ؛
پس چون اراده کاری کردی برخدا توکل کن.» «سوره ي آل عمران، آیه ي»
با توکل زانوی اشتر ببند.

 

31. «کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ؛
هر نَفْسی، چشنده ي مرگ هست.» «سوره ي آل عمران، آیه ي184»
اگر چـرخ گردون کشد زین تو سرانجام خشت هست بالین تو

 

32. «وَما تُقَدِّمُوا لأنْفُسِکُمْ مِنْ خَیرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللّهِ؛

 

وهر کار خیر که از پیش برای خود بفرستید همان را نزد خدا می یابید.» «سوره ي بقره، آیه ي110»
جهان مزرعه آخرت هست.
برگ عیشی به گور خویش فرست کـس نـیـارد تــو پـیـش فـرسـت
بـیــا تــا بـرآریــم دسـتـی ز دل کـه نـتــوان بـرآورد فــردا ز گـِل «سعدی»