در اینبخش مجموعه اي زیبا از عکس نوشته هاي ولادت امام حسن مجتبی «ع» را مرور میبینیم. امام حسن مجتبی «ع» در روز 15 ماه رمضان چشم بـه جهان گشوده اند، ایشان امام دوم شیعیان و بزرگ ترین فرزند امام علی «ع» و دخت پیامبر حضرت فاطمه «س» می باشند، ایشان توسط همسرشان جعده «دختر اشعث» مسموم شده و بـه شهادت میرسند. در ادامه عکسها و متن هاي زیبایی را مرور میکنیم.
آمده بود کینه هاي دلش را خالی کند! از بزرگان شهر یاد گرفته بود، هرچه بـه این خانواده بد کنیم. رضایت خدا بیشتر اسـت شنیده بود بعد از نماز منبر مسجد میزبانش اسـت، با خشم قدم برمیداشت… صدای خطبه هاي مسجد آرام میان کوچه ها پخش میشد.. دلش لرزید مـن و تحسین این خاندان؟!… منبر کـه بـه پایان رسید، پابرهنه دوید سمتش از پشت دوبار محکم بـه شانه اش زد!
برگشت… رمضان بودو مرد با خودش می گفت نکند شهدِ عسلِ این چشمها روزه ام را باطل کند..؟! لبخند شیرینی بـه صورتش پاشید: می دانم از کدام شهر آمده اي خسته اي نه؟! مهمان خانه مـن باش… مبهوت شده بود. مانده بود با این قلب پر از عشق
چـه باید بکند؟! با صدای بلندی بـه خودش آمد: آقا، شـما آن مرد را میشناسید؟! آری، حسن بن علیست…
روایت اسـت، وقتی از امام حسن «ع» پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید برنمیگردانید؟ فرمودند: «مـن هم سائل درگاه خداوند هستم و میخواهم کـه خدا مرا محروم نسازد و خجالت مي کشم کـه با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم. خداوندی کـه عنایتش رابه مـن ارزانی میدارد، می خواهد کـه مـن هم بـه مردم کمک کنم». میلاد با سعادت امام حسن مجتبی«ع» رابه تمامی شیعیان تبریک و تهنیت عرض می کنم.
ماه رحمت
سفره اش گسترده شد
زنده از فيضش جهان مرده شد
آسمان پرگشته
از شادی و شور
آمده از لطف حق ميلاد نور
ولادت امام حسن مجتبی خجسته باد
اي خوشا آن دم کـه ذکر لب حسن جان میشود
پیش چشمم جنت الاعلی نمایان میشود
در دل ویرانه قلبم گلستان میشود
درد هاي گفته و ناگفته درمان میشود
هر کـه با این اسم زیبا عشق بازی میکند
روز محشر پیش مردم، سرفرازی میکند
دل حسن، دلبر حسن
عالی حسن، اعلا حسن
قبله عباس و عشق زینب کبری حسن
تا ابد بانی کل مهربانی ها حسن
لافتی الا علی و لا کریم الا حسن
متولد شدي و خاک، گویی دوباره آفریده شد!
سرزندگی از سر و روی زمین میبارید
و طراوت روی تمام ذرات هوا پاشیده شده بود
مدینه، بـه پیشواز ثمره قلب پیامبر میرفت
و نخل ها انگار قد بلندتر شده بودند
شاید بـه احترام او بود کـه از جایی برخاستند
فرشتگان، فوج فوج میآمدند
و بال بر گهواره تـو میساییدند
زمین، متبرک شد و شانه هایش زیر قدم هایت
بـه یاد وزن مسیح افتاده بود
ولادت امام حسن مبارک
مـا کویر و نگاه تـو دریا
پس کرم کن بـه خشکسالی مـا
روزه داران یک نگاه توایم
سفره دار قدیمی دنیا
تـو رسیدی و کوچه بند آمد
بار دیگر ز ازدحام گدا
بین این خانواده تنها تـو
میشوی عشق ارشد مولا
پسرانش گرچه مادری اند
از همه ی مادری تری آقا
وقت تقسیم نان و خرمایت
سمت تـو دست آسمانی ها
ولادت امام حسن مجتبی «ع» خجسته باد