مشهورترین رودسترهای تاریخ شرکت BMW +عکس 

رودسترهاي سرشناس تاریخ خودروسازی شرکت بی ام و را با هم بازبینی می‌کنیم تا هم خاطره ها زنده شوند و هم نگاهی داشته باشیم به رودستر. برای بررسی شجره نامه رودسترهای ب ام و، باید برگردیم به سال 1929 و ورود ب ام و به قلمرو خودروسازان چرا که نخست کار ب ام و با تولید اتومبیل نبود و این،

موتورهای هواپیما بودند که استارت این کمپانی آلمانی را زدند. پس از آن ب ام و به تولید موتورسیکلت روی آورد و بعد، در اواخر دهه 1920، شرکتی را خریداری کرد که به تولید خودروهای دیکسی، یا همان آستین سِوِن مشغول بود. آن گونه بود که ب ام و مسیر خودروسازی را پیش گرفت.

از نخست تا 328

امتیاز فرآوری دیکسی توسط ب ام و سال 1932 به آخر میرسید و تصمیم بر این شد تا ادامه فعالیت ها، با خودرویی باشد که از صفر تا صد توسط ب ام و گسترش یافته هست. به این ترتیب مدل 303 در سال 1933 معرفی شد، آن هم بعنوان نخستین خودرویی که جلوپنجره نمادین ب ام و موسوم به جلوپنجره کلیوی شکل را در چهره داشت.

این ماشین هم‌چنین مبنایی شد برای نخستین رودسترهای تاریخ ب ام و، یعنی 315/1 و 319/1 که هر دو اتومبیل معیار تازه اي برای آن چه که یک رودستر باید باشد تعریف کردند: خوش چهره، اسپرتی و هیجان باریکلا.با همه این ها اما این دو، صرفا رودسترهایی بر پایه یک خودروسواری عادی بودند؛ خودرویی که این دو بر پایه آن گسترش یافته بودند،

در ادامه مبنایی شد برای 326، نخستین سدان 4 در ب ام و. بین سال هاي 1937 تا 1941، ب ام و کانورتیبل «و بعد کوپه» 327 را بر پایه شاسی کوتاه شده 326 تولید. این کانورتیبل دارای موتور 6 سیلندر 2.0 لیتری بود و می توانست فراتر از 120 کیلومتر در ساعت سرعت بگیرد. گرچه 327 نه خودرویی برای مسابقه، بلکه خودرویی بود

رام و خوشایند با یک سواری نرم و آسان؛ خودرویی که تولیدش در کوران جنگ جهانی دوم متوقف شد تا ب ام و بار دیگر تولید موتور هواپیما و موتورسیکلت برای نازی ها را از سر گیرد.

بی ام و 327 کانورتیبل

327 کانورتیبل، موفقیت بزرگی برای ب ام و بود اما خیلی زود زیر سایه سنگین جایگزین رودسترهای 315/1 و 319/1 به فراموشی سپرده شد. 328 نخستین رودستر ب ام و بود که بر پایه یک شاسی و پلت فرم کاملا مجزا و اختصاصی ساخته می شد و اکثر یک خودروی مسابقه اي بود.

برعکس 327 کانورتیبل که یک خودروی سواری شیک با سقف جمع شونده بود، 328 برای به آتش کشیدن پیست هاي سراسر اروپا ساخته شده بود؛ از نوربرگرینگ تا میله میلیا، پیست ها و مسابقات اروپایی محل تظاهر این ب ام و بودند.

بی ام و 328

328 هم از یک موتور 6 سیلندر تخت 2.0 لیتری نیرو میگرفت که با 79 اسب بخار قدرت، امکان دستیابی به بیشینه سرعت 150 کیلومتر در ساعت را به این رودستر آلمانی می داد. سال 1938، ب ام و 328 فاتح کلاس خود در کشور آلمان و میله میلیا و دیگر مسابقات شد و این موفقیت را تا نخست جنگ جهانی دوم ادامه داد.

در پیست، 328 تجسم یک ماشین مسابقه اي برای جنتلمن ها بود، آن هم برای دوره اي که پدیده موتور اسپرت، بسیار خطرناک و حتی مرگ آور بود. مثلاً 328 فاقد هر گونه امکانات ایمنی خودروهای مسابقه اي امروزی بود و در صورت واژگونی، مرگ یا صدمه بسیار جدی راننده «و سرنشین» حتمی بود. به این ها اضافه کنید پیکره دلفریبی راکه امروز هم پس از گذشت 8 دهه نگاه ها را شیفته این رودستر تکرار ناشدنی ب ام و می‌کند.

بی ام و 319/1

همان طور که اشاره شد ب ام و مجبور شد برای خدمت به نازی ها در جنگ جهانی دوم تولید اتومبیل را متوقف کند و این شامل 328 نیز می شد. با آخر جنگ، تولید خودروهای ب ام و از سر گرفته شد اما بدبختانه سایت تولید آیزناخ ب ام و که 328 در آن ساخته می شد «یعنی همان کارخانه اي که سال 1929 توسط ب ام و خریداری شد»

در نیمه اي از کشور آلمان پس از جنگ قرار داشت که تحت بازرسی شوروی بود. شوروی ها تا چند سال تولید ب ام وهای قبل از جنگ جهانی دوم در این سایت را ادامه دادند تا اینکه با لغو امتیاز فرآوری اتومبیل تحت برند BMWAG مجبور شدند تولید 327 و 340 را تحت برند EMW «مخفف Eisenacher Motorenwerk» و نشانی شبیه به نشان ب ام و،

گرچه با رنگ سرخ و سفید ادامه دهند. با همه این ها اما تولید 328 پس از توقف آن در سال 1940 هرگز از سر گرفته نشد تا این رودستر به یکی از نادر ترین ساخته هاي تاریخ ب ام و تبدیل شود. «تنها 464 دستگاه از آن ساخته شد.»

شروع مجدد با 507

ب ام و پس از جنگ جهانی دوم با زحمت بسیاری تولید اتومبیل را از سر گرفت. 3 سایت تولیدی ب ام و به دست شوروی ها افتاده و یکی از سایت هاي تولید نیز طعمه بمباران هوایی متفقین شده بود. طراحی 326، 327 و 328 بعنوان غنیمت جنگی به غارت برده شد و مبنایی شد برای تولید نخستین خودروهای فرآوری بریستول در بریتانیا که حتی بعضی از انها با جلوپنجره کلیوی شکل ب ام و تولید شدند.

ب ام و وضعیت مساعدی نداشت و معدود خودروهایی که توانسته بودند تا اوایل دهه 1950 طراحی و مهندسی کنند، فروش خوبی نداشتند. نیاز به ساخته جدیدی بود تا روح تازه در ب ام و بدمد و بار دیگر تصمیم به خلق یک رودستر گرفته شد. 507 که زاده ذهن مکس هافمن، وارد کننده خودروهای لوکس اروپایی به کشور آمریکا بود،

از V8 جدیدی که ب ام و برای سدان 502 ساخته بود نیرو می‌گرفت. طرح هاي پیشنهادی متعددی برای 507 رد شدند تا اینکه در نهایت طراحی دلفریب و تحسین برانگیز آلبرت فان کورت مورد تایید قرار گرفت. این استایل جذاب و در عین حال ساده طرفداران بسیاری داشت و حتی الویس پرسلی را نیز شیفته 507 کرد.

موتور 3.2 لیتری ب ام و 157 اسب بخار قدرت در اختیار 507 قرار می داد که برای یک عجله صفر تا 100 تقریباً 11 ثانیه و حداکثر سرعتی روی مرز 196 کیلومتر در ساعت کفایت میکرد. برخلاف 328 که هیولایی برای پیست بود، 507 برای سواری هاي خاطره انگیز در جاده هاي زیبای کوهستانی ساخته شده بود؛

خودرویی بینظیر که آخرین همانند تولیدی نیز سال 2014 به قیمت 2.4 میلیون دلار به فروش رسید اما در اصل آن چه که ارزش این اتومبیل را اکثر میکند، طراحی عالی آن هست به شکلی که سخت می‌شود خودرویی هم دوره، به زیبایی آن یافت و این طراحی فرازمان 507 هست که آن را در کنار خودروهای فراموش ناشدنی و ارزشمندی هم چون جگوار E-Type و شورولت کوروت استینگری قرار میدهد.

507 می توانست ناجی ب ام و باشد. در واقع نیاز داشت که ناجی ب ام و باشد. این مهم، با جلب نظر آمریکایی ها و در نتیجه آن، سهم خواهی از بازار بکر خودروهای پرمیوم و لوکس کشور آمریکا امکان‌پذیر بود اما انچه که 507 در عمل انجام داد به مرز نابودی کشاندن ب ام و بود. افزایش روز افزون خرج هاي تولید، قیمت پایان یافته

آن را از مرز 5 هار دلار به بیش از 10 هزار دلار افزایش داد. ب ام و در ابتدا قصد داشت سالانه 5 هزار دستگاه 507 تولید و عرضه کند اما در نهایت، تنها 252 دستگاه از آن تولید شد تا ب ام و از تک تک 507 هاي تولیدی، متحمل زیان شود. در واقع 507 با همه زیبایی خیره کننده اش، برای ب ام و سَمنی و کُشنده بود و اگر پادرمیانی ناجی ب ام و، هربرت کوانت نبود، نزدیک بود آخر این خودروساز آلمانی را رقم بزند.

یک وقفه 30 ساله

ب ام و این چالش را نیز پشت سر گذاشت و دهه هاي بعدی را به بازسازی وجهه خود بعنوان یک خودروساز پیشرو در قلمرو خودروهای لوکس پرداخت اما دقیقا 30 سال زمان برد تا بار دیگر به قلمرو رودسترها بازگردد. سال 1989، ب ام و Z1 بعنوان نخستین ساخته سری تولیدی BMW Technik عرضه شد؛ زیرمجموعه اي

برای طراحان و مهندسان ماجراجوی ب ام و که رها از محدودیت هاي مرسوم خوروسازی بود. همین رهایی از محدودیت هاي مرسوم Z1 را در کانون توجهات قرار داد. پیش نمایش این اتومبیل، پیش تر در موتورشو فرانکفورت 1987 و در قالب خودرویی مفهومی معرفی شد و چنان مورد بخت عموم قرار گرفت که ب ام و حتی پیش از نخست تولید در 1989 «تا 1991» بیش از 5 هزار دستگاه آن را پیش فروش کرده بود.

بارزترین مشخصه z1 درهای پنهان شونده خودکار آن بود اما این تنها مشخصه بارز آن نبود. موتور، گیربکس و فنربندی این ماشین برگرفته از سری 3 اتاق E30 بود و دور اسکلت فلزی آن، سطوح بدنه اي تماما از جنس پلاستیک بهره گیری شده بود که دو مزیت زیاد داشت: اول اینکه امکان راندن Z1 بدون

این سطوح بدنه وجود داشت و دوم اینکه طبق ادعای ب ام و می شد تک تک این سطوح را در کمتر از 40 دقیقه تعویض کرد. موتور 2.5 لیتری تخت Z1، 168 اسب بخار قدرت و 218 اسب بخار قدرت دارد که با معیارهای امروزی، حتی به چشم هم نمی‌آید اما با این وجود نیز عجله صفر تا صد 9 ثانیه و حداکثر سرعت 220 کیلومتر در ساعت

به این رودستر میدهد که در ترکیب با هندلینگ مثال زدنی، طنین مهیج و تجربه اي شبیه به شناور بودن در هوا به لطف درهای پنهان شونده در پادری ها، Z1 را به خودرویی کاملا متفاوت از دیگر ساخته هاي هم دوره تبدیل می‌کرد. در مدت 2 سال 8 هزار دستگاه از Z1 ساخته شد که تنها آخرین همانند تولیدی، راست حکم بود.

Z هاي باند!

4 سال پس از آخر تولید Z1، ب ام و Z3 را عرضه کرد که با وجود فروش بسیار مفید و توان عملکردی مفید، آن رودستر اسپرتی و مهیجی که انتظار می رفت، نبود. در واقع اصلی ترین مشخصه اي که مالکان Z3 به آن می بالیدند، حضور آن در قسمت چشم طلایی سری فیلمهای جیمز باند بعنوان خودروی مامور 007 بود.

بی ام و Z3

اما انچه که 4 سال پس از Z3 «نخستین ب ام و مونتاژ شده در خارج از کشور آلمان» عرضه شد، آن رودستر دلفریبی هست که همۀ در انتظارش بودند. Z8 تکامل یافته کانسپت 207 سال 1997 هست که توسط هنریک فیسکر طراحی شده بود و هدف از خلق آن نیز، ارائه برداشتی نوین از 507 فراموش ناشدنی ب ام و بود.

از آنجایی که 207 با نیم نگاهی به خط تولید طراحی شده بود تا تبدیل شدن Z8، دستخوش تغییر آنچنانی نشد. Z8 قرار نبود در تیراژی به انبوهی z3 تولید شود و در نتیجه در پروسه تولید که از 1999 تا 2003 ادامه داشت، تنها 5,703 دستگاه از آن ساخته شد. محرک Z8 پیشرانه v8 4.8 لیتری مشترک با m5 اتاق E39 هست

که با 400 اسب بخار قدرت، عجله صفر تا صدی در محدوده 4 ثانیه به آن میدهد و باعث می‌شود با وجود یک ژست افسونگر، میراث دار نوین 507 چیزی فراتر از یک رودستر صرفا خوشگل باشد و این در حالی هست که این ماشین به خودی خود نیز می‌تواند یکی از زیباترین ساخته هاي تاریخ ب ام و لقب بگیرد.

بی ام و Z8

شروع Z4

خلیفه Z3 رودستری با سقف پارچه اي بود که نه تنها چهره اي به مراتب جذاب تر داشت، بلکه از نظر توان عملکردی نیز سرتر از خودرویی بود که جایگزینش می شد. اما برخلاف Z3 نسل اول Z4 رودستر تنها با سقف پارچه اي جمع شونده عرضه شد و خبری از آپشن سقف فلزی جمع شونده نبود. این کاستی در نسل دوم «E89، 2016-2009» برطرف شد و به جای جداسازی در اتاق هاي کوپه و رودستر، Z4 در هیبت یک رودستر با سقف فلزی جمع شونده عرضه شد.

بی ام و Z4 E89

Z4 نسل 2 نیز هم چون Z4 قبل از خود و Z3 برای پاسخگویی به سلایق گوناگون با پیشرانه هاي متعددی عرضه شد و اگرچه به زیبایی 507 نیست و خوی وحشی Z8 و ابتکار Z1 «گرچه به نسبت خودروهای هم دوره» را ندارد، اما ترکیبی از یک کوپه آسان و رودستر مهیج هست و خیلی آسان می‌شود

کیفیت سواری آن را بسته به حس و حال لحظه اي راننده تغییر داد. حال، ب ام و حاضر هست تا نسلی کامل تر و بهینه تر را جایگزین آن کند؛ نسل سوم Z4 که مراحل پایانی تست هاي پیش تولید را پشت سر میگذارد و پیش نمایش نزدیک به واقعیت آن را ماه قبل در Concept Z4 دیدیم.

بی ام و Z4 E85

کانسپت Z4 برداشتی نوین از چهره Z8 در طراحی نسل آتی Z4 به نمایش میگذارد؛ نسلی که بر پایه پلت فرم و ساختاری مشترک با نسل آتی تویوتا سوپرا مهندسی شده هست. هر دو این خودروها اسپورت، با پیشرانه 6 سیلندر خطی و شاسی دیفرانسیل عقب گسترش یافته توسط ب ام و عرضه خواهند شد و برخلاف سوپرا 2018، نسل سوم Z4 با پیشرانه کم حجم تر یعنی 2.0 لیتری توربو نیز قابل سفارش خواهد بود.

بی ام و Z4 Concept