روزه داران میدانند که استفراغ یا قی کردن روزه آنان را باطل خواهند کرد،حال نظر مراجع عظام تقلید را درمورد این حکم از روزه داری جویا میشویم.
نظر مقام معظم رهبری
هرگاه روزه دار عمداً قَى کند اگر چه بهواسطه ى بیمارى و مثل آن ناچار به اینکار باشد، روزهاش باطل مىشود ولى اگر سهواً یا بىاختیار قى کند اشکال ندارد.اگر در هنگام آروغ زدن چیزى در دهانش بیاید باید آن را بیرون بریزد و اگر بىاختیار فرو رود روزهاش صحیح هست.
اگر روزهدار به جهت حالت تهوّع، قَى کند؛ روزهاش چه حکمى دارد؟
اگر بىاختیار باشد، اشکال ندارد؛ ولى اگر از روى عمد باشد، روزه را باطل مىکند.
آیا قى کردن عمدى موجب کفّاره هست؟
نظر آیت الله مکارم شیرازی
قى کردن از روى عمد روزه را باطل مى کند، هرچند براى نجات از مسمومیّت و درمان بیمارى و مثل آن باشد، ولى قى کردن بدون اختیار یا از روى سهو روزه را باطل نمى کند.
اگر فردی به طور عمد در ماه رمضان قی کند«مثل فرو بردن انگشت در دهان» و موجب باطل شدن روزه شود آیا فرد باید کفاره آن روز را بپردازد یا نه فقط قضا کافیست؟
اگر عمداً باشد اضافه بر قضا کفاره هم دارد.
مطابق نظر آیت الله سیستانی
هرگاه روزهدار عمداً قی «استفراغ» کند هرچند به علت مرض یا برای نجات از مسمومیت و مثل آن ناچار به اینکار باشد، روزهاش باطل می شود ولی اگر سهواً یا بیاختیار قی کند، اشکال ندارد.
اگر فرد در شب چیزی بخورد که میداند به علّت خوردن آن، در روز، بیاختیار قی می کند، روزهاش صحیح هست.
اگر روزه دار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنانچه خود به خود انجام شده هست به گونهاي که عرفاً نگویند فرد، خودش را وادار به قی کردن نموده لازم نیست از آن پیش گیری کند و روزهاش صحیح میباشد.
طبق نظر آیت الله صافی گلپایگانی
هر گاه روزهدار عمداً قی کند اگر چه به واسطه مرض و مثل آن ناچار باشد، روزهاش باطل میشود، ولی اگر سهواً یا بیاختیار قی کند، اشکال ندارد.
اگر در شب چیزی بخورد که میداند به واسطه خوردن آن، در روز بیاختیار قی میکند، احتیاط واجب آن هست که روزه آن روز را قضا نماید.
اگر روزهدار بتواند از قیکردن خودداری کند، چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
اگر مگس در گلوی روزهدار برود، چنانچه ممکن باشد، باید آن را بیرون آورد و روزهاش باطل نمیشود، ولی اگر بداند که به واسطه بیرونآوردن آن، قی میکند واجب نیست بیرونآوردن و روزهاش صحیح هست.
اگر سهواً چیزی را فرو ببرد و پیش از رسیدن به شکم یادش بیاید که روزه هست، چنانچه ممکن باشد باید آن را بیرون آورد، و روزهاش صحیح هست.
اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغزدن، چیزی از گلو بیرون میآید، نباید عمداً آروغ بزند بلکه اگر احتمال بدهد بنابر احتیاط واجب آروغ نزند.