داشتن چند فرزند در خانواده کافی است؟ 

البته تعداد فرزندان در خانواده امری سلیقه ای است که پدر و مادر باید نسبت به آن تصمیم بگیرند. اما باید درمورد تعداد فرزندان به نکاتی توجه شود. تعداد مناسب فرزندان در خانواده چند تا است؟ چند فرزند بیاوریم کافی است؟ با نگاهی به گذشته متوجه خواهیم چه قدر اختلاف تعداد فرزند با وضع کنونی وجود دارد. قبلا هر کودکی در کنار یک یا دو شاید

هم بیشتر خواهر و برادر میدید. اما اکنون والدین از داشتن تعدا زیاد فرزند هراس دارند چرا که اکثر آن ها ازپس مخارج و وضعیت اقتصادی اجتماعی حال حاضر بر نمی آید پس ترجیح اکثر والدین بر تک فرزندی است اما خوی است نگاه روانشناسان را در این زمینه بررسی کنید تا از طریق علم و تخصص در این زمینه به تعداد مناسب فرزند در خانواده برسید.چند فرزند بیاوریم کافی است؟

این روزها بعضی از زوج‌ها تمایلی به بچه‌دار شدن ندارند و خانواده دو نفره را ترجیح می‌دهند اما بچه نداشتن برای خانم‌ها آسیب بیشتری به همراه دارد چون غریزه مادری در آنها وجود دارد و ممکن است در سال‌های بعدی پشیمان شوند. اگر زوج‌ها فرزندی نداشته باشند در سنین بالاتر خلئی را احساس می‌کنند که این احساس

در پدرها ممکن است کمتر باشالبته بچه نداشتن هم موضوعی نسبی است اما با توجه به اوضاع جامعه به نظر می‌رسد که بهتر است زوج‌ها حداقل یک بچه داشته باشند و خانواده‌ای سه نفره تشکیل دهند تا کمبود‌ی احساس نکنند. اینکه جمعیت خانواده‌های ایرانی چند نفره باشد، بهتر است و تعداد افراد خانواده در سلامت روان افراد چه تاثیراتی دارد،

پرسشی است که روانشناسان به آن پاسخ می‌دهند. دکتر ابوالقاسم مهری‌نژاد، روانشناس و مشاور در این باره صحبت‌هایی دارد و به شما می‌گوید چند فرزند برای زوج‌ها کافی است.

قبل از بچه‌دارشدن بدانید
پیش از اینکه زوج‌ها برای بچه‌دار شدن تصمیم بگیرند باید به چند موضوع مهم توجه داشته باشند تا سلامت روان خانواده بعد از بچه‌دار شدن حفظ شود. مهم‌ترین این عوامل در چند گروه خلاصه می‌شود:

۱- وضعیت اقتصادی و توان مالی خانواده: اقتصاد و درآمد خانواده به نوعی تعداد افراد خانواده را تحت تاثیر قرار می‌دهد. خانواده باید بتواند از عهده تامین مسکن، آموزش، تغذیه و… برآید. پس قبل از اقدام برای بچه‌دار شدن توان مالی خانواده را بسنجید.

۲- هماهنگی والدین و توانایی حل مشکلات: والدین باید در ابعاد گوناگون تفاهم و سازگاری داشته باشند. وقتی پدر و مادر در شرایط مطلوبی نیستند و نمی‌توانند اختلافات‌شان را حل کنند پس از تولد نوزاد مشکلات‌شان چندبرابر می‌شود و ممکن است اختلافات شدت بگیرد.

۳- شخصیت مادرها: مادرها باید از نظر استحکام روانی، صبر، بردباری و مدیریت توانایی شخصیتی لازم را برای تربیت بچه‌ها داشته باشند. مادری که اختلال شخصیت دارد و با مهارت‌های اولیه ارتباطات موثر آشنا نیست در پرورش فرزند هم دچار مشکل می‌شود.

۴- از خودگذشتگی پدرها: پدرها باید بتوانند برای تربیت و آموزش فرزندان وقت بگذارند و از خود‌گذشتگی کنند.

حداقل داشتن دو فرزند خوب است
بعضی وقت‌ها خانواده‌های سه نفره با داشتن یک فرزند هم تعادل بهداشت روانی‌شان به هم می‌خورد یا بچه خوب تربیت نمی‌شود. ضعیف بودن پدر و مادر، افسردگی یکی از والدین یا هر دو و نداشتن توانایی اقتصادی، جمعیت خانواده‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.در مجموع با توجه به این موارد به نظر می‌رسد

در جامعه فعلی ما حداقل داشتن دو فرزند خوب است اما این موضوع نسبی است. در این شرایط فرزندان با هم در تعامل هستند و نیاز یکدیگر را پر می‌کنند. در نتیجه لازم نیست برای ارتباط با سایر کودکان با فرزندان سایر خانواده‌ها بیشتر در ارتباط باشند.

معایب تک‌فرزندی را بشناسید
این روزها بعضی از زوج‌های جوان به واسطه مشکلاتی که دارند تک‌فرزندی را ترجیح می‌دهند و بعد از تولد فرزند اول اعلام می‌کنند که همین یکی کافی‌است و دیگر قصد بچه‌دار شدن ندارند یا به دلایل پزشکی، بالا رفتن سن مادر و مشکلات ناباروری اگر هم بخواهند نمی‌توانند فرزند دیگری داشته باشند.اگر فرهنگ‌سازی

در جامعه به گونه‌ای باشد که فرد فارغ از خواهر و برادرها بتواند نیازهایش را پر کند، می‌توان گفت که یک بچه دچار آسیب نمی‌شود ولی این موضوع به زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی بستگی دارد. در بعضی از فرهنگ‌ها بچه‌ها بیشتر در گروه‌هایی با سایر کودکان در ارتباط هستند، تلفنی یا حضوری باهم تماس دارند

و نبود خواهر و برادر به نوعی پر می‌شود. در خانواده‌های سه نفره، تک‌فرزند احساس تنهایی می‌کند. به هر حال فرزندان نیاز دارند که پس از سنین بلوغ با همسالان خودشان بیرون بروند و کمتر کنار پدر و مادر باشند و اگر برادر و خواهری وجود نداشته باشد، این نیاز بیشتر می‌شود.

بهداشت روانی خانواده را در نظر بگیرید

یکی از عوامل مناسب در شکل‌گیری رفتار فرد، خانواده است. بهتر است در ابتدا خانواده‌ها سلامت روان داشته باشند و بعد برای بچه‌دار شدن اقدام کنند. آگاهی خانواده‌ها در زمینه رفتار با کودکان، موقعیت اجتماعی خانواده، وضعیت اقتصادی، اندیشه‌ها و باورها، سنت‌ها، آداب و رسوم، ایده‌آل‌ها، آرزوهای والدین در مورد فرزندشان و…

از جمله عواملی هستند که سلامت خانواده‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند. درواقع تمام این عوامل به یک اندازه مهم هستند و اهمیت دارند. در خانواده‌های مختلف در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی، تربیتی، دینی، هنری و … تفاوت‌هایی دیده می‌شود که همه این مسائل در جمعیت و رفتار خانواده تاثیر می‌گذارد.

نکته
اگر فرهنگ‌سازی در جامعه به گونه‌ای باشد که فرد فارغ از خواهر و برادرها بتواند نیازهایش را پر کند، می‌توان گفت که یک بچه دچار آسیب نمی‌شود ولی این موضوع به زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی بستگی دارد.