این کتاب ها تحت تاثیر مواد مخدر نگاشته شده اند 

برخی اوقات کتاب ها چنان در جامعه تاثیرگذار می‌شوند که همۀ نویسنده را تحسین می‌کنند, اما اگر نویسنده تحت تاثیر مواد مخدر این کتاب را نوشته باشد چه خواهد شد؟ همه ي می‌دانیم که موسیقیدانان, فیلمسازان و شمار زیادی از هنرمندان دیگر علیرغم خلاقیت هایي که دارند مثل بقیه آدم هاي عادی عادت هاي بد هم دارند.

اما در مورد نویسنده ها موضوع کمی فرق میکند. از نویسنده ها چنین انتظاری نمی‌رود اما واقعیت این هست که آنها هم تحت تاثیر برخی عادت هاي بد بوده اند.پارس ناز نویسنده هایي را معرفی کرده هست که کتاب هایشان را زمانی که تحت تاثیر مواد مخدر بوده اند نوشته اند. ممکن هست با دانستن این حقیقت نگاه متفاوتی به این آثار کلاسیک پیدا کنید.

استیون کینگ

استیون کینگ حتی کوشش نکرد این واقعیت را پنهان کند که شمار زیادی از آثارش را زمانی که کوکائین مصرف کرده نوشته هست. حتی به دلیل نمی آورد که چطور انها را نوشته هست. او در گفت و گو رولینگ استون گفته هست که از سال 1978 تا 1986 کوکائین مصرف کرده و در این سال ها حدود 10 کتاب حکایت نوشته هست. برخی از این آثار «آن» و «برج تاریک» و گورستان حیوانات خانگی و «ایستادگی» میباشند.

کن کیسی

کیسی در سال ۱۹۵۹ بعنوان دستیار روانپزشک در بیمارستان کار می‌کرد و در برخی از آزمایش ها شرکت داشت. «بخشی از خاطرات او از این دوره در کتاب پرواز بر فراز آشیانه فاخته که فیلمی هم به اقتباس از آن ساخته شده دیده میشود.» بخشی از آزمایش ها انها در اساس تاثیر داروی روانگردان ال اس دی روی بدن انسان بود.

کیسی در سال 1964 زمانی که جامعه مری پرانگسترز را ایجاد کرده بود یک انقلاب روانشناختی حقیقی در ایالات امریکا ایجاد کرد و مصرف ال اس دی را عمومی کرد. انها جشن هایي را ترتیب می دادند و حتی گوشت هایي مصرف می‌کردند که پوششی از این دارو داشت.

ژان پل سارتر

طبق گفته هاي آنی کوهن سولال که بیوگرافی ژان پل سارتر اگزیستانسیالیسم مشهور را نوشته هست برنامه هرروز این نویسنده مشهور در 74 سالگی به این شکل بود; 2 جعبه سیگار, 2 پیپ تنباکو, ¼ بطری مشروب, 200 میلی گرم آمفتامین, 15 گرم آسپرین و یک پک داروی باربیتورات.

نویسندگان در دوران سیاست هاي مدرن اقتصادی

در دوران پس از انقلاب روسیه دسترسی به مشروب آسانتر بود و هیچ قانونی مصرف آن را منع نمی‌کرد. حتی در فروشگاه ها و سیگار فروشی ها هم یافت می شد. به قول خیلی ها ولادیمیر مایاکوفسکی شاعر و نویسنده مشهور دوران علاقه زیادی به مصرف کوکائین داشت. گرچه احتمالاً این موضوع صحت نداشته باشد.

چارلز دیکنز و دوران امپراطوری

دیکنز در دوران امپراطوری زندگی میکرد زمانی که مصرف مواد مخدر کاملا عمومی بود و پزشکان مصرف آن را منع نمی‌کردند. حتی گاهی اوقات بعنوان داروی ضد افسردگی تجویز می شد. چارلز دیکنز نویسنده مشهور نیز طبق گفته هاي افرادی که وی را می شناختند به مصرف مواد مخدر اعتیاد داشت و گاهی اوقات رفتارهای کاملا غیرعادی داشت.

لوئیس کارول و دوران امپراطوری

کارول نیز مثل دیکنز در دوران امپراطوری زندگی می‌کرد. او از لودانوم «محلول الکلی تریاک» بعنوان دارو مصرف می‌کرد. خیلی ها معتقدند آلیس در سرزمین عجایب به علت مصرف این دارو حکایت بی نظیری از آب درآمده هست. نظریه اي که درمورد این کتاب داده اند این هست که کتاب آلیس در سرزمین عجایب حکایت شرح سفر مواد مخدر هست.

زیگموند فروید و مطالعاتش درمورد کوکائین

زیگموند فروید در سال ۱۸۸۴ علاقه زیادی به مصرف داروی مسکن کوکائین داشت. به مدت ۳ سال چند تا از آثار علمی اش را هنگامی که تحت تاثیر اثرات کوکائین بود منتشر کرد. او حتی مصرف این دارو را به همسر و دوستانش هم توصیه میکرد. به حدی که وی را متهم به تبلیغ این دارو کردند. اما بعدها فروید از اینکار پشیمان شد و تا سال ۱۹۰۰ کوشش کرد مصرف این دارو را برای همه ي وقت ترک کند.

میخائیل بولگاکوف

هر وقت حرف حکایت پیروز بولگاکوف به میان می‌آید مردم به یاد مصرف مورفین او می افتند. بولگاکوف دکتر بود و برای نخستین بار از مورفین برای از میان بردن درد دیفتری بهره گیری کرد. ترک اعتیاد این نویسنده 5 سال طول کشید و بالاخره در سال 1921 پیروز شد. همه ي خاطرات او از دوران اعتیاد در کتاب مورفین در سال 1927 نوشته شده هست. بله او اعتیاد داشت اما هیچ کتابی در دوران اعتیادش ننوشت.