دراین مقاله بشما آموزش میدهیم که چگونه گواهینامه موتور سیکلت بگیرید، با توجه به اینکه قوانین اخذ گواهینامه موتور سیکلت کمی فرق کرده ما امروز یک آموزش جامع را تدارک دیده ایم. قبلا کل مراسم گواهینامه موتور در شهرک آزمایش برگزار میشد. اما هم اکنون داستان فرق کرده است! در تعداد زیادی از شهرها از جمله تهران، مراحل از آموزشگاه آغاز می شود.
فرض کنید که اصلا پلیس هم بشما گیر نمی دهد و موتورتان را هیچوقت توقیف نمی کند. درصورت بروز تصادف، حتی اگر راننده خودرویی که بشما میزند، مست لایعقل باشد، تا وقتی که گواهینامه ندارید، مقصر شمایید. خسارت اتومبیل را هم باید پرداخت کنید. ضمناً بیمه هیچ مسئولیتی در قبال شما نمیپذیرد. اگر گواهینامه ندارید، بیمه یک برگه دکوری است. اگر خدای نکرده به عابر بزنید، اتفاق بسیار بدی میافتد.
اگر عابر فوت کند، قتل عمد محسوب میشود. اگر ولی دم به دنبال قصاص نباشد، تازه وارد فاز دیه میشویم. بیمه یا خودش را کنار می کشد، یا اگر وکیل درست حسابی در دادگاه باشد، ظاهراً قوانینی وجوددارد که طبق آن، بیمه دیه عابر را پرداخت میکند، اما به همراه جمعی از وکلای کارکشته، بعنوان شاکی خصوصی، رأسا وارد عمل شده و مبلغی که به عابر پرداخت شده را از شما می گیرد.
کدام آموزشگاهها؟
به گزارش پارس ناز: سایت پلیس به علاوه ۱۰، لیست آموزشگاههاي منتخب موتور را در اختیار عموم گذاشته. در تهران، از تعداد انگشتان دست کمتر هستند و تمامشان در حومه پخش شدهاند. آموزشگاهِ “نزدیک” در تهران وجود ندارد. باید آموزشگاهی را انتخاب کنید که “کمتر” دور باشد.
نزدیکترینهایشان به مناطق مسکونی، میدان حر، جنتآباد و خیابان هنگام هستند. آموزشگاه فردوسی همدیگر خدمات موتور ارائه نمی دهد. یکی از همین ۳ تا را انتخاب کنید. پیش از شروع مراحل، با آموزشگاه تماس بگیرید، بپرسید دقــــیقاً چه زمانی باید مراجعه کنید. مثلاً هنگام، فقط چهارشنبه ۸ تا ۱۲ ثبت نام می کند. اما اگر دیرتر از ۱۰ برسی، دیگر نوبت نمیرسد!
مدارک مورد نیاز
مدرک مشخصکننده وضعیت خدمت: اشتغال به تحصیل، پایان خدمت، معافیت، کارت پرسنلی، برگ اعزام. «ظاهراً برگه فراغت تا ۱ سال اعتبار دارد اما بین علما اختلاف نظر هست. اگر برگه فراغت دارید و منتظر تحصیل در مقطع بعدی هستید، اصرار کنید که ثبت نامتان کنند، و نهایتاً نتیجه استعلام کامپیوتری مشخص می کند که می توانید ثبت نام کنید یا خیر. اگر غیر مجاز بودید، به اجبار باید دفترچه خدمت پر کنید که یک هفتهاي کار دارد».
۸ قطعه عکس رنگی. «بله ۸ قطعه عکس رنگی. برای ما هم سوال است که چرا. ولی ۸ قطعه عکس رنگی جدید. روی این عکس به جرأت بیشتر از عکس ویزای امریکا سختگیری می کنند. باید خیلی جدید باشد، عکس شناسنامه نباشد، ریش و مو مطابق عرف، گوش پیدا باشد، زمینه سفید باشد، پیرهن سفید نباشد»
= برای شروع ۶۰ هزار تومان وجه نقد.
= اصل و کپی شناسنامه، کارت ملی، و گواهینامه ماشین درصورت وجود
ادامه مراحل
بعد ازین مثل گواهینامه ماشین، اول می روید معاینه چشم. رویهي پیچیدهاي ندارد. ۲۰ هزار تومان هزینه معاینه است، همین حدود هم باید فیش واریز کنید در بانک ملی. اطلاعات حساب را آموزشگاه بهتان میدهد. سپس دوباره به آموزشگاه مراجعه می کنید و ۸ جلسه کلاس تئوری شروع میشود.
حواس تان باشد، برای شرکت در کلاس، وارد نوبت میشوید، و ممکن است کلاستان از ۲ هفته بعد شروع شود. وقتی که شروع شد، ۸ روز پشت سر هم، دریک ساعت خاص باید در آموزشگاه حاضر شوید. پس از ۸ جلسه، یک امتحان مقدماتی آییننامه میدهید و اعزام میشوید به شهرک آزمایش. برای گواهینامه موتور، آموزش عملی اختیاری است.
نکته کنکوری
برای امتحان آییننامه «هم داخلی آموزشگاه و هم مربوط به شهرک» حتما این تستهاي آنلاین را بزنید و رفع اشکال کنید.
شهرک آزمایش
اول با تحویل مدارک آموشگاه، نوبت امتحان اصلی کامپیوتری آییننامه را می گیرید. اگر با موفقیت امتحان را پشت سر گذاشتید، به قسمت امتحان عملی معرفی میشوید. امتحان عملی موتور ظاهراً خیلی ساده است. سه کله قندی با فاصله کمتر از طول یک موتور، دریک مسیر نسبتا باریک قرار گرفتهاند. از بین این سه، باید زیگزاگ حرکت کنید، دور کله قندی آخر، دور بزنید و همین مسیر را زیگزاگ برگردید. و تمام.
طبق معمول هر کس حداقل ۴ بار در امتحان عملی رد میشود. بهمین دلیل ثبت نام در سیستم شهر های دیگر اصلا مقرون به صرفه نیست. به موانع نباید برخورد کنید، روی خطوط نباید بروید، حتما باید به میزان قابل قبولی گاز بدهید و به هیچ عنوان پایتان را از روی رکاب بر ندارید. لرزش دست هم نباید داشته باشید. افسر باید از تسلط شما بر موتور مطمین شود. خصوصا باید بتوانید با کلاچ سرعت موتور را نظارت کنید.
بهمین دلیل، یک پیک موتوری که صبح تا شب روی موتور است، ممکن است بعلت رانندگی غیر اصولی، بارها دراین آزمون رد شود. ضمنا موتوری که با آن امتحان می گیرند، سیجی ۱۲۵ است. اگر می خواهید تمرین کنید، با همین موتورها تمرین کنید. برای قبول شدن دراین امتحان، یقیناً باید تمرین قابل توجهی کرده باشید. هر بار که دراین آزمون رد می شوید، هزار تومن میپردازید و فردا صبح دوباره می توانید در امتحان شرکت کنید.
پس از موفقیت
دریک تاریخ مشخص، مدارک را تحویل میدهید «اگر گواهینامه ماشین دارید، این جا تحویل می دهید» و منتظر می مانید تا گواهینامهتان بیاید درب منزل. مبارک باشد انشاءالله.
تهرانیها با مشکل کشندهاي به نام ترافیک، خصوصا از نوعِ طرحِ ترافیک و طرحِ زوج و فرد و جای پارک دست و پنجه نرم می کنند. البته ترافیک اینروزها دیگر فقط مشکل تهران نیست. خصوصا برای کسانی که محل کارشان در محدودههاي پرترافیک واقع شده، معاشرت گاهی به بدمزهترین قورباغه هر روز تبدیل می شود که متأسفانه یک قاچ ازآن را باید حتما در ساعت ترافیک عصر ودر مسیر برگشت ببلعند.
این وسط یک وسیلهي ارزان و بیادعایی پیدا میشود به نام موتور که میتواند خودِ اسبِ سپید ِشما باشد. شما هم شاهزاده. موتور در تهران چند چیز ِ خیلی مهم را ندارد: طرح، ترافیک، جای پارک و از همه ی اینها مهمتر: هزینه! موتور هم خریدنش ارزان است، هم هزینه نگهداری و بیمه مسئولیت مدنیاش ارزان است، و هم در مقابل یک خودروی سواری، تقریبا سوخت مصرف نمیکند. صف پمپ بنزین هم خصوصا اگر بنزین سوپر بزنید، منتفی است!
چرا موتور نه؟
اگر مسافتهاي طولانی را هر روز در اتوبان طی میکنید، اگر هماهنگی عصبی عضلانی کافی ندارید، اگر اضافه وزن شدید دارید، اگر مجبورید هر روز لباسِ اتوکشیده به تن کنید، اگر در مسیرتان شیبهاي تند وجوددارد، موتور را بیخیال شوید! حداقل بعنوان ِ یک وسیله نقلیه روتین باید بیخیال شوید و فقط برای خرید از سوپر و بقالی و اداره برق و امثالهم ازآن استفاده کنید.
اول باید چی را ببینم؟
اول باید مشخص کنید که موتور را برای چه کاری می خواهید، چقدر بودجه دارید، و چقدر سوار می شوید! اینکه قصد دارید در اتوبان هم از موتور استفاده کنید یا خیر، فاکتور بسیار مهمی است. خصوصاً وقتی کمی اضافه وزن داشته باشید، و کسی هم که ترک موتور نشسته کمی اضافه وزن داشته باشد، باید قید اتوبان و سربالایی رابا موتورهای ضعیف و ارزانقیمت بزنید!
راه نمی رود آقا! نمیرود! پس اول باید بدانید که موتور را برای چه میخواهید. طبق معمول تنها سوار می شوید یا دونفره، طبق معمول یک کیسه پر وسیله همراه دارید یا نه و… و از همه ی مهتر: حال و حوصله گاز و کلاچ کردن دارید یا اتوماتیک سوار هستید!؟ بعله! موتور هم مثل ماشین از این قرتیبازیها دارد!
اقساط
بازار آن قدر کساد است که تقریبا همه ی مغازهها، اگر با قیافهتان به مشکل بر نخورند، چکی هم می فروشند. هر مغازه بسته به اینکه چقدر ازتان خوشش بیاید، بین ۳۰ تا ۷۰ درصد مبلغ را نقد میـــخواهد، و مابقی را اقساط حساب می کند. برای موتورهای بالای ۵ میلیون تومان، عرف قسط ماهیانه، ۸۰۰ الی ۱ میلیون تومان است.
آببندی
آببندی موتور، مثل ماشینهاي قدیمی، خیلی مهم است. حدودا تا ۷۵۰ کیلومتر اول، کلا گاز دادن به موتور را فراموش کنید. خیلی آرام و مهربان رفتار کنید. اجازه دهید موتور درست آببندی شود. در غیر این صورت، تا آخر عمر کاری آن طور که باید و شاید همراهتان نخواهد بود. حالا با این توضیحات به سراغ انواع موتورهای موجود در بازار، با بودجههاي مختلف می رویم:
سیجی: نخستین انتخاب ایرانی
این موتور که در واقع توسط شرکت ژاپنی هوندا با نام CG125 CDI ساخته شده بود، نخستین موتوری بود که در ایران تولید انبوه شد. انبوه که می گویم، یعنی انبوه! چند میلیون دستگاه از این موتور در ایران توسط شرکتهاي مختلف طراحی شده و هر کدام هم از یک جایش می زنند و به یک جایش میافزایند و نام خودرا کنار باک میچسبانند. بعضی از انها حتی به ترمز دیسکی جلو هم مجهز شدهاند.
مدتهاست که تولید آن توسط شرکت هوندا متوقف شده و امروز شرکتهاي بهرو و تکرو و جترو و بالارو و پایینرو و اینور رو و آنور رو و البته عزیزان چینی زحمت تولید و مونتاژ آنرا میکشند. سیجی به خاطر قیمت پایین، و فراوانی قطعات و تعمیرکار، محبوبترین موتور بین پیکهاست. فقط چند مشکل دارد: کیفیت ساخت شرکتهاي ایرانی و چینی بسیار پایین است. کاربراتور به سرعت از تنظیم خارج میشود و موتور در حالت سکون خاموش می شود.
پشت چراغ اگر دقت کرده باشید سیجیها یا خاموشند یا گاز می دهند که خاموش نشود! این موتور تقریبا ترمز درست و حسابی ندارد، به لحاظ امنیت در تصادف بسیار ضعیف است، و کیفیت سواری الاغ به مراتب ازآن بالاتر است. بسیار سروصدا میکند، و لرزش شدید موتور باعث می شود هربار که سوار آن می شوید، تا نیم ساعت تمام نواحی رانتان بیحس باشد. خلاصه اگر به سلامت کمر و سایر اعضایتان اهمیت می دهید، دور آن خط قرمز بکشید. قیمت: حداکثر ۲٫۵ میلیون
اسکوتر: نخستین انتخاب بیبروبرگرد شهری
اسکوتر به هزار و هفده دلیل بهترین انتخاب درون شهری است. اصطلاح اسکوتر در موتورسواری، ربطی به آن چیزی که در بچگی سوار میشدیم ندارد. به گزارش پارس ناز: این موتورها، درواقع موتورهایی هستند که فضای مابین صندلی و فرمان آن ها خالیست تا شما پایتان را بگذارید و مجموعه باک و انجین «به موتورِ موتور می گویند انجین» در عقب موتور واقع شده. این موتورها چند مزیت مهم دارند. سواری نرمی دارند.
حفظ تعادل با انها آسان است و از همه ی مهمتر اگر خدای ناکرده تصادف جانبی داشته باشید، پایتان بین موتور و اتومبیل گیر نمیکند. بلکه ضربهي تصادف به موتور منتقل شده و پرت می شوید. «این خیلی مهم است!» موتورهای وسپا راکه خاطرتان هست؟ وسپا پیشتاز تولید اسکوتر در جهان است. البته موتورهای مدل سال وسپا در ایران حداقل ۲۰ میلیون تومان قیمت دارند.
اسکوترها اما دو نوعند: گازی «اتوماتیک» و دندهاي. تقریبا تمام موتورهای گازی امروز در همین رده قرار میگیرند. چرا که کاربران انها طبق معمول افرادی هستند که موتور را بعنوان وسیله نقلیه «نه ورزش و نه تفریح و نه تکچرخ و نه سفر» استفاده میکنند و علاقهاي به سرعت و شتاب ندارند. به اسمش نگاه نکنید. ربطی به موتور گازی قدیمی ندارد. امروز اسکوترهای گازی با قیمت ۱۰ میلیون تومان هم در بازار پیدا میشوند.
خصوصا انواع اتوماتیک به خاطر اینکه زنجیر ندارند، لرزش خیلی کمی دارند و سواری با انها واقعا خیلی آسانتر از بقیه موتور هاست. طبق معمول صدای کمی هم دارند و خلاصه مثل یک صندلی متحرک عمل میکنند. اگر به دنبال حرکات نمایشی، دور زدن در پیست، حرکات نمایشی و … هستید، اسکوتر مال شما نیست! در بلاد کفر که بانوان هم اجازه رانندگی دارند، طبق معمول اسکوتر انتخاب میکنند. دستتان آمد دیگر؟ موتور نرم و ملو و مهربان!
ارزان ترین نوع آن، پرواز ۱۰۰ سی سی است، بعد به وِیگو می رسیم، بعد رادیسون «که تقلید از هوندا وِیو است» و بعد هم مدلهاي کرهاي و ایتالیایی و …
حدود قیمت صفر:
= پرواز ۱۰۰ سیسی اتوماتیک: ۲٫۵ میلیون
= وِیگو ۱۱۰ سیسی اتوماتیک با ترمز دیسکی: ۴ میلیون
= رادیسون ۱۲۵ سیسی دندهاي: ۴ میلیون
= ۱۵۰ اتوماتیک کرهاي: ۷ میلیون
= وسپا: ۲۰ میلیون به بالا!!!
کروزر «طرح هارلی»:
هارلی دیویدسون برندی است که همه ی ما، مشخصه مهم موتورهایش را میشناسیم. چرخ عقب پهن، موتور بسیار پت و پهن با زلمزیمبوهای کروم و براق، دوشاخ جلوی بسیار کشیده و موتورسواری با مو هاي بلند، آستین رکابی و خالکوبی روی بازو! اگر از این موتورها دوست دارید، سهچهار انتخاب بیشتر ندارید. در ایران شرکت شهاب و جترو از این موتور تولید کردهاند که قیمت صفرشان زیر ۵ میلیون است.
باجاج مدل “اَوِنجِر” رابا قیمت حدود ۵میلیون عرضه کرده و هیوسانگ طاقچه بالا گذاشته و مدل آکویلیا رابا قیمت حدود ۲۰ میلیون، حجم موتور ۲۵۰، دو سیلندر انژکتوری و رادیاتور روغنی به بازار روانه کرده است. کروزرها همان طور که از اسمشان پیداست، برای مسافتهاي طولانی و مستقیم خوبند! کسانی که با موتور سفر میکنند، طبق معمول سواری کروزر را میپسندند. قیمت: ۳ الی ۲۰ میلیون
موتورهای استریت و نِیکد «یا همان برهنه خیابانی»
چرا به آنها میگوییم عریان؟ به خاطر آنکه فلاپ ندارند که انجین و ملحقات آنرا بپوشاند و دل و رودهي انجین دیده میشود. چرا استریت؟ چون برای خیابان طراحی شدهاند. دراین زمینه شرکت هندی باجاج در ایران فعلاً دست بالا را دارد. چرا که موتورهایش هم کیفیت قابل قبولی دارند، هم قیمتشان فضایی نیست و همچون به تیراژ بالا رسیدهاند، تعمیرگاه و قطعاتشان به وفور و با قیمت پایین یافت می شود.
ضمنا شتاب قابل قبولی هم دارند! آپاچی ۱۳۵، آپاچی ۱۸۰، پالس ۱۸۰، پالس ۲۲۰، و… همه ی در همین رده قرار می گیرند. تفاوت خاصی هم نه به لحاظ تکنولوژی و نه به لحاظ کیفیت سواری و… باهم ندارد. سیجی ۱۲۵ هم بابابزرگ همینها بود. قیمت: حدودا ۶ میلیون
نیکد اسپورت:
این همان موتور عریان است، اما یک چیزی بهش چسبیده: اسپورت! کمی به سر و ریختش رسیدهاند و اینبار به چند تکنولوژی جدیدتر آراسته شده. سواری و شتاب بهتری هم دارد. همین حالا در ایران فقط یک نیکد اسپورت در رنج قیمتی قابلِ خریدن وجوددارد. پالس ۲۰۰ اِناِس، که رادیاتور آبی هم دارد و قدرت موتورش هم ۲۳ اسب است.
موتور خوبی است جمعاً! طراحی قشنگی هم دارد. یک برگ برنده خیلی مهم پالس ۲۰۰ ان اس، این است که اگزوز آن زیر بدنه نصب شده و دیگر خبری از سوختی پای سرنشین عقبی نیست! سروصدایش هم خیلی کم است. یک چند ماه صبر کنید، مدل آر اِس آن هم با انژکتور و ترمز ضدقفل وارد بازار می شود. قیمت: حدودا ۹ میلیون
اسپورت:
مِگِلي: این موتور ۱۰ میلیون قیمت دارد. خیلی خوشگل است، اما گول ظاهر فریبندهاش را نخورید. یک اسباببازی چینی است و یکی دو سال بیشتر مهمان شما نیست. آن قدر بد طراحی شده که گرمای اگزوز، چراغ خطر عقب را ذوب میکند و خلاصه یکسره باید دست به آچار باشی. افت قیمتی شدید دارد و پس از دو سال کارکرد، نصف قیمتاش میافتد. با بودجه ۱۰ میلیون تومنی بهتر است بروید سراغ همان پالس ان اس.
دایلیم: دایلیم ۲۵۰ حدودا ۱۴ میلیون قیمت دارد. افت قیمتش زیاد است ولی به اندازه مگلی نیست. موتور محکم، خوب، و متعادلی است و اگر درست استفاده کنید، زیاد گذرتان به تعمیرگاه نمیافتد. مشکل اینجاست که خیلی خرید و فروش نمیشود. موتور زیبایی است، ترمز جلویش دیسک دوبل است و برای سفر، یکی از بهترین گزینههاست.
از روی یک موتور مشابه هوندا کپی شده و خلاصه اگر پولش را دارید، بخرید. نکته مهم اینکه نسبت به سه موتور همرده، موقعیت نشستن سرنشین بسیار آسانتر است. اصولا موتور اسپورت نیازمند بدن قوی هم هست. بی دلیل اسمش اسپورت نیست. این دایلیم اما کمی به کروزر می زند!
هیوسانگ، به گزارش پارس ناز: هیوسانگ ۲۵۰ تنها موتور ۲ سیلندر دراین رده است، طبیعتا از دایلیم و غیره بهتر است. اما همین حالا قیمتش به ۲۰ میلیون رسیده. خب پراید بخر مومن! یک مدل نیکد هم با همین مشخصات دارد که قیمتش تفاوت خاصی با مدل اسپورت ندارد. آن هم موتور خوبی است!
هوندا سیبیآر ۲۵۰: حدود بیست و چند میلیون قدمت دارد و خب هونداست! میفهمی؟ هوندا! اما به خاطر محدودیت قطعات و قیمت بالا، خریدارش زیاد نیست.
کاواساکی نینجا 250: این یکی 30میلیون قیمت دارد. تقریبا بهترین موتور 250 موجود در بازار ایران است. در بازار حتی از سیبیآر روالتر است، اما خب گران است! گران! ما که زورمان به خریدش نرسید اما خب همه ی جوره موتور درست و درمانی است.