۴ بند مورد توافق طرفین

1. توان هسته‌ای ایران در سطح فعلی آن حفظ می‌شود. ایران پیشتر توانسته حق غنی‌سازی و نگهداری اورانیوم غنی‌شده (از جمله با غنای 20درصد) در خاک خود را به دست آورد.

2. تهران محدودیت تعداد سانتریفیوژهای فعال در سایت نطنز را می‌پذیرد. هنوز در مورد تعداد دقیق این سانتریفیوژها تصمیمی اتخاذ نشده است. تعداد سانتریفیوژهایی که می‌توانند غنی‌سازی تا 5درصد را انجام دهند، هنوز محل بحث دو طرف است. هنوز محدودیتی برای تعداد سانتریفیوژهایی که غنی‌سازی سطح پایین را انجام می‌دهند، تعیین نشده است. مذاکرات در این مورد هنوز به نتیجه نهایی نرسیده، چراکه واشنگتن خواستار اعمال محدودیت بر فعالیت سانتریفیوژهای پیشرفته نوع IR1 و IR2 بوده، اما تهران با این امر مخالف است.

3. ایران پروتکل الحاقی پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای را امضا می‌کند. امضای پروتکل الحاقی به بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه بازرسی‌های سرزده از سایت‌های هسته‌ای اعلام‌شده ایران را می‌دهد. این امر همچنین به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجازه خواهد داد تا دوربین‌های خود را نه فقط در محل‌های نگهداری اورانیوم غنی‌شده، بلکه در سالن‌های غنی‌سازی نیز نصب کنند.

4. آمریکا و اتحادیه اروپا به صورت تدریجی تمام تحریم‌ها علیه ایران را لغو می‌کنند.

دبکا در ادامه با اشاره به سخنرانی «حسن روحانی» رئیس‌جمهور ایران در سازمان ملل، لحن اظهارات وی را نسبت به گذشته «ملایم‌تر» توصیف کرده، اما نوشته است وی به هیچ‌وجه از اصول ایران عقب ننشسته و امتیازی در این زمینه نداده است.