وسواس یک احساس مزاحم است که برای فرد خوشایند نیست، افکار غیرمنطقی، شمارش، چک کردن مدام، احتکار و جمع آوری بیش ازحد نیاز، احتیاط بیش از حد، ترس بی دلیل، قدم زدن بی مورد، وسواس برای تقارن و بروز می‌کند و گاهی از حالت افکار وسواسی صرف خارج می‌شود و عملکرد فرد را نیز وسواسی می‌کند.

باتوجه به اینکه آمار مبتلایان به وسواس را حدود سه درصد است، وسواس معمولا در سنین جوانی و نوجوانی آغاز می‌شود و اگرچه در برخی موارد در کودکی هم دیده می شود، اما بسیار نادر است.به هر حال والدین باید از کودکی مراقب اعمال و افکار تکرارشونده در فرزندان خود باشند.در نیمی از موارد وسواس بیماری شروع حاد دارد و در نیم دیگر از موارد شروع بیماری کند و آرام است و گاه پنج تا 10 سال طول می‌کشد تا فرد با علائم بیماری به پزشک مراجعه کند.

هرچقدر که وسواس مزمن و طولانی‌تر شود درمان آن سخت‌تر است.فرد وسواسی معمولا از سوی سایر پزشکان به روانپزشک ارجاع می شود، زیرا وسواس باعث بروز عوارضی در وی شده است و این در حالیست که خود فرد معتقد است مشکل روحی ندارد و علائمی که دارد را بیماری تلقی نمی‌کند.وقتی که وسواس در افراد ادامه پیدا کند گوشه گیری و انزوا را در پی خواهد داشت، زیرا با ویژگی‌هایی که افراد وسواسی دارند دیگران کمتر میل به ارتباط با آنان دارند.

وی در خصوص درمان وسواس نیز تاکید کرد: اولین خط درمان خصوصا برای افرادی که وسواس فکری دارند رفتار درمانی، روان کاوی و حساسیت زدایی است.در حوزه درمان دارویی نیز می توان از داروهایی که روی سروتونین تاثیر می گذارند استفاده کرد که مصرف آن در کنار رفتار درمانی باعث می‌شود نتیجه مطلوب و سریع‌تر حاصل شود.بنابراین بهتر است تا خانواده‌ها نسبت به رفتار فرزندان خود حساس باشند و چنانچه یک عضو وسواسی در خانواده وجود دارد سعی کنند کمتر در معرض استرس قرار گیرد و به علاوه کمک درمان او باشند.