تمایل زیاد به غذا خوردن در کودکان 

وقتی کودک تمایل به غذا خوردن آن هم بصورت زیاد داشته باشد از همان ابتدا به اضافه وزن مواجه خواهد شد که برای سلامت وی اصلا خوب نخواهد بود. برخی از كودكان در طول شبانه‌روز كالری زیادی از طریق خوراكی‌ها دریافت می‌كنند. معمولا این دسته از كودكان وزنی بیشتر از حد معمول و نرمال دارند.

در واقع فعالیت فیزیكی و میزان كالری دریافتی در آنها هماهنگی ندارد. برخی از این كودكان ممكن است بدون وجود هیچ نوع مشكل احساسی و روانی، تمایل به زیاد خوردن داشته باشند و چنانچه در مورد تغذیه درست و سالم، حفظ سلامت فیزیكی و میزان فعالیت‌های فیزیكی، اطلاعات درستی در اختیارشان قرار بگیرد

و سطح آگاهی‌شان بیشتر شود، سعی می‌كنند وزن خود را كاهش دهند، اما تعدادی از كودكان پرخور، به دلیل وجود برخی اختلالات و مشكلات روحی – روانی دچار این وضعیت می‌شوند.

نشانه‌هایی كه خبر از وجود اختلال و مشكل در شخصیت كودك پرخور می‌دهند

بیشتر از حد معمول می‌خورند و مرتب احساس گرسنگی می‌كنند.

خیلی تند تند غذا می‌خورند.

حتی بعد از وعده غذایی نیز غذا می‌خورند.

برخی از كودكان نگرانی زیادی از خود درباره اندامشان نشان می‌دهند و از چاق شدن می‌ترسند اما همچنان به پرخوری ادامه می‌دهند.

در مورد خودشان چیزهای خطرناك و منفی زیاد می‌گویند.

می‌گویند كه سایر كودكان آنها را دوست ندارند و نمی‌خواهند با آنها بازی كنند.

اغلب تنها به نظر می‌رسند و یا اینكه خود را تنها توصیف می‌كنند.

نگران و افسرده به نظر می‌رسند.

فقط روی غذا تمركز دارند.

چرا باید به مقدار و حجم غذایی كه كودكان می‌خورند، توجه كرد؟

با اپیدمی شدن مشكل چاقی در كودكان، نگرانی‌های والدین نسبت به گذشته بسیار بیشتر شده است. تقریبا 33 درصد از كودكان در آمریكا چاق هستند.در واقع چاقی كودكان به معضلی جهانی تبدیل شده است. كودكان ما اطلاعاتی درباره تغذیه سالم و درست ندارند. اما ما می‌دانیم كه آنها در حال رشد هستند و باید غذای سالم و مناسب بخورند.

ما می‌توانیم آنها را تشویق به سالم و كافی غذاخوردن كنیم و یا برعكس اصرار كنیم كه حتما بشقاب غذایشان را تمیز كنند و تمام غذا را بخورند.

چه باید كرد؟

به كودكان خود بیاموزید كه به صدای بدنشان گوش بدهند

كودكان حدوداً در سه سالگی قادر خواهند بود به صدای بدنشان گوش بدهند اینكه گرسنه هستند یا نیستند.حتی اگر كودك شما بیشتر از سه سال دارد نیز می‌توانید این نكته را به او یاد بدهید. خیلی ساده و راحت با او حرف بزنید و از او بخواهید كه احساس بدنش را به هنگام سیری و گرسنگی بفهمد و با توجه به آن غذا بخورد.

با كودك خود حرف بزنید

حرف زدن با كودك اهمیت زیادی دارد. آنها از همین راه گرسنگی، سیری و پرخوری را یاد می‌گیرند و درك می‌كنند.سعی كنید به كودك خود عملكرد بدن را به هنگام خوردن یاد بدهید. از لحظه شروع به خوردن یا لحظه دفع.این تكنیك هم سرگرم كننده است و هم كمك می‌كند تا كودك پیچیدگی‌های زیادی را در این باره یاد بگیرد و بفهمد.

تحقیقات نشان می‌دهند با حرف زدن پیرامون این مسئله (هفته‌ای یكبار و دست كم چهار هفته متوالی) هفتاد درصد از كودكان بهتر از قبل غذا خوردن خود را تنظیم می‌كنند.آنها بهتر از قبل گرسنگی را در خود تشخیص می‌دهند و به هنگام احساس خستگی و بی‌حوصلگی نیز به سراغ خوردن نمی‌روند.

بگذارید خودشان غذا بخورند

كودكانی كه خودشان غذا می‌خورند 25 درصد كمتر از كودكانی كه والدین‌شان به آنها غذا می‌‌دهند، غذا می‌خورند.آنها می‌‌توانند بین مقدار غذا و اشتهایشان برای غذاخوردن تناسب ایجاد كنند و نیاز به قاعده و قانون بیرونی ندارند و هرگونه باید و نبایدی در این زمینه این تناسب را به هم می‌زند.

كودكان خود را تشویق به خوردن زیاد نكنید حتی در مورد غذاهای سالم

تمام این نوع تشویق كردن‌ها كه بدون فكر و اندیشه اتفاق می‌افتند می‌توانند نتایج بدی به همراه داشته باشند.به این ترتیب كودكان یاد می‌گیرند كه نباید به پیام‌های بدن خود توجه كنند.عوامل بیرونی مرتباً به آنها گوشزد می‌كند كه باید بیشتر بخوری در حالی‌كه عامل درونی به او می‌گوید كه هنوز نه فعلا سیری و كودك دچار شك و سردرگمی می‌شود.

اندازه و حجم غذاها را كم كنید

اگر عادت دارید خودتان شیرینی و كیك در منزل تهیه ‌كنید و به كودكتان به عنوان غذای میان وعده می‌دهید، می‌توانید سایز آنها را كوچك‌تر از قبل كنید.كاهش اندازه شیرینی‌ها و شكلات‌های دریافتی بدن كودكان تأثیر زیادی در كاهش میزان كالری دریافتی دارد.

از غذاها به عنوان پاداش و جایزه استفاده نكنید

علاقه و محبت شما به كودكتان هیچ ربطی به غذا خوردن او ندارد.اگر در درسی نمره خوب گرفته است به او با غذا جایزه ندهید در عوض سعی كنید با یك تجربه جدید به او جایزه بدهید مثلا او را به بازی ببرید یا اینكه یك تفریح و سرگرمی جدید را تجربه كند.

كودك من چقدر فعالیت فیزیكی نیاز دارد؟

مدت زمان فعالیت كودك را در طول روز تقسیم‌بندی كنید. برنامه‌های تلویزیونی عامل اصلی كم‌تحركی و حتی گاهی اوقات پرخوری كودكان می‌شوند، پس زمان تماشای تلویزیون را نیز كاهش دهید.كودكتان را به انجام كارهای فیزیكی كه خودش دوست دارد، تشویق كنید. اگر ورزش گروهی دوست دارد، او را محدود نكنید.

از غذا به عنوان وسیله‌ای برای تنبیه نیز استفاده نكنید

اگر سبزیجات داخل بشقاب را كامل نخوری از دسر خبری نیست. اگر كاری كه می‌گویم را انجام ندهی، غذای مورد علاقه‌ات را نمی‌دهم.این موارد تمام زندگی كودك را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند.