برترین سازه های معماری در سال 2017 را بشناسید 

دراین پست شما رابا برترین سازه هاي معماری که کار تولید آنها در 2017 به پايان رسید را آشنا میکنیم که واقعا دیدنی هستند. /جاناتان گلنسی/ منتقد هنر و معماری و دبیر صفحه معماری روزنامه گاردین از 1997، عضو افتخاری ریبا و نویسنده کتبی مثل /معماری قرن بیست‌و‌یکم: ساختمان‌هایي که قرن را شکل دادند/ «1998»، /حکايت معماری/ «2000»، /ساختمان‌هاي گم‌شده/ «2008» است.

از او مقالاتی نیز در مجلات آرکیتکچرال ریویو، آرکیتکت و بلوپرینت به چاپ رسیده است.تازه‌ترین تأمل این منتقد شناخته شده بر مجموعه آثار و رویداد های معماری سال 2018 متمرکز است که بر اساس محتوای مقاله او نمونه‌هاي درخشانی را در معماری معاصر نشانه گذاری میکند. انچه در ادامه میخوانید برگردان کامل این مقاله است که /جاناتان گلنسی/ طی آن درخشان‌‌ترین این نمونه‌ها را از منزل لگو در دانمارک گرفته تا کتابخانه‌اي عمومی در چین بررسی کرده است.

جسورانه و چشمگیر

منزل لوگو، بیلوندِ دانمارک، اثر گروه معماری بی.آی.جی.

جاناتان گلنسی : یکی از متعارف‌ترین شیوه‌ها برای خردانگاری معماری معاصر آن است که بگوییم این یا آن ساختمان جدید /شبیه لگو بنظر می رسد./ لگو، همان آجرهای پلاستیکی سرشناس متصل‌شونده به یک دیگر برای اولین بار در ۱۹۴۹برای فروش ارائه شدند؛ درست هنگامیکه معماری مدرن، که در /جنبش باهاوس/ ریشه داشت، به‌راستی جهانی شد. ساختمان‌هاي چهارضلعی مکعب شکل در خیابان‌هاي شهر های بزرگ دنیا از سیدنی گرفته تا سانفرانسیسکو صف کشیدند.

اکنون پس از ۷۰ سال، مرکز بازدیدکنندگان لگو، در بیلوند دانمارک، زادگاه این اسباب‌بازی، انگار واقعاً از آجرهای عظیم لگو ساخته شده است. و چرا اینگونه نباشد؟ کمی آن‌سوتر پارک لگو قرار دارد. بیارکه اینگلس، معمار دانمارکی سازنده این مرکز لوگو، و گروه معماری‌اش /بی.آی.جی./ به تولید

سازه‌هاي چشمگیر و جسورانه مشهورند. ازهمین‌رو از آنان بعید نبود که بنایی چنین چشم‌نواز و خوش‌‌‌آب‌ورنگ «یادآور رنگ‌هاي درخشان لگو» بسازند؛ منزل‌ لگویی که میتوان ازآن بالا رفت و به شیوه‌هاي خلاقانه و بازیگوشانه در آن گردش کرد و سروگوش آب داد.

ادای احترام به هنر مد

موزه ایو سن‌لورن، مراکش، اثر استودیو کو

طراح مد سرشناس فرانسوی، سن‌لورن از ۱۹۶۶ همه ی ساله به مراکش سفر می کرد و اوقاتی را در آن‌جا می‌گذراند. او در همین کشور آخرین مجموعه کوتور «نوعی از طراحی‌هاي بسیار گران‌قیمت» خودرا خلق کرد. اکنون در مراکش موزه‌اي ساخته شده و به آثار سن‌لورن اختصاص داده شده است.

این سازه را اولویه مارتی و کارل فورنیر از استودیو کو طراحی کرده‌اند. شرکت آنان در تولید و طراحی بناهای مینی‌مالیستی مجرب است و آن‌ها دراین طراحی از شیوه معماری سنتی مراکشی نیز بهره برده‌اند. ساختمان انگار از دل زمین بیرون آمده و نمای آجری موزه که هم چون قشری درهم‌بافته جلوه می کند، به پارچه‌هاي پشمی یا فاستونی شباهت می برد.

سطح کرم‌رنگ دیوارهای سرسرای ورودی یادآور پارچه‌هاي ابریشمین است. بنا با چنین طرح و شمایلی آن‌چنان بازدیدکنندگان را در برمی‌گیرد که گویی لباسی که ایو سن‌لورن طرح ریخته در برکرده‌اند. این انگاره و تصور معماران، محقق شده و مؤثر از کار درآمده است، زیرا این موزه با تالارها،

گالری‌ها، سالن‌هاي نمایش، کتابخانه و کتاب‌فروشی و کافه‌هایش گویی ادای احترامی است به این طراح بزرگ. موزه سن‌لورن با پوشش گیاهی‌اش از برگ‌بو و بلوط، و نیزآرایه‌هاي بی‌جانش مثل شیشه‌هاي رنگی، سرامیک‌، سطوح لعابی، کاشی‌ها و سنگ‌مرمر یادآور پارچه‌هایي است که این طراح بزرگ در آثارش بکار می برد.

باراندازی بی‌همتا

اسکله هیستنیگز، ساسکس شرقی در انگلستان، اثر دی‌‌.آر.‌ام‌.ام.

اگر بخواهیم دقیق سخن بگوییم بارانداز دریایی هیستینگز، که بازسازی‌شده، هنگامی تکمیل شد که ساگس، خواننده گروه مدنس، زاده هیستینگز، به صورت نمادین آخرین قطعه این سازه رابه آن متصل کرد. اما این ساختار منعطف و خوش و آب و رنگ زمانی در تصورات عموم جان گرفت که درسال ۲۰۱۷ جایزه ریبا «موسسه سلطنتی معماران بریتانیا» استرلینگ را ازآن خود کرد، که معادل جایزه ترنر در معماری به‌شمار می آید.

شرکت الکس دریجکا و سیدی مورگان دراین طرح فقط به مثابه طراح فعالیت نمیکرد بلکه خود بخشی از ایده اي مبتکرانه از سوي انجمن اسکله‌هاي هیتسنیگز بود که می خواستند به جاذبه‌هاي دوره ویکتوریا که غالباً در اثر توفان و آتش‌سوزی از میان رفته‌اند، جان تازه‌اي ببخشند.

سوانحی از این دست به تعداد زیادی از اسکله‌هاي زیبا و آسیب‌پذیر آسيب‌ زده است. شرکت دی‌‌.آر.‌ام‌.ام. با طراحی و تعبیه عرشه‌اي چند منظوره و غرفه‌هاي آراسته در بازسازی سازه بسیار کوشید. یک ماه پس ازآن که اسکله هیستینگر جایزه ریبا را در اکتبر ۲۰۱۷ بخود اختصاص داد، با واگذاری موسسه غیرانتفاعی اسکله به موجب معوقاتش، این بارانداز بار دیگر خبرساز شد.

ترکیب نور، بتن و حیاط‌هاي داخلی

استودیو یورگن تلر، لندن، انگلستان، اثر سیکس اي آرشیتکتز«معماران سیکس اي»

این استودیو که برای یورگن تلر هنرمند و عکاس آلمانی تبار در یکی از خیابان‌هاي نزدیک به مرکز لندن ساخته شده، بنایی ساده و بی‌ادعاست. طراحی بنا نشان می دهد که در زمین‌هاي بدقواره شهری در حوزه معماری به چه دستاوردهای درخوری می توان رسید.

نمای خاکستری و بتنی و غیرمتظاهرانه این ساختمان که از سه بلوک مجزا ساخته شده- حاوی دفاتر و بخش بایگانی، استودیو، اتاق غذاخوری، و اقامتگاهی شخصی دربخش فوقانی- با حیاط‌ها و باغچه‌هاي داخلی از یک دیگر جدا شده‌اند.این‌جا بافت نامنظم و خام بتن در تضاد با نور زیاد و بازی سایه‌ها در فضای سبز

حیاط‌ها قرار می گیرد. باغچه‌هایي که دن پیرسن طراحی کرده پوشش ناشی از رویش گیاه خاراشکن «saxifraga» را تداعی می کند که بطور طبیعی در جای فروافتادن بمب‌هاي جنگ‌جهانی‌دوم در درون و پیرامون ویرانه‌ها می‌رویید. ساختمان‌هایي که مشابه بناهای شهر پمپئی در روم باستان ویران شده بودند.

این استودیو و مجموعه حیاط‌هاي داخلی‌اش ،که از دیدگان همسایگان نهان شده، هم بسیار مدرن و هم ساده بنظر میرسد و به گونه‌اي غیرمنتظره منزل‌هاي سنتی روم باستان رابه یاد می‌آورد. منازلی با اندرونی‌هاي زیبا که در شهر های متراکم روزگار کهن جا گرفته ‌بودند.

مدینه‌اي با طراحی مدرن

موزه لوور ابوظبی، امارات، اثر ژان نوول

گالری سه میلیارد پوندی و جنجال‌برانگیز ساخته‌شده در کشور امارات اولین شعبه لوور پاریس به‌شمار می آید. این بنا ایستاده در زیر آفتاب بی‌رحم جزیره سیادت در ساحل شهر ابوظبی، بخشی از مجموعه باشکوه موزه‌هاي هشت‌گانه است که درسال ۲۰۲۰ تکمیل خواهد شد. لوور جدید با طراحی جین نوول،

مدینه معاصر و مدرن و آراسته‌اي است که براساس خصوصیت‌هاي شهر های سنتی عربی در دنیا قدیم طراحی شده است. شهرهایی محصور در بین دیوارها که کوچه‌هاي تودرتو هزارتو مثل درکالبدشان پیچ‌و‌تاب می خوردند. ۲۳ گالری این موزه هم چون بنایی جداگانه بنظر میرسد

وسقفی وسیع و ظریف که انگار بر فرازش شناور است، ساختمان را می‌پوشاند. ۱۸۵۰ صفحه آلومینیومی و فولادین مشبک ودر همبافته سازه اي گنبدی را برمی‌سازند که از لابه لای آن نور به زیبایی به کوچه‌ها می‌تابد و دما را معتدل نگاه می‌دارد.

مارمانند و نبوغ آسا

ایستگاه خط راه‌آهن ناپولی-آفراگولا، ناپل در ایتالیا، اثر گروه معماری زاها حدید

این ایستگاه خیره‌کننده تازه‌ساز، یکی از ۱۳ ایستگاه در طرح گسترش شبکه راه‌آهن سریع‌السیر ایتالیا به‌شمار می آید. بنای آن بر فراز ۸ ریل قطار پیچ و تاب میخورد و مناطقی راکه زمانی حومه‌هاي ناپل بودند به یک دیگر پیوند میدهد. هم پلی باشکوه به شکل مار است نشان‌گر موزیک پرشتاب قطارهای تندروی ایتالیا « با سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت»، و هم ایستگاهی اصلی حاوی باجه فروش بلیت و کافه‌ها و دفاتر، و هم چشم ‌انداز زیبایی از کوه وزوو پدیدار میکند.

ایتالیا کشوری زمين لرزه خیز و آتشفشانی است، بهمین موجب این بنای دینامیک اگرچه سازه‌اي سینوسی و یکپارچه به‌نظر میرسد، در‌واقع از تکه‌هاي جداگانه ساخته شده‌ است. اگر زمين لرزه بیاید ساختمان عظیم ایستگاه که به دست مهندسان راه آهن دولتی ایتالیا ساخته شده، به قطعات کوچک تجزیه می شود که هر یک جداگانه حرکت میکنند و فرو می‌افتند. ودر پایان از همه ی مهم‌تر این‌که ایستگاه باطراحی گروه معماری زاها حدید، سمبل مهم و موثری از رونق اقتصادی جنوب ایتالیا تلقی می شود.

تالار در مرکز پنج طبقه که می‌پیچد و بالا می رود

کتابخانه منطقه تیانجین ، در تیانجین چین، اثر ام.وی.آر.وی.دی.

در مرکز این کتابخانه عمومی شگفت‌انگیز، بنایی به‌سان چشمی بسیار ‌بزرگ جای دارد که به بازدیدکنندگان و انبوه گردشگرانی که میخواهند از این بنای خوش‌تصویر عکس بردارند می‌نگرد. مردمک این چشم ادوتوریوم یا تالار وسیعی است در بین پنج طبقه که در پیرامونش می‌پیچند و بالا میروند. سالن کتابخانه هم چون چشم‌منزل است. بعضی از طبقات سفیدرنگ و پیچان سرگیجه‌آور آنقدر در بالا جاگرفته‌اند که دست هیچ‌کس هیچ‌گاه به آن‌ها نخواهد رسید.

آیا ممکن است بعضی از این کتاب‌ها واقعی نباشند؟ یقیناً این‌گونه است. بر طبقه‌هاي دور‌ازدست صفحه‌اي آلومینومی کشیده شده که بر آن تصویر کتاب‌ها دیده می شود. هدف از طراحی غریب و هنرمندانه این کتابخانه خارق‌العاده، اثر معماران هلندی شرکت /ام. دی.آر.دی. وی./ آن است

که مردم محلی رابه دنیای کتاب و کتاب‌خوانی علاقه‌مند کند. تالار ورودی خیره‌کننده بنا که از جنبه بصری دیریاب است برای مطالعه و دیدار و کار با رایانه بکار میرود. کتابخانه تیانجین بر خلاف ظاهرش بسیار کاربردی ودر عمل بس سودمند است.

مهم ترین رویداد معماری سال ۲۰۱۷

البفیل‌هارمونیک، هامبورگ، کشور آلمان، اثر هرتزوگ و دموران

گشایش این بنا در هامبورگ احتمالاً مهمترین رویداد معماری درسال ۲۰۱۷ لااقل در حوزه ساختمان‌هاي شهری است. سازه مذکور که هزینه‌هاي هنگفتی صرف آن شد تحسین فراوان صاحب‌نظران را برانگیخت. الفبیل‌هارمونیک واجد تعداد زیادی از معیارها و شاخص‌هاي معماری است. این ساختمان از یک‌سو طراحی دراماتیک و از دیگرسو طرحی منطقی دارد که جانی تازه و پرتکاپو به این منطقه باراندازی قدیمی می‌بخشد که دیگر کاربری کشتی‌رانی ندارد.

بخش فوقانی ظریف و سبک بنا هم چون امواج بلورین از بدنه زیرین که به مخزن سوخت شباهت میبرد و انبارهای شکلات و چایی است سربرمی آورد. تالار کنسرت خیره‌کننده با طراحی هرتزوگ و دموران نیز در کناره بافت محلی این بندر آلمانی پهلو میگیرد. طراحی داخلی سالن اجرای

موسیقی مشابه همه ی نمونه‌هاي نظیر ماجراجویانه و خطیر است. این ساختمان خاصه در روزهایی که سرمای گزنده از فراز اقیانوس بر ساحل هامبورگ تازیانه می کشد، منزلگاهی است که مراجعان میتوانند ساعت‌ها در آن بگردند و بخورند و بنوشند و مناظر چشم‌نواز را نظاره کنند و به نوای موسیقی در مناسب ‌ترین شرایط گوش بسپارند.