مقایسه قدرت تخریب بمب اتمی و هیدروژنی 

بمب اتمی قدرت ویرانی بسیار زیادی دارد اما امروزه بیشتر درمورد بمب هیدروژنی در دنیا گفتگو می‌شود, بمبی که در افغانستان آزمون شد. بر زمینه گزارش هاي خبری, کره شمالی در واکنش به تحریم هاي اخیر دونالد ترامپ برای افراد, شرکت ها و بانک هایي که با این کشور منزوی مشارکت می‌کنند, تهدید کرده هست که میخواهد یک بمب هیدروژنی را در اقیانوس آرام آزمایش کند.

“ری یونگ هو” وزیر امور خارجه کره شمالی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در شهر نیویورک به گزارشگران گفت: “فکر میکنم این بار نوبت به آزمایش یک بمب هیدروژنی در سطحی بی پیشینه رسیده هست که احتمال دارد در اقیانوس آرام به وقوع بپیوندد. انجام این آزمایش به تصمیم رهبرمان بستگی دارد.”

بمب هاي هیدروژنی یا بمب هاي گرماهسته اي قدرتمندتر از بمب هاي اتمی یا هسته اي میباشند. تفاوت میان بمب هاي هیدروژنی و بمب هاي اتمی در سطح اتمی نخست میشود. بمب هاي هسته اي که برای نابودی شهرهای ناکازاکی و هیروشیمای ژاپن در جنگ جهانی دوم مورد بهره گیری قرار گرفتند,

با تقسیم هسته یک اتم عمل می‌کنند. وقتی نوترون ها یا ذرات خنثای هسته یک اتم تقسیم می‌شوند, برخی به هسته اتم هاي مجاور برخورد میکنند. در اثر اینکار, آن هسته ها نیز تقسیم می‌شوند. نتیجه این فرآیند, یک واکنش زنجیره اي انفجاری و خشن هست. بمب هاي ریخته شده بر سر مردم هیروشیما و ناکازاکی به ترتیب با بار ۱۵ کیلوتن یا ۲۰ کیلوتن TNT منفجر شدند.

در برابر, اولین آزمایش بمب هیدروژنی که در نوامبر ۱۹۵۲ در ایالات امریکا به انجام رسید, بار انفجاری ۱۰ هزار کیلوتن TNT را داشت. بمب هاي هیدروژنی با همان واکنش شکافت هسته اي که بمب هاي اتمی از آن بهره میبرند, نخست می‌شود؛ اما بیشتر اورانیوم یا پلوتونیوم موجود در بمب هاي اتمی بدون بهره گیری باقی میماند. در یک بمب هیدروژنی, یک گام بیشتر به این معناست که بیشتر نیروی انفجاری بمب در دسترس قرار میگیرد.

این ستون دود و گرد و خاک ویرانی با ارتفاعی حدود 18300 متر حاصل از انفجار بمب اتمی هست که در جنگ جهانی دوم در ۹ آگوست ۱۹۴۵ در ناکازاکی ژاپن فرود آمد و هزاران نفر را کشت.

در ابتدا, انفجار همراه با آتش مهیب باعث فشردگی پلوتونیوم ۲۳۹ شده و سپس دچار شکافت می‌شود. در داخل این گوی پلوتونیوم ۲۳۹ یک بخش حاوی گاز هیدروژن وجود دارد. دما و فشار بالای حاصل از شکافت پلوتونیوم ۲۳۹ باعث گداخت اتم هاي هیدروژن می‌شود. این فرایند گداخت اتم هاي نوترون آزاد میکند که خود پلوتونیوم ۲۳۹ از انها تغذیه میکند. در نتیجه, اتم هاي بیشتری تقسیم شده و واکنش زنجیره شکافت تقویت می‌یابد.

دولت هاي سرتاسر دنیا در راستای تلاش برای پایبندی به معاهده ممنوعیت آزمایش جامع ۱۹۹۶, از سیستم هاي بازرسی جهانی برای شناسایی آزمایش هاي هسته اي بهره گیری میکنند. ۱۸۳ امضا پای این معاهده وجود دارد اما این معاهده اجرایی نمیشود زیرا کشورهای کلیدی از جمله امریکا آن را تایید نکرده اند. از سال ۱۹۹۶, پاکستان, هندوستان و کره شمالی دست به آزمایش هاي هسته اي زده اند. با این حال,

معاهده فوق در قالب یک سیستم بازرسی لرزه اي مورد بهره گیری قرار می‌گیرد که میتواند انفجار هسته اي را از زمین لرزه تشخیص و جداسازی دهد. سیستم کنترل بین المللی CTBT شامل ایستگاه هایي میشود که فراصوت را از انفجار تشخیص می‌دهد.

هشتاد ایستگاه بازرسی رادیونوکلید در سرتاسر دنیا به اندازه گیری برتابش اتمسفری می‌پردازند که می‌تواند تایید کند که انفجار شناسایی شده توسط سایر سیستم هاي نظارتی حاصل انفجار هسته اي بوده یا خیر.