پیام روز اربعین در زیارت اربعین,«السَّلَامُ عَلَى الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ، السَّلَامُ عَلَى أَسِیرِ الْكُرُبَاتِ وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ، اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ وَلِیُّكَ وَ ابْنُ وَلِیِّكَ وَ صَفِیُّكَ وَ ابْنُ صَفِیِّكَ الْفَائِزُ بِكَرَامَتِكَ أَكْرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ؛ سلام بر حسین مظلوم شهید.
سلام بر آن اسیر [غم و اندوه و] مصایب سخت عالم و كشته اشک ها. پروردگارا! من گواهى مىدهم كه آن حضرت ولّى تو و فرزند ولّى توست، و برگزیده تو و فرزند برگزیده توست كه به لطف و كرمت رستگار شد. تو او را با اعطای مقام شهادت گرامى داشتى و به سعادت مخصوص گردانیدى.»
البته چنان که میدانیم، در نظام ارزشی اسلام، شهادت در راه خدا یک معیار اصیل و معنوی است که سایر امتیازات انسانی و اعمال صالح فرد مسلمان را تحت الشعاع خود قرار میدهد و در طبقه بندی ارزش ها و اصول اسلامی، جایگاهی بس رفیع دارد. رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) در این مورد میفرماید:
اساساً اگر روحیه شهادتطلبی و جهاد در راه خدا در جامعهای نباشد و افراد آن جامعه به تن پروری و تعلقات مادّی مشغول شوند، سرنوشتی ذلت بار و آیندهای حقارتآمیز خواهند داشت.
آن قدر توصیه به زیارت اربعین در روایات شده، که خودش کافی است. (بحمدالله اهل عراق هم رعایت می کنند و در هیچ جای دنیا چنین اجتماعی به این عظمت در حد 10 یا 12 میلیون نفر نداریم. با این زیرساخت های عقب مانده و پایین!
مقام عبودیت امام حسین علیه السلام
در فرازی از زیارت اربعین می خوانیم: السَّلاَمُ عَلَى صَفِی اللَّهِ وَ ابْنِ صَفِیهِ السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَینِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ؛ سلام بر بندة خالص، و فرزند بندة خالص خدا، سلام بر حسین مظلوم شهید.
عبودیت از ویژگی های امام حسین(علیه السلام) و پیروان آن گرامی است. تا فردی به مقام بندگی خالص خدا نرسد، هرگز نمی تواند به سوی کمال حرکت کند.
و در جایی دیگر بندگی خالصانه را منشأ علم و رحمت الهی قلمداد کرده، می فرماید:
پی نوشت ها:
1. همچنان که امام حسن عسكری(علیه السلام) فرموده است: «عَلَامَاتُ الْمُوْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ إِحْدَى وَ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ بِالْیَمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم؛ پنج چیز از نشانههاى مومن است:
2) تهذیبالأحكام، ج6، ص114
3) الكافی، شیخ كلینی، دار الكتب الاسلامیه، ج 2، ص 348.
منیع :tebyan.net