اهل خانه یارو را با عزت و حرمت فراوان وارد كردند و خرش را توی طویله انداختند و كاه و جو دادند، خودش را هم به اتاق بردند و زیر كرسی گرم نرم جاش دادند، بعد قلم و كاغذ آوردند تا دعا بنویسد. مرد غریب كاغذ و قلم را گرفت و روی كاغذ نوشت «خودم بجا، خرم بجا، میخوای بزا، میخوای نزا» بعد گفت: «این كاغذ را توی آب بشورید و بدهید به زائو» اتفاق روزگار زد همین كه كاغذ را شستند و آبش را به زن بنده خدا دادند زائید و بچه، صحیح و سالم به دنیا آمد.

به دعانویس ناشی عزت و حرمت زیادی گذاشتند و چند روز میهمان آنها بود تا هوا آفتابی شد و رفت.