به گزارش خبرنگار مجله پزشکی مادر،لایه برداری به وسیله مواد شیمیایی که عمدتاً از اسید با درصدهای متفاوت است، انجام می گیرد. در این روش‌ها از محلولی با یک پایه اسیدی برای جداسازی لایه خارجی و آسیب دیده‌ی پوست استفاده می‌شود. به این‌ ترتیب، در حقیقت یک سوختگی شیمیایی خفیف و کنترل شده در پوست بوجود می آید و سلول‌های مرده پس از جدا شدن، جای خود را به سلولهای سالم و جوان می‌دهند. این محلول‌ها همچنین باعث تحریک لایه‌های زیرین برای تولید کلاژن وتحریک پوست می شوند.

لایه بردارهای شیمیایی در سه دسته تقسیم بندی می شوند؛ لایه بردارهای شیمیایی سطحی، متوسط و عمقی.

از لایه بردارهای شیمیایی سطحی ، برای از بین بردن آثار اولیه‌ی آفتاب در پوست، چین‌های ظریف پوستی و تغییر رنگ‌های خفیف استفاده می کنند. پیلینگ را در چند جلسه می توان انجام داد، این روش به وسیله کرم های دارای الفا هیدروکسی اسید با درصد نسبتا پایین انجام می گیرد. در این روش فرد هر شب از این کرم ها بر روی جاهایی که می خواهـد لایه برداری شود؛ می مالد. در مواقعی که فرد پیلینگ می کند باید از نور خورشید اجتناب کرده، حتماً از ضدآفتاب  در خارج از منزل استفاده کند تا پوست او تیره نشود.

لایه برداری شیمیایی متوسط نسبت به لایه‌بردارهای سطحی با عمق بیشتری درون پوست نفوذ می‌کند و در درمان ضایعاتی مانند اسکار آکنه، خطوط پوستی، تغییرات رنگ پوست و تغییرات پوست بر اثر آفتاب کاربرد دارد.

لایه برداری شیمیایی عمیق برای درمان چین های خشن پوستی، آثار عمیق ناشی از افزایش سن و آفتاب و اسکار پوستی استفاده می شوند. در لایه بردارهای عمیق، بیهوشی وبستری شدن نیز ممکن است لازم داشته باشد. افرادی با پوست های تیره یا پوست های حساس نمی توانند از آنها سود ببرند. پیلینگ های عمیق احتمالا ، ایجاد تورم و تاول را در پی دارد.

 معمولاً پس از پیلینگ، احساس خارش خواهید کرد و پوستتان قرمز خواهد ‌شد و پزشک ممکن است برایتان وازلین یا پماد ترکیبی یا پانسمان تجویز کند. هر چه عمق لایه برداری شیمیایی بیشتر باشد، احتمال بروز این عوارض نیز بیشتر است. از میان این عوارض میتوان موارد زیر را نام برد:

باقی گذاشتن اسکار دائم، عفونت، تغییر دائمی در توناژ پوست، التهاب طول کشیده، فعال شدن ویروس تبخال و بزرگ شدن دائمی منافذ پوست .