نکاتی درباره زندگی جنیفر لارنس بازیگر هالیوودی 

جنیفر لارنس برنده جایزه اسکار و یکی از محبوب ترین بازیگران جوان هالیوودی است که زندگی بدون حاشیه اي نیز دارد.

 جنیفر شریدر لارنس, بازیگر سرشناس آمریکایی, که فیلم هایش تابحال حدود 5.5 میلیارد دلار در سطح دنیا فروش کرده اند, درسال هاي 2015 و 2016 بالاترین دست مزد را در بین بازیگران زن دنیا داشت.

وی در فهرست مجله تایم از “100 فرد بانفوذ دنیا” درسال 2013 و “100 سلبریتی برتر” مجله فوربس درسال هاي 2014 و 2016 قرار داشت. نخستین نقش آفرینی اش در سیتکام “شوی بیل انگوال” بود که بین سال هاي 2007 و 2009 پخش می شد و نخستین حضور سینمایی او, نقش مکملش در فیلم “گاردن پارتی” «2008» بود.

شهرت را از طریق بازی در فیلم “زمستان استخوان سوز” «2010» که به اسکار راه یافت تجربه کرد. در فیلم سینمایی “مردان ایکس: کلاس اول” «2011» نقش میستیک را ایفا نمود, فیلمی که دنباله هاي دیگری بر آن ساخته شد و لارنس نقش میستیک را در انها ادامه داد. شهرت لارنس با ایفای نقش کتنیس اوردین,

در سری فیلمهای “عطش مبارزه” «2012-2015» بیشتر شد و بعد از این فیلم ها بود که لارنس تبدیل به سودآور ترین قهرمان زن اکشن تمام ادوار شد. پس ازآن بود که با کارگردان هاي پخته و مهمی همکاری کرد و توانست افتخارات هنری از جمله نامزدی و برد اسکار, جایزه بفتا و گلدن گلوب را در کارنامه اش ثبت کند. مجله “ال” مقاله اي در مورد او برای عدد نوامبر خود منتشر نموده که در زیر می‌خوانید.

در سن 20 سالگی, جنیفر لارنس یکی از جوان ترین هنرپیشه هاي زن تاریخ سینما شد که نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را بدست آورد و برخی وی را تازه واردی بیش نمی‌دانستند که البته چندان هم بیراه نمی‌گفتند, زیرا تعداد زیادی از مردم قبل از فیلم “زمستان استخوان سوز” وی را روی پرده سینما ندیده بودند؛ فیلمی که منتقدین آنرا بسیار دوست داشتند.

این فیلم در مورد دختری اوزارکی بود که به دنبال پدر گم شده اش می گشت که سازنده روان گردان شیشه بود. هر چند که لارنس تازه کشف شده بود, ولی تازه کار و ناشی نبود. در 14 سالگی, یک مدل‌‌یاب وی را در خیابانی در سفرش به نیویورک سیتی کشف کرد. لارنس که اهل کنتاکی و دختر یک مدیر اردوگاه بچه ها بود,

برای بازی در سه فصل از سیتکام “شوی بیل انگوال” انتخاب شد ودر چندین سریال تلویزیونی دیگر و فیلمهای سینمایی نقش آفرینی کرد که به گفته خودش حرفه وی را زیر و رو کردند.پس از چند سال زندگی در لس آنجلس, فارغ التحصیلی از مقطع دبیرستان و شروع بکار, وی در مورد آن دوران میگوید: “خودم را در فیلمهای مستقل تصور می‌کردم

و فکر می‌کردم زندگی نرمال زیبایی خواهم داشت.” در عوض, نقش سخت و حزن انگیز و شوک آوری در “زمستان استخوان سوز” به او داده شد که مستقیماً به انتخابش برای فیلم “عطش مبارزه” «2012» انجامید, نقشی افسانه اي که شهرت و محبوبیت را برایش به ارمغان آورد. همانگونه که جودی فاستر, کارگردانش در فیلم سینمایی “سگ آبی”,

میگوید: “در شروع کار چیزی که در مورد جنیفر خیلی عجیب بود این بود که او آرامش معناداری داشت. کارهایی که میکرد عمق واقعی داشتند, و فقط دیالوگ نمی‌گفت. وی حضوری قدرتمند و قوی داشت.”

دیوید او. راسل «نویسنده/کارگردان» که در سه فیلم – “دفترچه امید بخش” «2012» که برای آن لارنس جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را گرفت و دومین بازیگر زن جوان تاریخ سینما شد که اسکار می‌کرد – با او کار کرده, می‌گوید: “چشمهایش در سکوت حرف هاي بیشتری در مقایسه با کل حرف هاي بازیگران

دیگر در تمام عمرشان دارند.” او هر نقشی که بازی کند, چه نقش یک بیوه جوان بی قرار و عاجز «”دفترچه امید بخش”» باشد, چه جهش یافته تغییر شکل دهنده اي مبارز «سری فیلمهای “مردان ایکس”» یا زن جوانی که تحت تسلط نیروهای اسرارآمیز قرار گرفته «”مادر”», وی چه در حالت سکوت و چه هنگام سخن گفتن,

جذاب و تأثیرگذار است. آن طور که دارن آرونوفسکی «نویسنده و کارگردان فیلم “مادر”» می‌گوید: “این فیلم دو ساعته است و 66 دقیقه از فیلم کلوزاپ هاي جنیفر است. برای یک بازیگر, حفظ گیرایی و جذابیت همه ی این دقایق کار بزرگ و دشواری است.”لارنس درباره فیلم “دفترچه امید بخش” «2012» میگوید: “نخستین باری بود

که با دیوید او. راسل کار میکردم. هرگز اینقدر به چالش کشیده نشده بودم, ولی بجای غرق شدن در انرژی فیلم, انرژی گرفتم و قوی‌تر شدم.” در مورد فیلمهای “عطش مبارزه” «2012-2015» نیز می‌گوید: “وقتی این نقش رابه من پیشنهاد کردند, سه روز وقت خواستم تا درباره اش فکر کنم. می‌دانستم که این نقش زندگی ام را زیر و رو خواهد کرد

و این تصمیم بسیار بزرگی است.” در مورد “زمستان استخوان سوز” «2010» می‌گوید: “هنوز هم شخصی ترین فیلم برایم است. این فیلم پروژه اي خونین بود. نمیدانستیم آیا به جشنواره ساندنس راه پیدا می‌کنیم یا خیر. ناگهان به خودمان آمدیم و دیدیم که در اسکار هستیم.” در مورد جدید ترین فیلمش, فیلم “مادر” «2017» اینطور اظهار می دارد: “دارون آرونوفسکی دید خاص و ذهن منحصر بفردی دارد. می‌خواستم در ذهن خاص و دنیای آشفته اش, یک مهره شطرنج باشم.”

خارج از فیلمهای سینمایی, این بازیگر 27 ساله را بیشتر با روحیه زنده و شادش می شناسیم تا سوکتش؛ صداقت بی نظیر, هوش و حاضرجوابی اش و واکنش هاي خنده دارش به شهرت زودهنگام طی حضور روی فرش هاي قرمز و گفت و گو هایش در تاک شوها, باعث شده که میلیونها طرفدار داشته باشد.

گذشته از این که حالا همه ی کارگردان ها به دنبال کار کردن با او هستند و باوجود این همه ی طرفدار و البته موفقیت هاي هنری اش «بعد از برد نخستین اسکارش, لارنس دو بار دیگر نامزد جایزه اسکار شد, یکی برای فیلم “حقه بازی آمریکایی” «2013» و دیگری برای فیلم “جوی” «2015»» و موفقیتش در باکس آفیس «فیلم هایش بیش از 5 میلیارد دلار در دنیا فروش کرده اند», وی تبدیل به سود آور ترین و محبوب ترین ستاره سینمایی روی کره زمین شده است.

نه این که به خودش به این نحو بنگرد: “من خیلی به این موضوعات فکر نمیکنم و وقت رویشان نمیگذارم. چون خیلی مسئله عظیمی برای فکر کردن قبل از خواب است. به علاوه ممکن است همه ی چیز تغییر کند.” مثلا درسال گذشته, فیلم “مسافران” با بازی لارنس که برایش 20 میلیون دلار دست مزد گرفت,

نخستین شکست لارنس در باکس آفیس شد, زیرا فقط 303 میلیون دلار فروش کرد. البته عده کمی بازی وی را علت این شکست دانستند و منتقدین بر این باور بودند که اگر فیلم از دیدگاه کاراکتر او ساخته شده بود, مشکلات فیلمنامه حل می شد.با این وجود, لارنس اصرار دارد که قلباً احساس مسئولیت میکند که بلیت هاي فیلمش فروش نرفته اند: “تنها زمانی که درباره نتیجه نگران هستم,

زمانی است که داریم فیلم برداری میکنیم, زیرا تمام روز کار می‌کنم و وقتی به خانه می‌رسم, مغزم آشفته است و به این فکر می‌کنم که چراباید بترسیم؟ وقتی این پروسه تمام میشود, دیگر همه ی چیز برایم تمام میشود. من کارم را انجام داده ام و هر چه از دستم بر می آمده ارائه داده ام. هر چه بعد ازآن اتفاق میوفتد دیگر اهمیتی ندارد.”

در بهار آینده, لارنس در فیلم “گنجشک سرخ” نقش بالرین روسی را ایفا میکند که تبدیل به جاسوس شده است, فیلم مهیجی از کارگردان فیلمهای قبلی اش «”سری فیلمهای “عطش مبارزه”», فرانسیس لارنس و فیلم دیگرش که آخرین فیلم “مردان ایکس” اوست, رابه تازگی به اتمام برده است.

فرانسیس لارنس وی را آن قدر باهوش میداند که میگوید وی در حوزه رفتار انسانی, یک دانشمند تمام عیار است. گذشته از این دو فیلم, لارنس قرار است در فیلم “خون بد” به کارگردانی آدام مک‌کی, که فیلمی زندگی نامه اي درباره الیزابت هولمز, موسس ترانوس است, نقش آفرینی نماید و ظاهرا در فیلمی کمدی که فیلمنامه اش را همراه با دوست صمیمی اش, ایمی شومر, نوشته, نیز بازی خواهد کرد. ولی به گفته خودش هر دوی این فیلم ها در آینده دور کار خواهند شد.

در حال حاضر جنیفر بر فعالیت در حوزه فساد سیاسی تمرکز کرده ودر بنیاد غیرانتفاعی Represent.Us برای اهداف آن مبارزه می‌کند و پس از هفت سال پیاپی و کار بر روی حدود سه فیلم درسال, می‌خواهد برای مدتی بازیگری را کنار بگذارد ودر این باره اینطور میگوید: “می‌خواهم یک مزرعه بخرم و می‌خواهم شیر بزها را بدوشم.” شاید زندگی نرمالی که تصورش را میکرد نباشد, ولی از خنده اش پیداست که آنقدرها هم این ایده بدی نیست.