نکات مهم درباره خواباندن کودک برای مادران 

اگر میخواهید تا کودک خود را بخوابانید برای شما نکته هاي مهم و کاربردی داریم تا اینکار را به راحتی و به درستی انجام دهید. مساله خواب کودکان موضوع بسیار مهمی هست که می تواند در سلامت جسم و روان کودک تاثیر بسزایی داشته باشد. چندی پیش خبری منتشر شده بود از روش جدیدی که بعضی والدین غربی برای خواباندن نوزادان و شیرخوارانشان به کار میگیرند؛ بهره گیری از هدفون و اکران موزیک! این روش نیز خوبی‌ها و بدی‌هاي خود را دارد.

بعنوان مثال گرچه اکران موسیقی برای آرامش و خواب کودک مفید هست اما بعضی والدین ممکن هست شدت صدا را در هدفون به درستی تنظیم نکنند و این موضوع به شنوایی کودکان آسیب برساند. این روزها نیز بالش‌هاي قصه‌گو تبلیغ میشود که بهره گیری از انها را هم پیشنهاد نمی کنیم زیرا صدای اکران‌شده بالاست و میتواند

بر شنوایی کودک و خواب او تاثیر منفی بگذارد. در قبل مادرها فرزندانشان را روی پایشان یا ننو می‌گذاشتند و حرکت می‌دادند تا کودک به خواب رود.امروزه این روش را مواخذه می کنند چرا که سرگیجه حاصل از تکان دادن کودک باعث بدحالی و بدخوابی او می‌شده هست، اما امروزه کدام روش برای خواباندن کودکان پیشنهاد شده هست؟

آیا باید فرزندمان را در آغوش بگیریم تا بخوابد؟ برایش داستان بخوانیم و کنارش بخوابیم؟ موسیقی و شعر اکران کنیم؟…قبل از این که شیوه‌هاي خواباندن کودکان را بررسی کنیم ابتدا باید به این سوال پاسخ دهیم که اساسا خواباندن کودک کنار خود کار درستی هست یا باید کودک را تنها در اتاقی جدا بخوابانیم؟

وابسته کردن کودک به والدین برای خوابیدن اشتباه هست

بعد از تولد پیشنهاد می شود فرزندتان را حداکثر تا 2-5/1 سالگی در اتاق خود اما در تختی جدا بخوابانید. در دوران نوزادی نشانگان مرگ ناگهانی نوزاد می تواند باعث خفگی نوزادان شود و حضور نوزاد در اتاق مادر به کاهش این خطر کمک میکند. از سوی دیگر، بررسی‌ها نشان داده نوزادی که کنار والدین می خوابد

از ساعت‌هاي خواب والدین و ریتم ضربان قلب و تنفس انها حین خواب الگوبرداری میکند. گرچه والدین هرگز نباید نوزاد تازه متولد شده را روی تخت کنار خود بخوابانند زیرا اولا این احتمال وجود دارد که نوزاد زیر والدین خفه شود و درضمن عادت کودک به تماس فیزیکی با والدین هنگام خواب باعث وابستگی او به والدین و سخت شدن روند مستقل کردن او هنگام خواب می شود.

از 2-1/5 سالگی به بعد باید اتاق خواب کودک کاملا از والدین جدا شود. در غیر این صورت جدا کردن کودک در سال‌هاي بعد با علائم اضطرابی شدید همراه خواهد بود. بعضی والدین تمایلی به جدا کردن فرزندشان از خود هنگام خواب ندارند اما باید گوشزد کنیم این دوره اهمیت بسزایی در افزایش اعتماد به‌نفس کودکان دارد.

نکته دیگر این که کودکان از 2/5 سالگی به بعد وارد مرحله تفکر تخیلی میشوند که تا 7 سالگی ادامه دارد. کودکانی که قبل از این سن اتاق خوابشان جدا شده باشد با تخیل دچار مشکل نمیشوند اما کودکانی که بعد از این سن قرار هست مستقلا بخوابند مرتبا با ترس‌هاي خیالی دست و پنجه نرم میکنند.

والدین نباید نقش همسری خود را از یاد ببرند

غیر از تاثیرات مثبتی که جدا و مستقل خواباندن کودک برای خود او دارد، این موضوع در شکوفایی روابط زن و شوهر نیز تاثیرگذار هست. زن و مرد باید این فرصت را داشته باشند تا شب فرای نقش والد بودن به نقش همسری خود برسند. باید به کودک آموخت که قبل از والدین و سر ساعت مشخصی مثلا 9 شب بخوابد.

پیروی از این قانون در صورتی که قبل از 2 سالگی به کودک آموزش داده شود بسیار ساده هست و کودک به راحتی آن را می‌پذیرد اما در سنین بالاتر اینکار به مراتب سخت‌تر می شود.در عین حال باید به کودک یاد داد هر اتاق حریم شخصی دارد و قبل از ورود باید در بزند. در صورتی که کودک شب هنگام بیدار شد و خواست کنار والدین بخوابد،

مادر یا پدر باید کودک را با مهربانی به اتاق خودش بازگردانند و آنجا بمانند تا کودک به خواب رود. اینکار باید مرتبا تکرار شود تا در نهایت کودک بیاموزد با هر زمان رفتن به اتاق والدین در نهایت به اتاق خود بازگردانده میشود.

کودکان به چه میزان خواب در شبانه‌روز نیاز دارند؟

3-0 ماهگی : 16 تا 20 ساعت در طول شبانه‌روز که هر دوره حدود 4 ساعت طول می کشد.

6-3 ماهگی: 12-8 ساعت در شب و 3-2 ساعت خواب نیمروزی

6 تا 12 ماهگی: 10 تا 12 ساعت در طول شب و 2-1 ساعت خواب نیمروزی

1 تا 2 سالگی: 10 تا 11 ساعت خواب شبانه و 1 تا 2 ساعت خواب نیمروزی

3 سالگی: 12 ساعت خواب شبانه و حدود 1 ساعت خواب نیمروزی

4 و 5 سالگی: حداقل 10 تا 11 ساعت خواب شبانه