معرفی روش های درمان بی اشتهایی در کودکان 

بی اشتهایی در کودکان والدین را نگران میکند. میدانیم که سو هاضمه در کودکان می‌تواند جلوی رشد آنها را بگیرد. شیوا فرجی، کارشناس ارشد تغذیه در این راستا توضیح می‌دهد:

1. طفل از 9 تا 12 ماهگی دوست دارد که در پروسه غذا خوردن دخیل باشد و خودش نیز در این فرمایش همکاری کند. پس بهتر هست که موقع غذا دادن به طفل یک قاشق نیز در اختیار او بگذاریم. قاشقی نرم که به لثه هایش صدمه نرساند تا همزمان که ما به او غذا میدهیم بتواند در ظرف غذایش کمی بازی کند یا به غذا دست بزند.

2. واکنش طفل در این سن نسبت به غذا آن گونه هست که کوشش می‌کند آن را بریزد، به صورت یا دستانش می مالد و از اینکار بسیار لذت می‌برد یا غذا را در دستش فشرده و له می‌کند. در برابر این رفتارها بهتر هست تصویر العمل خاصی نشان ندهیم چون او در حال شناخت غذا و پیمودن روند تکامل هست.

این رفتارها طبیعی هست و نیازی به ناراحتی یا عصبی شدن شما نیست. با خودتان فکر نکنید طفل تان چقدر کثیف غذا میخورد زیرا این رفتارها باید رخداد بیفتد تا با طی این مراحل طفل شما کم کم روش صحیح غذا خوردن را بیاموزد.

3. تا 12 ماهگی با دقت به این که ما به بچه تغذیه تکمیلی میدهیم، افزودن انواع ادویه خصوصا نمک به طور کامل ممنوع هست. بهتر هست از شکر نیز در غذای طفل بهره گیری نکنید و تنها در صورت تمایل برای تصحیح کردن فرنی کمی شکر به آن بیفزایید.

4. بچه ها معمولا آرام تر از بزرگسالان غذا میخورند بنابراین انتظار نداشته باشید که طفل مثل شما پی در پی قاشق را به دهان بگذارد. فواصل زمانی میان قاشق ها را باید اکثر در نظر بگیرید و فرصت کافی برای جویدن و بلعیدن در اختیار او بگذارید.

5. بچه هاي آرام غذای بیشتری نسبت به بچه هاي فعال یا بیش فعال میخورند. زیرا کودکانی که فعالیت بالایی دارند یا دچار دشوار بیش فعالی میباشند، چندان از حد به محیط اطراف معطوف میباشند و نمی‌توان مدت طولانی پروسه غذا دادن به آنها را ادامه داد بلکه باید غذا را در حجم کمتر و زمان کوتاه تر با شمار دفعات اکثر به این دسته از کودکان خوراند.

6. در طفل زیر یک سال که غذای کمکی نیز مصرف می‌کند، ممکن هست کمی بی اشتهایی نسبت به انواع تغذیه تکمیلی ایجاد شود. این موضوع به چند علت ایجاد میشود؛

علل بی اشتهایی طفل
– یکنواختی غذا: در اغلب موارد مادران به طور پی در پی از یک نوع غذا که طفل نسبت به آن واکنش مثبتی دارد بهره گیری میکنند، بعنوان مثال، ممکن هست بچه چون دو هفته فرنی را خورده هست دیگر آن را نخورد. مادر می‌تواند با ایجاد وقفه، یک هفته آن غذا را به طفل ندهد و غذای دیگری را جایگزین کند

یا این که شکل آن را عوض کند. بعنوان مثال در مورد فرنی اگر قبلا فرنی غلیظ را با قاشق به او می داده هست اکنون میتواند آن را با شیر گاو یا شیر خودش مخلوط کرده و کمی رقیق کند و با شیشه شیر با طفل بدهد.

– زور یا بی توجهی: غذا دادن به طفل یک فرمایش مهم هست و باید با بذل دقت و اهمیت کافی انجام شود. اگر مادر به علت بی تابی غذا را با زور و زور به طفل بخوراند یا در هنگام غذا دادن به او دقت و محبت کافی نثار فرزندش نکند باعث ایجاد بی میلی و دلزدگی طفل از پروسه غذا خوردن میشود.

– کمبود آهن: این فاکتور مهم نیز می‌تواند باعث ایجاد بی اشتهایی در طفل شود. بی میلی طفل به غذا ممکن هست ریشه در کمبود آهن داشته باشد که ما از آن بی خبریم، در این راستا باید با دکتر طفل تان مشورت کنید.

– خستگی: وقتی طفل شما مفید نخوابیده باشد انتظار نداشته باشید میلی هم به غذا داشته باشد. بهتر هست ابتدا اجازه دهید طفل مفید استراحت کند و سپس غذا دادن به وی را آزمون کنید.

– زمان و مکان نامناسب: باید زمان و مکان مناسبی را برای غذا دادن به طفل انتخاب کنید. زمان بهتر هست اثبات باشد و یک روال مادام العمر را طی کند که بدن طفل به آن عادت کند. خوردن غذا در محیطی که دمای دلخواه ندارد و بیش از حد گرم یا سرد هست روی اشتهای طفل تاثیر می‌گذارد. اکنون که به فصل بهار نزدیک می‌شویم اگر بتوانید طفل را به فضای آزاد ببرید و به او غذا بدهید تاثیر بسیاری در اشتها و میل و رغبت او خواهد داشت.