از مالیات دختران بی شوهر گرفته تا مالیات بر اینترنت و ریش و کلاه!,فرمانروایان و سیاستمداران در وضع مالیات \”نوآوری‌های\” عجیبی دارند. آخرین مورد آن وضع مالیات بر اینترنت در مجارستان است. اما پیشتر نیز مالیات‌های عجیب و غریبی در دنیا وضع شده‌اند.

مالیات بر اینترنت

دولت مجارستان طرح مالیات استفاده از اینترنت را به مجلس ارائه کرد. ده‌ها هزار نفر در اعتراض به بستن این مالیات به خیابان‌ها رفتند. طبق این لایحه قرار است برای هر گیگا‌بایت مبلغ ۱۵۰ فورینت معادل ۵۰ سنت یورو دریافت شود.

مالیات بر ریش

تزار پتر از سال ۱۶۹۸ در روسیه مالیات بر ریش وضع کرد. تزار روسیه از وضع این مالیات هدف مالی نداشت. او در سفرهایش به دیگر کشورهای اروپایی متوجه شده بود که ریش نامرتب نشانه عقب‌ماندگی است.

بستن مالیات بر ریش نوعی ابزار فشار برای تراشیدن آن بود. ریش‌دارها با پرداخت مالیات یک پلاک دریافت می‌کردند که باید همواره همراهشان می‌بود. فرار مالیاتی منجر به تراشیدن ریش می‌شد.

مالیات بر پنجره

در فرانسه و بریتانیا میان سال‌های ۱۶۹۶ تا ۱۸۵۱ میلادی بر روی پنجره ساختمان‌ها مالیات بسته شده بود.

بستن این مالیات باعث شد بسیاری از اقشار محروم پنجره‌های ساختمان‌های خود را با آجر مسدود کنند. در نتیجه مالیات بر پنجره، درون ساختمان‌ها تاریک شد و از طبقه فقیر که دچار کمبود ویتامین د بودند، کودکانی با بیماری‌های استخوانی متولد شدند. به این بیماری “راشیتیسم” در اروپا “بیماری انگلیسی” گفته می‌شد.

مالیات بر کلاه‌گیس

“یوهان کازیمیز کولبه فون وارتن‌برگ” از سال ۱۶۹۹ تا ۱۷۱۱ نخست‌وزیر پروس بود. او در این دوره یک‌سری مالیات وضع کرد که مالیات بر کلاه‌گیس نیز جزو آن بود. ماموران مالیاتی با کنترل کلاه‌گیس‌ها که استفاده از آن تازه مد شده بود، مهر دریافت مالیات را بر پوسته داخل آن می‌زدند.

مالیات بر “افراد برهنه”

از سال ۲۰۰۴ طبق قانون مالیاتی ایالت تنسی آمریکا، هر فرد “نیمه‌ برهنه و یا برهنه که هر نوع خدماتی را ارائه کند” مشمول پرداخت مالیات می‌شود. به گفته آگاهان، در این ایالت “محافظه‌کار” آمریکا تنها “دو محل” وجود دارد که این مالیات را پرداخت می‌کنند.

مالیات بر کلاه

پس از جنگ‌های طولانی و شکست بریتانیا در آمریکا، دولت این کشور در سال ۱۷۸۴ میلادی یک سری مالیات‌های جدید برای کسب درآمد وضع کرد.

یکی از این مالیات‌ها، مالیات بر کلاه بود. کلاه‌‌دوزان بریتانیایی باید برای هر کلاه فروخته شده مالیات پرداخت می‌کردند. فرار مالیاتی مجازات سختی داشت که در بدترین حالت حکم اعدام بود.

مالیات بر “ادرار”

پس از آنکه قیصر واسپاسیان، امپراتور رم باستان، نرو، را برانداخت و خود قدرت را به دست گرفت، وضعیت مالی رم به گونه‌ای بحرانی بود که او مجبور شد برای شهروندان مالیات بر “ادرار” وضع کند. وقتی پسرش تیتو از وضع این مالیات انتقاد کرد،

پدرش سکه‌ای حاصل از این مالیات را به او نشان داد و جمله‌ معروفی را بر زبان آورد که در تاریخ ماندگار شد: «پول بو نمی‌دهد» (“Pecunia non olet”).

مالیات بر “دختران بی‌شوهر”

“یوهان کازیمیز کولبه فون وارتن‌برگ” از سال ۱۶۹۹ تا ۱۷۱۱ نخست وزیر پروس بود. او در این دوره یک‌سری مالیات‌ها وضع کرد که مالیات بر “دختران بی‌شوهر” نیز جزو آن بود.

دختران بدون شوهر بین ۲۰ تا ۴۰ ساله می‌بایست ماهانه دو “گروش” مالیات پرداخت می‌کردند. هدف از وضع این مالیات افزایش جمعیت پروس بود.