همه ی ما بندگان از خداوند بزرگ خواهش عاقبت به خیری و خوشبختی در جهان و آخرت میکنیم، به نقل از امام سجاد برایتان حدیثی داریم.
دعای یازدهم صحیفه سجادیه
یَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذّاكِرِينَ، وَ یَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشّاكِرِينَ، وَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلّ ذِكْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلّ شُكْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلّ طَاعَةٍ. فَإِنْ قَدّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِيهِ سَأْمَةٌ، حَتّى یَنْصَرِفَ عَنّا كُتّابُ
السّیّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِیَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَیّئَاتِنَا، وَ یَتَوَلّى كُتّابُ الْحَسَنَاتِ عَنّا مَسْرُورِينَ بِمَا كَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا وَ إِذَا انْقَضَتْ أَیّامُ حَیَاتِنَا، وَ تَصَرّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُكَ الّتِی لَا بُدّ مِنْهَا وَ مِنْ إِجَابَتِهَا، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِی عَلَیْنَا كَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لَا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ، وَ لَا مَعْصِیَةٍ اقْتَرَفْنَاهَا. وَ لَا تَكْشِفْ عَنّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ، یَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِكَ. إِنّكَ رَحِيمٌ بِمَنْ دَعَاكَ، وَ مُسْتَجِيبٌ لِمَنْ نَادَاكَ.
اى كسى كه يادت مايه آبروى يادكنندگان هست، و اى كسى كه شكرت موجب كامروائى شاكران هست، و اى كسى كه طاعتت باعث نجات مطيعان هست، بر محمد و آلش رحمت فرست و دلهاى ما را بياد خود از هر ياد و زبانهامان را به شكر خود از هر شكر و اعضايمان را به طاعت خود از هر طاعت مشغول دار
و اگر براى ما فراغتى از كارها تقدير كرده باشى، پس آن را فراغت توأم با سلامتى قرار ده كه به سبب آن گناهى دامنگيرمان نشود، و خستگىاى بما نپيوندد. تا نويسندگان گناهان با نامهاى خالى از ذكر بديهامان از طرف ما باز گردند، و نويسندگان حسنات به سبب آن چه از نيكىهاى ما نوشتهاند شادان باز آيند،
و چون ايام عمرمان سپرى شود و رشته زندگيمان بگسلد. و آن دعوت تو. كه از وقوع و اجابتش گريز نيست. ما را احضار كند پس بر محمد و آلش رحمت فرست و پايان انچه را كه نويسندگان اعمالمان بر ما مىنويسند توبهاى پذيرفته قرار ده كه بعد از آن ما را بر گناهى كه كرده باشيم و نافرمانىاى كه مرتكب شده باشيم
توبيخ نكنى،و روزى كه رازها و اخبار بندگانت را مىآزمائى در مقابل حاضران و ناظران پردهاى را كه خود فرو گستردهاى از روى كار ما برندارى زيرا كه تو نسبت به هر كه ترا بخواند مهربانى و در باره هر كه ترا ندا دهد اجابت كنندهاى