شاید مشهور ترین خیابان جهان که به ذهن هرکسی خطور می کند شانزلیزه در پاریس باشد، اما تعداد زیادی از خیابان هاي دیگر نیز در جهان بسیار محبوب و سرشناس میباشند. خیابان به زندگی امروز ما چنان چسبیده كه بدون آن نظم و روال زندگی بر هم می خورد. برای این كه بتوانیم به نقش خیابان در زندگی روزمره بیشتر پی ببریم،
كافی هست فقط دور و برمان را عاری از خیابان تصور كنیم.آن وقت هست كه با آشفتگی و سردرگمی عجیبی روبهرو میشویم. حالا برای این كه بیشتر و بهتر با نقش كانونی خیابان در زندگی آشنا شوید، می توانید از همین جا با ما همراه بشوید و در حالی كه بر صندلی راحتی تکیه دادهاید و استکانی چای در دست گرفتهاید،
پا به خیابانهاي سرشناس جهان بگذارید و در انها به گشت و گذار بپردازید. بیتردید از قدمزدن در خیابانهایي كه هر یك سرگذشتها و خاطراتی را در گوشه و كنار خود مخفی كردهاند، خسته نخواهید شد.
دو خورشید درخشان
شهر زیبای پراگ در کشور چک از مراکز مهم فرهنگ و هنر اروپا بوده هست. حتی استیلای کمونیستها بر آن نتوانست از اهمیت و جایگاهش بکاهد و بدین ترتیب خیابانهاي قدیمی و زیبای آن همواره مورد تحسین همگان بوده و میراثی گرانبها از فرهنگ فاخر را در خود جای داده هست.
یکی از خیابانهاي سرشناس این شهر خیابان نِرودووا هست. این خیابان که به قلعه پراگ منتهی می شود منزلهایي قدیمی، رستورانها و مغازههایي را در خود جای داده و از مکانهاي پررفت و آمد برای جهانگردان خارجی هست. از نکات مهم این خیابان، نشانهاي موجود بر در منزلهاي قدیمی آن هست.
پیش از این كه در سال 1770 پلاکهاي عددی در شهر پراگ متعارف شود، بر سر در هر منزل نشانی قرار داشت که به شغل و پیشه صاحب منزل اشاره میكرد. این نشانها در خیابان نرودووا هنوز با زیبایی هر چه تمامتر همچون اثری هنری خودنمایی میکند. مثلاً بر در یکی از منزلهاي این خیابان علامتی شامل سه عدد ساز ویولن دیده میشود.
این منزل در اصل مکان سکونت سه خانواده بوده که شغلشان ساخت ویولن بود. نام خیابان نرودووا از نام شاعر سرشناس سده نوزدهم چک، یان نرودووا گرفته شده هست. بر در منزل این شاعر دو خورشید بعنوان نماد خانوادگی او میدرخشد.
روحنواز
شهر زیبای سنپترزبورگ که همچون موزهاي بزرگ در جلوی چشمان بیننده خودنمایی میکند، خیابانی دارد با نام نِوسکی. این خیابان اصلی و سرشناس شهر هست که توسط پتر کبیر بنیانگذار این شهر بنا شد. از بناهای مهم موجود در این خیابان می توان به کاخ استروگانُف، کلیسای جامع کازان، منزل کتاب، مرکز خرید الیسِیف، بنای یادمان کاترین کبیر، پل آنچیکف و چندین کلیسا و مرکز خرید دیگر که از سدههاي قبل برجای مانده اشاره كرد.
در دورانی از حکومت کمونیستها بر روسیه یعنی بین سالهاي 1918 تا 1944 نام این خیابان به «پرولِت کولت» یعنی «فرهنگ کارگری» تغییر یافت، ولی دوباره با نام قبلیاش شناخته شد. نیکلای گوگول نویسنده سرشناس روس، داستان کوتاه «خیابان نوسکی» را در حدود سالهاي 1831 تا 1834 با الهام از این خیابان نوشت.
راوی این داستان ماجراهایی را نقل کرده که مکان رخدادشان خیابان نوسکی هست. نویسنده سرشناس دیگر روس یعنی فیودور داستایفسکی نیز غالباً از اساس این خیابان برای روایت رخدادهای داستانهایش بهره میجست. مشابه بارز آن داستان مشهورش یعنی «جنایت و مکافات» هست.
خیابان نوسکی که به روسی نوسکی پروسپکت نامیده میشود نه تنها در روز مکانی پرجنب و جوش و سرشار از زندگی و شور هست، بلکه در شب نیز با نورپردازیهاي رویایی و باورنکردنی به مکانی تخیلی ،روحنواز و اسرارآمیز تبدیل شده و همواره در دیدگان اهالی شهر و جهانگردان صحنههایي فراموش ناشدنی ثبت میکند.
چیندونیا
از دوران قدیم در کشور ژاپن سنتی با عنوان چیندونیا وجود داشت که با بهره گیری از لباسها و تزئینات سنتی به امر تبلیغ در خیابان ها و گذرهای عمومی اختصاص داشته هست. هر چند امروزه این سنت به گستردگی قبل نیست ولی هنوز در گوشه و کنار شهرها و خیابانهاي پررفت و آمد می توان مشابههایي از آن را دیدن كرد.
در منابع قدیمی ژاپنی از یک آبنباتفروش در شهر اوزاکا یاد میشود که در میانههاي سده نوزدهم میلادی برای فروش آبنباتهایش از لباس محلی و نوعی آواز ویژه بهره می گرفت. این شخص که آمِکاتسو نام داشت از صدایی بلند بهرهمند بود و همین امر و بهره گیری از زنگ و طبل و سایر اصواتی که از حنجرهاش ساخت میکرد
در اوزاکا به شهرتی دست یافته بود. به طوریکه در بعضی از رخدادهای عمومی نیز از وجود او بهره گیری میشد. اگرچه در میانه سده بیستم رشد قابل توجهی در این حوزه صورت گرفت، ولی در حال حاضر تعداد اجراکنندگان این سنت قدیمی بسیار کاهش یافته و بیشتر انها در شهر توکیو به فعالیت می پردازند.
امروزه چیندونیا، بیشتر برای معرفی مغازهاي که تازه افتتاح شده یا محصولات جدید ارائه شده در یک مکان خاص مورد بهره گیری قرار دارد. این افراد گاهی به صورت تکی و گاه در گروههاي چند نفری به فعالیت پرداخته و با لباسهاي پرزرق و برق، چترهای رنگی و نوای سازهای سنتیشان یادی از سنتهاي شیرین قبل را در خیابانهاي شلوغ در ذهن و روح رهگذران برجای میگذارند.
از بلندترین تا پهنترین
بعضی از خیابانهاي جهان به دلیل ویژگیهاي هندسی بنیادین یعنی اندازههايشان از شهرت برخوردار شدهاند. از جمله این خیابان ها میتوان به بلندترین خیابان جهان اشاره کرد که با طول هشتاد و شش کیلومتر از شهر تورنتو در کشور کانادا گذر می کند. خیابان شمالی- جنوبی یانگ سواحل دریاچه اونتاریو را به دریاچه سیمکو متصل میكند. تعداد زیادی از رخدادهای عمومی و فرهنگی نیز در این خیابان صورت می گیرد،
از جمله کارناوالها، کنسرتهاي خیابانی و جشنهاي عمومی. از مناطق بالایی قاره کشور آمریکا که به سمت پایین حرکت کنیم و به بخشهاي پایینی آمریکای جنوبی برسیم، در شهر زیبای بوئنوس آیرس، پایتخت کشور آرژانتین از خیابان نهم جولای گذر خواهیم کرد؛ خیابانی که عنوان پهنترین خیابان جهان را دارا بوده
و نامش را از تاریخ استقلال این سرزمین گرفته هست. این خیابان با دارا بودن هفت خط عبور در هر سمت مکانی خوشگل و دیدنی در شهر بوده که هنرمندان دورهگرد با نوای سازهایشان جذابیت آن را دو عمده کردهاند.
ردیفهاي زیبای درختان کاشته شده در حاشیه خیابان و وجود نیمکتهاي استراحت در پیادهرو، فرصت خوبی برای استراحت و تماشای شور زندگی و نشاط موجود در این خیابان مهیا می کند. پس از عبور از پهنترین خیابان جهان به شمال قاره اروپا سفر می کنیم و به یکی از تنگترین خیابانهاي جهان در شهر اکستر در انگلستان با طول 50 متر و عرض حداکثری یک متر و 20سانتیمتری خواهیم رسید.
پیشینه خیابان پارلمان در شهر اکستر به سده چهاردهم میلادی میرسد. کمی آنطرفتر در شهر کوچک ویک در اسکاتلند کوتاهترین خیابان جهان با نام اِبِنزر پِلیس قرار گرفته که طول آن تنها حدود دو متر بوده و یک پلاک ثبتی با شماره یك در آن قرار گرفته هست.
میان لکهها
هنرمندان سبک اَمپرسیونیسم در اواخر سده نوزدهم میلادی سروصدای زیادی در غرب به راه انداخته و سبک هنریشان به زودی گسترش قابل توجهی در سایر کشورها پیدا کرد. نقاشان پیرو این سبک که بیشترشان فرانسوی بودند تعبیری جدید از طبیعت و سازههاي ساخت بشر ارائه دادند. ضرب قلمهایي آشکار و گاه زمخت
و تاکیدی ویژه بر نور و تفاوتهاي میزان تابش آن در ساعات گوناگون شبانهروز و غیره از جمله نکات مهم قابل دقت در کارهای نقاشان این سبك بود. بیشتر این نقاشان به بازنمایی صحنههایي از چشماندازهای طبیعی همچون کوه و دره میپرداختند. در بین آنهایی که به صحنههاي زندگی شهری بیشتر گرایش داشتند،
عدهاي همچون کامیل پیسارو در پارهاي از آثارشان به ترسیم گوشههایي از زندگی مردم در خیابان و رفت و آمدشان در خیابانهاي مه گرفته یا بارانی علاقه نشان میدادند.
یکی از این خیابانها در شهر پاریس که بخت بازنمایی و ماندگار شدن در آثار این نقاش را پیدا کرد، بلوار سرشناس مونتمار بود که پیادهروهای شلوغ و خیابان پر از درشکههاي آن از فراز بالکنی در یک بعداز ظهر در سال 1879 بر بوم این نقاش ثبت شد. همانگونه که از ویژگیهاي این سبک نقاشی برمیآید، تعداد زیادی از جزئیات اثر در واقع همچون لکهاي رنگی
و غیرواضح نشان داده شده و اشارهاي از یک شیء یا موجودی خاص را در خود دارد. لکههاي رنگی که در دور دست محو شده، یک رهگذر یا درشکهاي را نشان داده و بدین ترتیب ذهن و احساس بیننده را در خود حل کرده و به دنیایی فراتر از واقعیت آشکار این جهانی می برد؛ جهانی که مبانی و چارچوبهاي نامعین و انعطافپذیر آن فرصت خودنمایی و پرواز احساسات و خیال را به ارمغان میآورد.
پر زرق و برق
خیابان نانجینگ مشهور ترین خیابان شهر بزرگ شانگهای در چین هست که درضمن مهمترین مراکز تجاری این شهر را نیز در خود جای داده هست. این خیابان که در سال 1845 میلادی بنا نهاده شد، امروزه یکی از مدرنترین و پیشرفتهترین خیابانهاي جهان به حساب می آید. درازای واحدهای تجاری این خیابان به طول نزدیک به پنج و نیم کیلومتر آن را به یکی از شلوغترین و بزرگ ترین مراکز تجاری جهان تبدیل كرده هست.
خیابان نانجینگ در جشنها و اعیاد گوناگون همچون آغاز سال نوی چینی، سال نوی میلادی و عید پاک جمعیت زیادی را در خود جای میدهد و آتشبازیهاي بسیار جذابی در آنجا دیدگان اهالی شهر را به خود خیره میكند. در دیگر اوقات سال نیز شبهاي این خیابان با نورپردازی لامپهاي نئون که همچون آبشاری بلند از فراز ساختمانها به زیر آمدهاند، شور و نشاطی پایانناپذیر به این خیابان میبخشد که گویی با خواب نسبتی ندارد.
نقشی بر دیوار
گرافیتی نوعی هنر خیابانی هست که در اصل همان نقاشیهاي بزرگ بر پیکر دیوارهای شهری و حاشیه خیابانهاي بعضی از شهرهاست. پیشینه بهره گیری از نقاشیهاي دیواری به تمدنهاي مصر، یونان و رم باستان می رسد. در بعضی از شهرها، نوعی از نقاشیهاي دیواری بدون اجازه صاحبان املاک یا نهادهای شهری
همچون شهرداری توسط بعضی از هنرمندان ماجراجو یا افراد غیرحرفهاي صورت میگیرد که در پارهاي از موارد مفاهیم اعتراضی با خود همراه دارد. در مجموع، این نقاشیها از دیدگاه پژوهشگران اجتماعی می تواند بستری برای پژوهش و دریافت اطلاعات و تجزیه و تحلیل آن ها در راستای فهم، درک و ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود گوشههایي از ناهنجاریهاي اجتماعی به حساب آید.
از دوران کهن، مشابههایي از نقاشیهاي دیواری را میتوان در شهر باستانی پُمپئی در جنوب ایتالیا پیدا کرد. در این شهر که در سده اولیه میلادی زیر خاکسترها و مواد مذاب آتشفشانی مدفون شد و امروزه مکانی مهم برای جهانگردان به حساب می آید، مشابههایي به دست آمده هست.
شهرداریهاي بعضی از شهرها با همکاری هنرمندان نقاشیهایي را ارائه می دهند که نشان از هویت ملی، دینی و فرهنگیشان دارد و اضافه بر زیباسازی به حفظ و گسترش ارزشهاي ملی و جهانی کمک شایانی میکند. در بعضی از شهرها، تسهیلاتی برای هنرمندان جوان و علاقهمند به هنرنمایی درنظر گرفته شده
تا اضافه بر آنکه فرصتی برای ابراز خلاقیتهاي فردی به آن ها واگذار و از بینظمی و آشفتگی بصری شهری پیشگیری شود. بدین منظور نهادهای شهری مذکور فضاهایی را در مکانهایي مشخص اختصاص دادهاند تا هنرمندان گرافیتی کار بتوانند آثارشان را در آنجا ثبت و در معرض تماشای عموم قرار دهند.
یکی از نامهاي آشنا که در سالهاي جدید آثارش بسیار مورد دقت قرار گرفته، هنرمند بریتانیایی تقریباً ناشناس با اسم مستعار «بَنکسی» هست که آثار انتقادی او در حوزه اجتماع و سیاست بر دیوار شهرهای بریتانیا و بعضی از شهرهای جهان بر دیوارها نقش بسته هست. بنکسی هنگام خلوتی خیابانها یا شب کارهایش را خلق کرد و علاقهاي به شناخته شدن در رسانههاي عمومی ندارد.
در سراشیبی تند
در کتاب رکوردهای رکوردهای گینس، تندترین سراشیبی مربوط به یک خیابان مربوط به خیابان بالدوین در شهر داندین در زلاندنو هست. زاویه تقریبی این خیابان 350متری در حدود 19درجه هست؛ یعنی کمتر از سه متر بالا رفتن از شیب این خیابان به میزان یک متر بر ارتفاع افزوده میشود. این خیابان یکی از جاذبههاي گردشگری برای اهالی کشور و خارجیهایي هست
که به این جا می آیند. ساکنان منزلهاي ویلایی این خیابان به رفت و آمد جهانگردان در طول این خیابان و عکسبرداریهاي آنان عادت کردهاند. از آنجایی که منزلها در راستای افقی قرارگرفتهاند، شیب تند خیابان وضعیتی را ایجاد میکند که هنگام عکسبرداری از زوایهاي عمود بر شیب، حالتی ایجاد میشود که گویی منزلها در حال سقوط و افتادن میباشند.
یکی دیگر از جاذبههاي این خیابان مربوط به ورزشکاران و دوندگانی هست که شیب سربالایی این جا را بسیار مناسب برای یک تمرین سنگین و کم کردن وزن در فضایی طبیعی و دلانگیز گزینه کردهاند. یکی از مراسم دیدنی صورت گرفته در خیابان بالدوین توسط یک کارخانه شکلاتسازی صورت میگیرد.
این مراسم که هم تبلیغی برای شرکت مزبور و هم بخشی جهت جمعآوری کمک برای امور خیریه بوده شامل رها کردن هزاران قطعه شکلات از بالای خیابان و جمع کردن انها در بخش پایین بوده که با مشارکت تعداد زیادی از اهالی شهر در سالهاي جدید برگزار می شود.
نامهاي به یاد ماندنی
شیوههاي گوناگونی برای نامگذاری خیابانها در سراسر جهان وجود دارد. مهم ترین رویکردها جهت نامگذاری خیابانها در جهان عبارتند از:
1- نوع کسب و کار موجود در خیابان مثل خیابان نعلبندیان در شهر ایروان پایتخت جمهوری ارمنستان که در قبل مرکز کسب و کار نعلبندان اسب و چهارپایان بوده هست.
2- براساس سازه یا مکانی مهم که در آن خیابان قرار دارد، مثل خیابان قصر العینی در شهر قاهره که از خیابانهاي بسیار قدیمی شهر بوده و قصر یکی از پاشاهای قدیم مصر در آنجا قرار دارد.
3- بر پایه شکل هندسی یا عوارض طبیعی و جغرافیایی منطقه همچون دامنه، تپه، ساحل و غیره مثل خیابان ساحل در سانفرانسیسکو.
4- مقصدی که از خیابان مزبور به آنجا راه هست، مثل خیابان دماوند در شهر تهران.
5- نام مشاهیر ملی یا بینالمللی، مثل خیابان گاندی که در تعداد زیادی از کشورها و شهرهای جهان این نام را می توان یافت، از جمله در کشور هلند که نزدیک به 30 خیابان در سراسر کشور به این نام وجود دارد.
6- یک موضوع یا تِم مشخص بهطوریکه موضوع مزبور نامش را به چندین خیابان با پسوندها یا پیشوندهای مجزا کننده میبخشد، مثلا در یک منطقه از شهر بوئنوس آیرس در آرژانتین تعدادی از خیابانها براساس نام زنان سرشناس نامگذاری شدهاند.
7- نامگذاری خیابان ها براساس شمارگان که در بعضی از شهرهای ایالات متحده، استرالیا و غیره دیده می شود.
8- نام شهرها یا کشورها، چه داخلی و چه خارجییا مثلاً خیابان اصفهان در شهر کوآلالامپور.
نشانها
با گذشت زمان و افزایش جمعیت و رفت و آمد وسایل نقلیه نیاز به بهره گیری از نشانهها و علائم راهنمایی و رانندگی بیش از پیش احساس شد. یکی از مشابههاي قدیمی اینگونه علائم را در کشور پرتغال و در شهر لیسبون میتوان دیدن کرد که از سال 1686 همچنان پابرجا مانده
و در خیابان سالوادور می توان آن را دید. در اواخر سده نوزدهم میلادی در بعضی از کشورهای اروپایی همچون ایتالیا، فرانسه و انگلستان تلاشهایي در اساس طراحی و به کارگیری علائم و نشانههاي استانداردشد كه بهجای نوشته و متن صورت گرفت. در سال 1909 چهار علامت راهنمایی و رانندگی در 9 کشور اروپا استاندارد و سپس تصویب و از آن ها بهره گیری شد.
علائم مزبور شامل دست انداز، پیچ خطرناک، چهارراه و تقاطع ریل قطار بود. در میانه سده بیستم میلادی کشورهای انگلستان و ایالات متحده سامانههاي استاندارد خود را به شکلی فراگیر تثبیت كرده و بدین ترتیب کشورهای دیگر جهان برحسب شیوه رانندگی چپ یا راست، یکی از این دو سامانه را مورد دقت و بهره گیری قرار دادند.
در سال 1968 در پیمان علائم رانندگی که در شهر وین به تصویب رسید، علائم مذکور به هشت دسته تقسیم شد که عبارت میباشند از: 1- خطر 2- حق تقدم 3- ممنوعیت 4- اجبار 5- علائم خاص 6- اطلاعات، تسهیلات و سرویسها 7- جهت، مکان یا نشان 8- تابلوهای اضافی. از نکات دیدنی دقت در این میان، وجود علائم و نشانهایي هست
که ویژه بعضی از اقلیمها و مناطقی بوده که نشان از عوارض محلی و طبیعت گیاهی و جانوری خاص آنجا دارد؛نشانهایي همچون محل گذر خرس، کانگورو، موش صحرایی و سمور!
از وزش باد تا سایهبان پنجرهها
«خیابان» نام رُمانی هست از نویسنده زن آمریکایی، «آن پِتری» که در سال 1946 نوشته شد. این رمان اولین رمان نوشته شده توسط یک زن آمریکایی سیاهپوست بود که رکورد فروش بیش از یک میلیون نسخه را شکست. قهرمان این داستان، زنی سیاهپوست به نام لوتی جانسون هست
که همراه با پسر هشت سالهاش با ناملایمات و بیعدالتیهاي ناشی از تنگنظریهاي فرهنگی و باورهای نژادپرستانه روبهرو میشود. او در منزلاي کوچک در خیابان یکصد و شانزدهم در محله هارلم سکونت گزیده هست. داستان با فرازهایی خیالانگیز از وزش باد سرد در ماه نوامبر در خیابان یکصد و شانزدهم و صدای لرزش در سطلهاي زباله
و سایهبان پنجرههاي آپارتمانهاي موجود در خیابان آغاز میشود. در ادامه داستان و پس از ماجراهای پر فراز و نشیب این زن در دفاع از خود، او در نهایت مجبور به قتل و گریختن از شهر به همراه فرزندش می شود.
خیابانگردی با قایق
در شمالشرقی کشور باستانی ایتالیا شهر ونیز با قدمتی کهن قرارگرفته هست. این شهر که گویی در آب غوطهور هست، در طول تاریخ دراز خود گنجینهاي از رخدادهای مهم اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را نه تنها برای این سرزمین و قاره کهن اروپا بلکه برای كل جهان در خود جای داده هست. تعداد زیادی از وقایع مهم تاریخی
همچون جنگهاي صلیبی ارتباطی محکم و بنیادین با ساختار سیاسی این شهر داشتهاند. رخدادها و جنبشهاي هنری مهمی در این شهر به جهان عرضه شده و در آبراههاي باریک و پهن آن گوشههایي را میتوان یافت که زمانی مکان زندگی هنرمندان و شخصیتهاي مهم تاریخی بوده هست. این شهر که روی 113 تپه بنا شده آبراههایي دارد که توسط چندین پل به یکدیگر وصل شدهاند.
این آبراهها در واقع نقش خیابانهاي شهر را بازی میکنند.همه ي نوع وسیله نقلیه مورد نیاز همچون تاکسی، اتوبوس و حتی آمبولانس در کوچه و خیابانهاي شهر حرکت میکنند، ولی این وسایل نقلیه با آن چه ما در خیابانهايمان می بینیم تفاوت دارند. وسایل مذکور در واقع قایقهاي کوچک و بزرگی میباشند
که دائم روی آب در حرکت میباشند. قایقهاي دراز و نوک تیز سرشناس این شهر که گوندولا نام دارد نه تنها وسیلهاي نقلیه بلکه جاذبهاي دلانگیز برای جهانگردانی هست که در این شهر تجربهاي از قایق سواری در کوچه و پس کوچههاي آرام و قدیمی را جستوجو میکنند.
تاکسیهاي رنگارنگ
یکی از شاخصهاي قابل دقت در بیشتر خیابانها بهویژه در شهرهای بزرگ خودروهایی با رنگهاي خاص هست که گاهی نمادی برای شهر به حساب می آیند.رنگهاي گوناگونی در تاکسیهاي کشورها و شهرهای گوناگون جهان بهچشم میخورد. قوانین گوناگونی در شهرهای گوناگون جهان برای گزینش رنگ تاکسیها وجود دارد.
در شهر مکزیکوسیتی، پایتخت کشور مکزیک طیف گستردهاي از رنگهاي تاكسی از آمیزه سبز و سفید تا سفید با راهراههاي قرمز و همچین صورتی دیده می شود. در شهر شانگهای در چین فقط شرکتهایي که بیش از هزار دستگاه تاکسی داشته باشند مجاز میباشند تا یکی از هشت رنگ تعیینشده را گزینه کنند.
یکی از رنگهاي متعارف در تاکسیها زرد هست که در تعداد زیادی از شهرها همچون نیویورک، مانیل، تیرانا، بوداپست و بخارست دیده میشود. رنگهاي بهکاررفته در غالب تاکسیها خالص و یکنواخت نبوده و در بخشهاي گوناگون ماشین از نوارها یا بخشهاي رنگی دیگر نیز بهره گیری میشود؛ مثلاً بیشتر تاکسیها در کشور آرژانتین
بدنهاي مشکی و سقفی زردرنگ دارند. در شهر مادرید تاکسیها بدنهاي سفید دارند که روی در جلویی انها نواری مورب و قرمز رنگ قرار گرفته هست. یکی از رنگهاي سرشناس در تاکسیها رنگ مشکی بهکاررفته در تاکسیهاي شهر لندن هست.