یک سوم زنان تهرانی قربانی خشونت مردان هستند 

از پایتخت انتظار بیشتری درمورد کاهش خشونت علیه زنان می رفت اما آمارها نشان می دهد که هم چنان این ناهنجاری اجتماعی وجود دارد. رئیس مرکز گسترش، پیشگیري و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور با اشاره به نتایج پژوهشی که جدیدا در شهر تهران توسط اساتید دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی انجام شده و در آن ۱۰۰۰ زن از مناطق ۲۲ گانه شهر استان تهران به شکل تصادفی مطالعه شده بودند،

اظهار کرد: ۲۷ درصد از زنان تهرانی ۱۹ تا ۴۹ ساله در این تحقیق اظهار کرده بودند که در یک سال جدید مورد خشونت همسرانشان قرار گرفته اند.فرید براتی سده با اشاره به این که براساس همین تحقیق خشونت جسمی سبک در زنان نزدیک به ۴٫۲ درصد به شکل عمده و خیلی عمده برآورد شده هست،

گفت: میزان خشونت جسمی شدید که منجر به ضرب و جرح در زنان شده ۱٫۴ درصد بوده هست. همچین ۹ درصد از زنان خشونت عاطفی را به شکل خیلی عمده و عمده تجربه کرده اند.وی در ادامه با بیان این که خشونت کلامی، رقمی نزدیک به ۷٫۹ درصد را میان زنان تهرانی نشان میدهد افزود: این تحقیق خشونت جنسی را نیز در حدود ۵٫۴ درصد برآورد کرده هست.

همین طور خشونت کل، میان زنان تهرانی ۵٫۵ درصد به شکل عمده و خیلی عمده رخداد افتاده هست.این روان‌شناس با اشاره به این که خشونت جسمی در ایران به نسبت به شمار زیادی از کشورها ارقام باالایی را نشان نمی‌دهد توضیح داد: تحقیق ها میزان خشونت کلامی در کشور ترکیه را ۵۴ درصد، خشونت جسمی ۳۰ درصد

و خشونت جنسی را ۶٫۳ درصد اعلام کرده اند. هم‌چنین در پاکستان شیوع خشونت عاطفی ۸۱٫۸ ، جسمی ۵۶٫۳ و جنسی ۵۳٫۴ درصد برآورد شده هست.وی با اشاره به این که در استان تهران شیوع خشونت بین ۲۵ تا ۴۰ درصد اعلام شده هست تصریح کرد: براساس مطالعات آغاز خشونت عاطفی بین ۵۰ تا ۶۰ درصد در پایتخت رواج دارد. این درحالیست که در سوئیس یک پنجم زنان گزارش کرده اند که قربانی خشونت جسمی روانی در طول زندگی شده اند.

برخی از زنان فکر میکنند خشونت یک مساله عادی در زندگیشان هست

رئیس مرکز گسترش، جلوگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور ، با بیان این که سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۳ خشونت علیه زنان از سوی شرکای زندگی را حدود ۳۰ درصد اعلام کرده هست، افزود: این آمار نشان می دهد در کشور ما میزان خشونت عمده خیلی بالا نیست اما با این وجود روند رو به ترویج خشونت نگران کننده هست.

زنان ایرانی هنوز نمی‌دانند باید موارد خشونت را به کجا گزارش کنند و ممکن هست نگاه فرهگی و سنتی باعث شود آنان فکر کنند خشونت بخشی از زندگشان هست که باید آن را بردباری کنند.این روانشناس با پافشاری بر این که این اعداد ارقام بالایی را نشان می‌دهند اظهار کرد: اگر این رقم در سطح کشور مبنا قرار بگیرد

قطعا میزان بالاتری را در شمار زیادی از استان ها نشان خواهد داد. نباید فراموش کرد که استان تهران همانند کاملی از کل کشور نیست، چراکه در استان تهران زنان نسبت به حق و دستمزد خودشان با خبر ترند. هم‌چنین ارتباط زنان و مردان نیز به لحاظ سطح فرهنگی با خشونت کمتری همراه هست. اما در همین شهر هم آماری که دیده میشود که کم نیست و برای کاهش آن باید کاری کرد.

براتی سده با اشاره به این که برخی از زنان فکر می‌کنند خشونت یک مساله عادی در زندگیشان هست، افزود: این صدمه گریبانگیر شمار زیادی از زنان ایرانی هست. بسیاری فکر می‌کنند خشونت تنها شامل صدمه‌هاي جسمی میشود درحالیکه انواع خشونت جسمی، عاطفی و کلامی و روانی نیز در این طبقه بندی قرار می‌گیرند.

این روانشناس در ادامه با بیان این که انچه در کشور ما اکثر رواج دارد و به چشم می‌آید خشونت هاي شدید هست، توضیح داد: انواع دیگری از خشونت وجود دارد که معمولاً خیلی مورد دقت قرار نمی‌گیرد. برای نمونه خشونت عاطفی و کلامی نیز به همان اندازه زیان آور میباشند و باید انها را هم در بحث خشونت در نظر گرفت.

رئیس مرکز گسترش، پیشگیري و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور با انتقاد از این که گاهی خشونت هاي کلامی و عاطفی از سوی زنان پذیرفته شده هست، تصریح کرد: نبود پشتیبانی قانونی کارآمد یک سوی این ماجرا قرار دارد و پذیرش زنان نسبت به خشونت اعمال شده نیز، سوی دیگری از این ماجراست. گاهی زنان فکر کنند خشونت بخشی از زندگی هست و به همین علت به دنبال در میان گذاشتن آن نیستند.

وی با پافشاری بر این که زنان ایران معمولاً زمانی برای طرح شکایت از خشونت به مراجع قانونی مراجعه میکنند که خشونت جسمی شدیدی نسبت به انها اعمال شده باشد اضافه کرد: زنان گاهی خشونت هاي جسمی ملایم تر را بخشی از زندگی روزمره و سرنوشتشان می دانند.

این روانشناس انواع سرکوفت ها، تحقیرها، سنجش کردن‌ها؛ پافشاری بر نقایص، تمسخر و یا اهانت کردن را از جمله انواع مصادیق خشونت هاي کلامی دانست و افیزود: برای واکنش مناسب در برابر خشونت نمیتوان یک نسخه واحد ارائه کرد. اگر کسی بخواهد نسخه اي بپیچد باید دقت کند ما در فرهنگی هستیم که در آن پذیرفته شده زنان باید در برابر رفتارهای همسرشان سکوت کنند؛ چه این رفتارها درست باشد و چه غلط نباید به بیرون درز کنند.

زنان نباید در قبال خشونت سکوت کنند

براتی سده با اشاره به این که پذیرش خشونت، تقصیر زنان نیست و ریشه فرهنگی دارد، اضافه کرد: این رخداد درست نیست و زنان باید خشونت را اعلام کنند و دستگاه هاي متولی که پیگیر خشونت هستد نیز باید به دنبال احقاق دستمزد این زنان باشند. از سوی دیگر زنان در یک اوضاع متناقض قرار گرفته اند

از یک طرف جنبه هاي فرهنگی باعث شده خیلی از زنان تمایل نداشته باشند زندگیشان از هم بپاشد به همین علت سطح بالایی از خشونت را بردباری میکنند اما از سوی دیگر شرایط روز و رسانه ها و شبکه های مجازی هم اعلام میکنند که آنان نباید سکوت کنند.

رئیس مرکز گسترش، جلوگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: یکی از این دو قطب به آن ها میگوید باز هم بردباری کن و زندگی خانوادگی را ادامه بده و سر دیگر هم مدعی هست که زنها باید اعتراض کنند. این انتخاب هم از نظر روانشناسی انها را به هم میریزد اما به نظر میرسد زنان باید کمک بخواهند و این کمک را از دستگاه هاي مربوطه مطالبه کنند.

براتی سده در خاتمه گفت وگو با ایسنا با اشاره به این که در قانون برنامه ششم حکمی وجود داردکه در آن دولت مکلف شده سامانه صدمه هاي اجتماعی و عوامل تعیین کننده انها را مشخص کند، اظهار کرد: در حال حاضر سازمان بهزیستی در این مورد اقدام کرده و این سامانه حاضر شده

و به مرحله اجرا در آمده هست. برای نمونه بهزیستی مراکز مشاوره، منزل هاي امن، اورژانس اجتماعی و خط تلفن ۱۴۸۰ را برای کمک به زنان تاسیس کرده هست. آلبوم این تلاش ها نشان میدهد که زنان نباید در قبال خشونت سکوت کنند.