اختلال نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) چیست؟

اختلال نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی – تکاملی دوران کودکی است که میلیون ها کودک را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این اختلال معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود و میتواند تا بزرگسالی نیز ادامه می یابد. کودکان مبتلا به ADHD در حفظ توجه و تمرکز و کنترل رفتارهای تکانشی مشکل داشته و یا بیش از حد فعال می باشند. این کودکان همچنین ممکن است با اعتماد به نفس پایین، روابط آشفته و عملکرد ضعیف در مدرسه دست و پنجه نرم كنند.

علائم ADHD قبل از ۱۲ سالگی شروع می شود و در برخی از کودکان از سن ۳ سالگی قابل تشخیص است. علائم ADHD می تواند خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد. علائم این اختلال به طور معمول با افزایش سن کاهش می‌یابد. با این حال، در برخی از افراد این علائم تا دوران بزرگسالی ادامه می‌یابد یا به شکل دیگری بروز پیدا میکند.

لازم به ذکر است که اختلال نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) در پسرها بیشتر از دخترها رخ می‌دهد و علائم آن می‌تواند در جنسیت‌های مختلف متفاوت باشد. برای مثال، پسرها ممکن است بیش فعال‌تر باشند و دخترها ممکن است بیشتر علائم نقص توجه را نشان دهند.

علائم و دسته بندی ADHD

ADHD بر اساس علائم به سه کلی تقسیم می‌شود:

• در دسته اول علائم نقص توجه غالب می‌باشد.
• در دسته دوم علائم بیش فعالی و تکانشگری غالب می‌باشد.
• در دسته سوم ترکیبی از علائم نقص توجه و علائم بیش فعالی / تکانشگری دیده می‌شود.
• نقص توجه

کودکی که الگوی نقص توجه را نشان می‌دهد اغلب ممکن است:

• در انجام تکالیف مدرسه به جزئیات توجه نکرده یا اشتباهات ناشی از بی دقتی انجام دهد.
• در تمرکز روی تکالیف یا بازی‌ مشکل دارد.
• به نظر می‌رسد که به حرف فرد مقابل گوش نمی‌دهد، حتی زمانی که مستقیماً با او صحبت می‌شود.
• در پیروی از دستورالعمل‌ها مشکل دارند و در انجام تکالیف مدرسه یا کارهای خانه دچار مشکل می‌شود.
• در سازماندهی و برنامه‌ریزی برای کارها و فعالیت‌ها مشکل دارند.
• از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی و تمرکز دارند، مانند تکالیف، اجتناب کرده و به انجام آنها علاقه نشان نمی‌دهد.
• اغلب وسایل مورد نیاز خود را گم می‌کند به عنوان مثال، اسباب بازی، لوازم التحریر و … .
• حواس او به راحتی پرت می‌شود.
• فراموش می‌کند برخی از فعالیت‌های روزانه و تکالیف خود را انجام دهد.
• بیش‌فعالی و تکانشگری

کودکی که الگویی از علائم بیش فعالی و تکانشگری را نشان می‌دهد اغلب ممکن است:

• مدام دست‌ها یا پاهای خود را تکان می‌دهد یا روی صندلی تکان می‌خورد‌.
• در نشستن روی صندلی در کلاس درس یا در موقعیت‌های دیگر مشکل دارند.
• مدام در حال حرکت کردن است.
• در موقعیت‌هایی که مناسب نیست می‌دود یا از جایی بالا می‌رود.
• در بازی کردن یا انجام یک فعالیت بی سر و صدا مشکل دارد.
• زیاد حرف می‌زند.
• بین حرف بقیه پریده و صحبت آنها را قطع می‌کند.
• نمی‌تواند برای رسیدن نوبت خود منتظر بماند.
• مکالمات، بازی‌ها یا فعالیت‌های دیگران را قطع کرده یا در کار بقیه دخالت می‌کند.

آیا فرزند من به ADHD مبتلاست؟

اغلب کودکان سالم در برخی زمان‌ها ممکن است بی توجه یا بیش از حد فعال باشند. به طور معمول کودکان در سنین پیش از دبستان دامنه توجه پایینی دارند و نمی‌توانند برای مدت طولانی به یک فعالیت پایبند باشند. حتی در کودکان بزرگتر و نوجوانان، دامنه توجه در یک فعالیت اغلب به میزان علاقه کودک به آن فعالیت بستگی دارد. در مورد بیش فعالی هم همینطور است. کودکان خردسال به طور طبیعی پرانرژی هستند – تا حدی که والدین خود را فرسوده می‌کنند. علاوه بر این، برخی از کودکان به طور طبیعی سطح فعالیت بالاتری نسبت به سایرین دارند.

هرگز نباید فرزند خود را فقط به این دلیل که با دوستان یا خواهر و برادر خود متفاوت است در زمره مبتلایان به ADHD طبقه‌ بندی کنید. کودکانی که در مدرسه مشکل دارند اما در خانه یا با دوستانشان به خوبی کنار می‌آیند، احتمالاً با چیزی غیر از ADHD دست و پنجه نرم می‌کنند. همین امر در مورد کودکانی که در خانه بیش‌فعال یا بی‌توجه هستند، اما در مدرسه و روابط دوستی مشکلی ندارند صدق می‌کند.

اما در کودکان مبتلا به ADHD این مشکلات تقریبا در تمام اوقات وجود دارد، علائم ادامه می‌یابد، می‌تواند شدید باشد و چند مورد از علائم در دو یا چند موقعیت مختلف وجود دارد (مانند خانه، مدرسه و محل کار، در برخورد با دوستان یا اقوام و در فعالیت‌های گوناگون) و موجب مختل شدن روابط و زندگی فرد می‌شود.تشخیص قطعی ADHD بر عهده پزشک نورولوژیست یا روانپزشک می‌باشد.

آیا ADHD به طور قطعی درمان می‌شود؟

متاسفانه ADHD درمان قطعی ندارد. این اختلال معمولاً در طول عمر باقی می‌ماند؛ هر چند در اغلب موارد با افزایش سن علائم کاهش یافته یا تغییر می‌کنند. با این حال تشخیص زودهنگام آن، به علاوه داشتن یک برنامه درمانی و آموزشی خوب، می‌تواند به کودک مبتلا به ADHD کمک کند تا علائم خود را مدیریت کند و در زندگی روزمره عملکرد بهتری داشته باشد.

درمان‌های مختلف می‌توانند به کاهش علائم ADHD کمک کنند و کیفیت زندگی را بهبود بخشند، اما این اختلال به طور کامل قابل از بین بردن نیست. درمان‌های استاندارد ADHD در کودکان شامل داروها، رفتار درمانی، مشاوره و خدمات آموزشی است. ممکن است مدتی طول بکشد تا مشخص شود کدام پروسه درمانی برای کودک شما بهتر است.

کپسول اتنساف یک داروی گیاهی برای درمان بیش فعالی می‌باشد که بدون نیاز به تجویز پزشک در داروخانه‌های کشور قابل تهیه و خریداری است. اتنساف حاوی 60 عدد کپسول خوراکی می باشد و به بهبود علائم بیش فعالی در کودکان مبتلا به اختلال کم-توجهی بیش فعالی (adhd) کمک می‌کند.

آیا کودکان مبتلا به ADHD می‌توانند در برخی زمینه‌ها استعداد داشته باشند و پیشرفت کنند؟

آیا کودکان مبتلا به ADHD باهوش هستند؟ کودکان مبتلا به ADHD نیز می‌توانند استعداد‌های خود را داشته باشند. به طور کلی، استعدادهای این کودکان می‌تواند در زمینه‌های مختلف مانند هنر، علوم، ورزش، موسیقی و … باشد. اگرچه ADHD می‌تواند بر برخی ویژگی‌های کارآمدی و تمرکز تأثیر بگذارد، اما با مراقبت‌های مناسب و استفاده از راهکارهای مدیریتی، کودکان مبتلا به ADHD می‌توانند به رشد و توسعه استعدادهای خود بپردازند. ضرورت دارد که این کودکان به محیط‌هایی دسترسی داشته باشند که به توانمندی‌ها و علاقه‌هایشان توجه کنند و آن‌ها را در مسیری که به آن علاقه دارند، هدایت کنند.

با وجود همه مشکلات، افراد مبتلا به ADHD می‌توانند مهارت‌های باورنکردنی داشته باشند، مانند خلاقیت و نوآوری. دانش‌آموزان مبتلا به ADHD اغلب شیوه‌ای منحصربه‌فرد برای تفکر و حل مسئله دارند که می‌تواند به ایده‌های جدید و نوآورانه منجر شود. آن‌ها همچنین به دلیل توانایی خود در تفکر خارج از چارچوب و یافتن راه‌حل‌های خلاقانه برای چالش ها شناخته شده‌اند.