درباره بیماری آرتریت پسوریاتیک و راه درمان آن 

به شما راه هاي درمان مریضی آرتریت پسوریاتیک را معرفی می‌کنیم چراکه این مریضی در جامعه شایع هست و بسیاری افراد را با خود درگیر نموده . درمان آرتریت پسوریاتیک به شدت علائم، چگونگی تاثیر انها در زندگی روزمره و این که آیا آسیب یا تخریب مفصلی وجود دارد یا خیر بستگی دارد.

بعضی از افراد فقط زمانی که علائم بروز میکنند به دارو نیاز دارند.دیگر افراد برای درمان درد، تورم و کاهش آسیب جراحی به داروهای قوی نیاز دارند.اثربخشی این داروها در بعضی از بیماران هیچ چیز خارق العاده اي نیست.” در ادامه روشهای درمان ذکر شده هست.

فیزیوتراپی
چگونه کمک میکند: حرکت، انعطاف پذیری و عملکرد مفاصل تحت تاثیر آرتریت پسوریاتیک قرار می‌گیرد. یک دکتر فیزیوتراپی بیمار را به صورت منظم ورزش میدهد. تراپیست ها همین طور ممکن هست به افرادی که دردی در دست هاي خود دارند نیز کمک کنند و به آنها آموزش دهند چگونه فعالیت هاي هرروز را در محل کار و منزل با خیال راحت انجام دهند.

نکات مهم: استیون پگت، استاد پزشکی، روماتولوژیست و سرپرست دکتر در بیمارستان جراحی در نیویورک، پیشنهاد می‌کند که همه ي بیماران یک درمانگر فیزیکی و یک درمانگر حرفه اي برای یادگیری تمرین ها و نحوه پیش گیری از سوء بهره گیری از مفاصل داشته باشند. او میگوید: “این روال، بخش مهمی از مراقبت هست.”

ضد التهاب غیر استروئیدی NSAIDs
اسامی: Advil، Motrin، Aleve، و غیره

چگونه کمک میکند: داروهای ضد التهاب باعث کاهش درد و التهاب می‌شوند. این داروها اغلب نخستین داروهایی میباشند که بیماران مصرف میکنند و ممکن هست به تنهایی «اگر علائم نسبتا ملایم باشد» یا به صورتی ترکیبی با سایر داروها بهره گیری شوند.

نکات مهم: عوارض جانبی شامل خطر درد معده، یبوست و اسهال می باشد. خونریزی هاي دستگاه گوارش، آسیب کلیه، و فشار خون بالا نیز ممکن هست عوارض جانبی در هنگام بهره گیری طولانی مدت باشند. همین طور ممکن هست پسوریازیس را بدتر کنند.

داروهای اصلاح کننده مریضی ضد روماتیسم «DMARDs»
چگونه کمک میکنند: تعداد زیادی از داروهایی که آرتریت پسوریاتیک را درمان می‌کنند، DMARDs میباشند، اما متوترکسات «Trexall» شایع ترین آنها هست. یکی دیگر سولفاسالازین«Azulfidine» هست. آنها به صورت قرص وجود دارند و ممکن هست چند هفته یا چند ماه مصرف آنها طول بکشد. این داروها میتوانند آسیب مفصلی را برطرف کنند «بر خلاف داروهایی که علائم را درمان می‌کنند».

نکات مهم: این داروها اغلب نخستین درمان میباشند، به خصوص اگر NSAID ها کمک نکند و یا آرتروز بدتر شود. عوارض جانبی شامل تهوع، درد معده و حساسیت به نور می باشد. مصرف کنندگان متوترکسات اغلب در هر یک تا سه ماه برای مشکلات کبدی یا سلولی خون بررسی میشوند.

هومیرا «adalimumab»
چگونه کمک می‌کند: آسیب مفصلی و علائم آرتروز را کاهش می‌دهد. هومیرا و چندین داروی آرتریت پسوریاتیک متعلق به یک زیر کلاس DMARD ها میباشند که با مهار TNF»عامل نکروز تومور» عمل می‌کنند. TNF پروتئینی هست که در بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک افزایش یافته و به طور مستقیم آسیب مفصلی ایجاد میکند.

نکته مهم: دکتر پاگت می‌گوید: مهارکننده هاي TNF که بعنوان بیولوژیک شناخته میشوند، خطر عفونت هاي جدی را دو برابر می‌کنند. دکتر Fohrman می‌گوید: با این حال، خطر ابتلا به عفونت هنوز هم بسیار پایین هست. هومیاریا هر دو هفته تزریق میشود. درد در محل تزریق و سردرد نیز ممکن هست عوارض جانبی آن باشند.

Enbrel «etanercept»
چگونه کمک می‌کند: آسیب مفصلی و علائم آرتروز را کاهش میدهد. همانند Humira Enbrel یک DMARD هست که TNF را هدف قرار میدهد و باعث کاهش التهاب میشود و آسیب مفصلی را متوقف میکند.

آن چه باید بدانید: از آنجایی که Enbrel یک مهار کننده TNF هست و سیستم ایمنی را سرکوب می‌کند، خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد، البته مطالعات نشان می‌دهد که عفونت معمولا جدی نیست. دکتر پاجت میگوید همه ي مهار کننده هاي TNF عوارض جانبی مشابهی دارند و در پیش گیری از آسیب هاي مفصلی و کاهش علائم موثرند. با این حال، Enbrel ساختار شیمیایی کمی متفاوت از Humira دارد و یک یا دو بار در هفته تزریق میشود.

ریمیکاد «infliximab»
چگونه کمک میکند: آسیب مفصلی و علائم آرتروز را کاهش می‌دهد. متعلق به گروه مهار TNF از DMARDs هست.

انچه باید بدانید: هر دو تا هشت هفته رمیکاد باید در بیمارستان یا کلینیک تزریق شود زیرا این تزریق داخل وریدی هست و حدود دو ساعت طول میکشد. دکتر پیتگ می‌گوید یک چهارم دارو، یک پروتئین حاصل از موش هست، بنابراین احتمال واکنش آلرژیک وجود دارد. مهار کننده هاي TNF سالانه ۱۵۰۰۰ تا ۲۵۰۰۰ دلار هزینه دارد.

سیمپونی «golimumab»
چگونه کمک می‌کند: یکی دیگر از مهار کننده هاي TNF که آسیب مفصلی و علائم آرتروز را کاهش می‌دهد، می باشد. دکتر فهرمان میگوید پاسخ بیماران به مهارکننده هاي TNF بسیار متفاوت هست بنابراین انتخاب هاي متعدد باید در دسترس باشند.

آن چه باید بدانید: Simponi، که توسط FDA در سال ۲۰۰۹ تایید شده هست، یکی از مهارکننده هاي اخیر TNF هست و سابقۀ دیگر داروها را ندارد. اما داروهای خود تزریقی شبیه به دیگران هست، مگر این که فقط یکبار در ماه داده شود. همین طور خطر ابتلا به عفونت را افزایش میدهد و عفونت هاي تنفسی فوقانی شایع تر هست. مثل دیگر مهارکننده هاي TNF، این دارو با هشدار در مورد سل و عفونت هاي قارچی تهاجمی همراه هست.

داروهای ضدافسردگی
نام: آزاتیوپرین «Imuran، Azasan»، سیکلوسپورین «Sandimmune، Neoral»، leflunomide «Arava»چگونه کمک میکند: مثل متوترکسات، این داروها سیستم ایمنی را سرکوب میکند. همین طور DMARD ها میباشند و سرعت تخریب مفاصل را کاهش میدهند.

آن چه باید بدانید: اینها معمولا در موارد بسیار شدید بهره گیری میشود. عوارض جانبی شامل خطر عفونت، کم خونی و مشکلات کبدی هست. آزاتیوپرین و سیکلوسپورین هر یک تا سه ماه نیاز به بازرسی دارند تا کبد و خون بررسی شوند. دکتر فهرمان می‌گوید او اغلب سیکلوسپورین را تجویز نمیکند، زیرا نیاز به فشار خون معمولی و آزمایش کلیه دارد.

کورتیکواستروئیدها
نام: پیشینسون «پیشیسونون Intensol، Sterapred»؛ کورتیزون «تزریق»چگونه کمک می‌کند: کورتیکواستروئید ها یا استروئید ها «هرچند استروئیدهای آنابولیک مورد سوء بهره گیری بعضی از ورزشکاران نیستند»، داروهای مهار کننده ایمنی میباشند. پیشینسون به مدت کوتاهی برای کاهش درد و تورم به صورت غذایی مصرف میشود. تزریق کورتیزون به مفصل میتواند به طور موقت درد و التهاب را نیز کاهش دهد.

آن چه باید بدانید: تکرار تزریق می‌تواند بافت را ضعیف کند، به اعصاب آسیب برساند و موجب بروز درد شود. با گذشت زمان استروئید ها میتوانند باعث کاهش استخوان، افزایش وزن و تورم صورت شوند.

عمل جراحی
نام: جراحی جایگزین مفاصل، آرتروپلاستی
چگونه کمک می‌کند: جراحی جایگزین مفصل آسیب دیده با پروتز انجام میشود و می‌تواند به مفاصل دردناک کمک کند. برای مفاصل جایگزین برای دست، که اغلب توسط آرتروز روماتوئید تحت تاثیر قرار می‌گیرند، معمولا از لاستیک سیلیکون بهره گیری میشوند.

انچه باید بدانید: جراحی برای افراد مبتلا به تخریب یا درد مفاصل انجام میشود که دردشان توسط دارو برطرف نشده هست و زندگی هرروز را تحت تاثیر قرار داده هست. همانند هر عمل جراحی، خطر عوارض از قبیل عفونت وجود دارد. بهبود معمولا شامل فیزیوتراپی میشود.