بزرگترین سیاره جهان هستی 

بزرگترین سیاره جهان هستی توسط دانشمندان آمریکایی کشف شده است. مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی است. بیش از 1300 زمین می تواند درون این غول گازی جای بگیرد. همچنین جرم آن دو و نیم برابر بیشتر از سایر سیارات منظومه شمسی است. اما اگر فکر می‌کنید این حیرت‌انگیز است، من یک خبر عالی برای شما دارم که می تواند باعث تعجب شما شود!

اخیراً، تیمی از ستاره شناسان با کمک تلسکوپ سوبارو و تلسکوپ فضایی هابل ناسا سیاره بسیار بسیار بزرگتری را کشف کرده اند. این یک پیش سیاره شبیه مشتری است که به دور یک ستاره بسیار جوان به نام AB Aurigae می چرخد. این ستاره احتمالا هنوز در حال شکل گیری است و بیش از 5 میلیون سال سن ندارد. برای مقایسه، خورشید ما 4.6 میلیارد سال سن دارد.

باید بگوییم که این ستاره جوان در فاصله 531 سال نوری از زمین در صورت فلکی اوریگا قرار دارد. این ستاره در لایه ضخیم گاز و غبار به سرعت در حال حرکت است. جالب است بدانید که این دیسک رشد ستاره را تغذیه می کند. بعداً، آنچه از این دیسک باقی می‌ماند گرد هم می‌آیند تا عناصر منظومه سیاره‌ای را تشکیل دهد: سیارات، کوتوله ها، دنباله‌دارها و سیارک‌ها.

بزرگترین سیاره در جهان هستی

اما برگردیم به سیاره تازه کشف شده. این یک غول گازی است که جرم آن برابر با 9 مشتری است! آیا عظمت می توانید این غول بزرگ را تصور کنید؟! باید بگوییم که این سیاره – به نام AB Aurigae b – تقریباً 588 سال زمینی طول می کشد تا فقط یک سفر به دور ستاره مادرش انجام دهد. شاید به این دلیل که 93.9 AU (واحد نجومی) با آن فاصله دارد.

حالا چرا کشف این سیاره اینقدر شگفت انگیز است؟ زیرا به گفته اخترشناسان، به روشی بسیار عجیب شکل گرفته است. یا باید بگویم در حال شکل گیری است؟ به هر حال، چیز غیرعادی این است که AB Aurigae b در نتیجه یک فروپاشی گرانشی از بالا به پایین ابرهای گازی غول پیکر به هم می رسد.

اما دانشمندان می گویند که مدل بسیار رایج تر شکل گیری سیاره ها زمانی است که گرد و غبار و سنگ ها به تدریج در اطراف نوعی هسته جمع می شوند. بنابراین، این ایده را ثابت می کند که راه های متعددی برای تشکیل سیارات وجود دارد. همچنین می تواند به این معنی باشد که احتمالاً منظومه های سیاره ای بسیار متنوعی در کهکشان راه شیری یعنی خانه ما وجود دارند.

اما AB Aurigae b بزرگترین سیاره فراخورشیدی نیست که تاکنون کشف شده است. در سال 2005، ستاره شناسان یک جسم فضایی مرموز را مشاهده کردند. بعدها آن را GQ Lupi b نامیدند. این جسم مرموز، در حال گردش به دور ستاره ای جوان در فاصله دو و نیم برابر بیشتر از فاصله بین خورشید و پلوتون بود.

ماهیت سیاره AB Aurigae b چیست؟

دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این جسم یا یک سیاره است یا یک کوتوله قهوه ای – که اساساً یک ستاره کوچک است. اگر ستاره شناسان اعلام کنند که GQ Lupi b یک سیاره است، این سیاره بزرگترین سیاره ای خواهد بود که تا به حال پیدا شده است – با شعاع 3 و نیم برابر مشتری! بزرگترین ستاره ای که می شناسیم UY Scuti نام دارد.

شعاع این ابرغول حدود 1700 برابر بیشتر از شعاع خورشید است. اگر به نحوی موفق می‌شوید UY Scuti را در مرکز منظومه شمسی قرار دهید، لبه‌های آن بسیار فراتر از مدار مشتری کشیده می‌شوند. در مورد غبار و گازی که از ستاره جاری می شود، باید بگوییم که همه اینها فراتر از مدار پلوتون است. یعنی 400 برابر فاصله خورشید و زمین است.

حقایق جالب درمورد جهان هستی

سیاهچاله نقطه ای در فضا اند که کشش گرانش شان، آنقدر قوی است که حتی نور نیز نمی تواند از آن فرار کند. اما چرا گرانش در آنجا اینقدر قدرتمند است؟ زیرا ماده در فضایی کوچک فشرده می شود. سیاهچاله های بسیار پرجرم، که می توانند میلیون ها برابر خورشید جرم داشته باشند، تمایل دارند در مراکز کهکشان ها کمین کنند.

پرجرم ترین سیاهچاله که ستاره شناسان تاکنون کشف کرده اند TON 618 است. جرم آن برابر با 66 میلیارد خورشید است! سال 2010 بود که اخترشناسان با کمک تلسکوپ فرمی، چیزی عظیم را در حال ورود به کهکشان راه شیری مشاهده کردند. کشف آنها شبیه حباب های عظیمی از ماده بود که فقط در طول موج های خاصی از نور قابل مشاهده بودند.

آنها همچنین حدود 25000 سال نوری قد داشتند. دانشمندان فکر می‌کنند که حباب‌های فرمی می‌توانند توسط سیاه‌چاله مرکزی کهکشان ما تولید شوند. به نظر می رسد فضا به شدت خلوت است. اما بعضی جاها حتی از بقیه خالی ترند. مانند Supervoid در Eridanus. ستاره شناسان در سال 2004 متوجه این منطقه عظیم فضای خالی شدند. وسعت این منطقه 1.8 میلیارد سال نوری است.

بزرگترین سحابی های جهان

سحابی ابر عظیمی از گاز و غبار است که در فضا شناور است. برخی از سحابی ها زمانی تشکیل می شوند که یک ستاره به پایان عمر خود نزدیک می شود و بارهای گاز و غبار را به بیرون پرتاب می کند. برخی دیگر در مناطقی که ستارگان جدید در حال شکل گیری هستند ظاهر می شوند.

بزرگترین سحابی که ما در مورد آن می دانیم سحابی رتیل است که در طولانی ترین گستره اش، بیش از 1800 سال نوری فاصله دارد. این سحابی که با نام 30 Doradus نیز شناخته می شود، در فاصله 170000 سال نوری از زمین قرار دارد. البته این سحابی، بر خلاف همنام خود، رتیل خطرناک نیست. بلکه کاملا برعکس – زیرا که مهد کودک ستاره ای است!

بزرگترین ستاره دنباله دار جهان

این بدان معناست که اینجا منطقه ای است که در آن تعداد زیادی ستاره جوان متولد می شوند. حتی خنک‌تر، فعال‌ترین منطقه ستاره‌زایی در کل محله کهکشانی ماست. در سال 2021، بزرگ‌ترین دنباله‌داری که تاکنون درباره آن می‌شناسیم وارد منظومه شمسی شد. عرض آن 85 مایل بود و هسته یخی آن 50 برابر بزرگتر از هسته رکوردشکن قبلی بود.

جرم این مهاجم 100 هزار برابر بزرگتر از یک دنباله دار معمولی بود. در واقع، C/2014 UN271 (برناردینلی-برنشتاین) آنقدر بزرگ بود که ستاره شناسان ابتدا آن را به عنوان یک سیاره کوچک طبقه بندی کردند! آیا قرار است با زمین برخورد کند؟ نه! زیرا که از یک میلیارد مایل به سیاره سبز زیبای ما نزدیکتر نخواهد شد. و تا سال 2031 هم اتفاق نخواهد افتاد.

پاستای هسته ای چیست؟

چیزهای عجیب و غریب زیادی در کیهان وجود دارد. و پاستای هسته ای فرضی یکی از آنهاست که اگر وجود داشته باشد، یعنی پاستای هسته ای قوی ترین ماده در کل کیهان است. هنگامی که این ماده در موادی مانند اسپاگتی فشرده می شود، از بقایای ستارگان خاموش تشکیل می شود. از نظر تئوری می تواند بشکند، اما تنها در صورتی که 10 میلیارد برابر فشار لازم برای شکستن فولاد اعمال کنید.

تپ اخترها چه چیزهایی هستند؟

تپ اخترها اجرام فضایی کروی به اندازه یک شهر بزرگ هستند. اما جرم آنها از کل خورشید بیشتر است! آنها دو پرتو باریک نور را ساطع می کنند و آنها را در جهت مخالف می فرستند. تپ اختر بلک ویدو – درست مانند همنام عنکبوتش – شریک زندگی خود را می خورد. این یک ستاره کوتوله قهوه ای سبک وزن است. هر چه تپ اختر مواد بیشتری مصرف کند کندتر می چرخد.

انرژی که ستاره نوترونی در این فرآیند از دست می دهد باعث کاهش ستاره همراهش می شود. همچنین Haumea یک سیاره کوتوله است که در کمربند کویپر می چرخد – یک حلقه دونات شکل از اجرام به دور خورشید که درست فراتر از مدار نپتون امتداد دارد. این مینی سیاره شکل دراز و عجیب و غریب و دو قمر دارد.

یک روز در این سیاره تنها 4 ساعت طول می کشد، که آن را به سریع ترین جسم بزرگ در منظومه شمسی تبدیل می کند. اما اسرارآمیزترین چیز در مورد Haumea این است که این سیاره دارای یک حلقه نازک به عرض 40 مایل است که دور آن می چرخد.

چشم سائورون در جهان هستی

هجدهمین ستاره درخشان در آسمان شب، Fomalhaut، دارای منظره ای وحشتناک است. به دلیل حلقه‌ای از گرد و غبار و زباله‌هایی که دور آن می‌چرخند، «چشم سائورون» نامیده می‌شود – این ستاره را مانند چشم غول‌پیکری می‌کند که به روح شما خیره شده است. جرم این ستاره ترسناک بیش از دو برابر خورشید است. 25 سال نوری از زمین فاصله دارد (که با در نظر گرفتن فواصل در فضا، چندان دور نیست).

به این “پروانه” نگاه کنید – طول بال های آن بیش از 3 سال نوری است! و ساختار درون این سحابی یکی از پیچیده ترین ساختارهایی است که تاکنون مشاهده شده است. ستاره مرکزی سحابی، یک کوتوله سفید، تا دمای باورنکردنی 450000 درجه فارنهایت گرم می شود.

این بدان معنی است که از یک ستاره غول پیکر دیگر بیش از 5 برابر خورشید تشکیل شده است. کوتوله سفید توسط یک دیسک ضخیم از غبار و گاز در استوا احاطه شده است. این چیزی است که احتمالاً کل ساختار را شبیه یک ساعت شنی – یا یک پروانه می کند.